Uut anden - in anden
audioToen a Engel Reinhoudt ‘esturven is, ei t’n vaneigens aolles uut anden motte geve. Wat zulle me z’n stikjes in de krante misse. Ze binne nie te evenaeren. Mè ik za Engel vooraol misse as mèns.
Delen per e-mail
Me è saemen wè is op toneêl ‘estae. Ik vroeg toen onderweg in d’n auto of a t’n ok zenuwachtig was. ,,Da vaol wè mee, ik doe aoltied eêst tuus yogaoefeniengen”, zei t’n. Dì aok niks an, wan me were a onderweg. En ie docht toch zeker nie, da ’k achter de gerdienen plat op m’n gat en mie m’n ôgen dicht een stuitje zou ge zitte! ,,Vuuf keêr goed diepe aeseme, dat elpt ok”, was z’n twidde raed. Vlak voe a de gerdienen open goenge, stoeng ik te blaezen as een katte in ’t nauwe. Het ielp nie vee, mè ik è Engel wè an ’t lachen ‘ekrege.
En noe is t’r an mien ‘evroge of a ik die stikjes in de streektaal van Zuud-Beveland zou wille doe. Bie de gedachte alleên a brak het zweêt me uut. Onzekere gedachten kwaeme bie me op as vuulte in ’t of. Kan ik dat wè? De drie are venters van de streektaalstikjes bin bedreve in het schrieven van een column. Ikke nie. Bovendien è ze aolle drie bie ’t onderwijs ‘ezete. Ikke nie. Oe zulle de mènsen reagere a ze mien stikje in anden kriege?
Aol die onzekere gedachten schote deur me ene en onderwiele knipten ik een 103-jaerigen uut de krante. Ja, het berichtje over um dan ee. Die berichtjes over verjaerdaegen of rouwadvertenties van mènsen die a 100 jaer of ouwer bin, stier ik a jaeren op nì iemand in Arnhem. Die ei overaol in Nederland mènsen zitte, die a dat voe z’n doe. Zelf is die man nog mè net in de vuuftig. Wirrom a t’n dì noe z’n arigheid in eit? Ik zou ’t nie wete. Ik doe ’t mè gewoon. Ie zou het toch ok via internet op kunne zoeke?
Mè misschien ei t’n ok graag een papiere stikje in anden. Zò noe en dan stier ik ze op a ’k er wee een bitje bie mekare è. ,,Dì komme de ouwetjes, dì komme ze an”, schrieve ‘k dan. Ik dienke d’r dan glad nie bie nae, da mien padje ok a ingekorte. Aneêns docht ik bie ’t berichtje van die 103 jaerigen, die a z’n verjaerdag nog mocht viere, ik gae d’r voe. Ik ope da ’k nog vee jaeren actief mag bluve. Ik ouwe van m’n streektaal. Mie m’n verhalen en gedichten probere ik dat moaie dialect a jaeren in eêre te ouwen. Ik doe ‘t. Klaer!
Het stikje, dat a’ k noe ‘eschreven è, dat is meêr om kennis te maeken. A ‘k noe de volgende keêr an de burte bin en je krieg m’n stikje in anden, dan oop ‘k dat je mond’oeken de goeie kant opkrulle. Ik za m’n besten doe.
Beluister hier de aflevering ‘Uut anden - in anden’:
Gratis onbeperkt toegang tot Showbytes? Dat kan!
Log in of maak een account aan en mis niks meer van de sterren.Lees Meer
-
PREMIUM
streektaal/audio Me vertrokken altied van de Mart
,,Da was ‘n raore winter ee”, zegt ’n mannetje uut de polder tegen me. ,,Vee regen en wind en glad gêên vost of snêêuw.” -
PREMIUM
streektaal/audio Boevekotje
M’n aode vroeher op Renisse an de kaarke rechts van de groôte deure ‘t brandweerkot in lienks stieng ‘t boevekotje. Zô wier dat dû de kinders genoemd. D’r zat zô noe in dan ‘n vint in die te diepe in ‘t glaesje ekeken ao. ‘t Is gelokkig of ’ebroke want d’r bin gin boeven mî in mien durp. In as t’r noe kaerels op’epakt ore, dan gae ze trek nae Zurrikzeê. -
PREMIUM
streektaal/audio Een veugel op m’n rik
A je vroeger mie autootjes speeld’n en j’ao toevallig een peliesie-auto, dan riep je tatoe, tatoe om deur ’t verkeêr te kunnen. Noe è je mensen die a nie tatoe roepe, mae d’r eên è. Daè bin mensen die a zô getatoeëerd bin da ze enkel mae d’r aerm op te steken è en de rest gaèd’ a an de kant. Dat is nog es wat aars as dat gestuntel mie de plakplaetjes die a destieds bie de kauwgom zate. -
PREMIUM
streektaal/audio Blie dâ’k ier weune
As joeng Béékerks joentje kwam ik zelden in Zoetelande. Ik ao d’r niks te zoeken (pas laeter…) Vaâg stae me een lange straete vô ohen, drek achter eêl laohe duuntjes. Noe is dat de Langstraete. Ook de ouwe Willibrorduspit weet ik nog. En erregens in die straete was de zaâk van “Jan de kapper” wi je, angeplakt op een raem, kon leze welke spelers de kommende zaeterdag mee mochte spele bie de Meêuwen. -
PREMIUM
streektaal/audio Gelokkig is Rutte ’n ouwerjaerse schoolmeêster
Vuuvenzeventig jaer eleeje was de bevrijdieng. Ik was tiene, mâ ik euhe nog ‘t gedans in gezwier van de maansen. Vlak bie ons uus aode ze ‘n dansvloer an’eleid in saeves wier d’r gedanst. Meêstentieds deeje de meissen dat mit de joengers in uniform. De aore mannen stienge daer toch wè ‘n bitje jeloers bie te kieken. ‘n Groôte lampe brocht vee licht, mâ wat ‘r buten de lichtkrieng gebeurde kô je nie zie. Dat wier pas maenden laeter dudelijk dû ‘n zwellieng van de buken bie sommigte meissen. Jao, vee meissen aode de vrie’eid nie an’ekund. De soldaoten waere allank â vertrokke naer uus. Â je d’r goed over naedienkt was t’r toe â zô-ies as ‘n brexit. In je mag dan vrie weze, verantwoordelijk bluuf je as maans vô aoles wat of je doet. Dat ‘oor tehenwoordig wè ‘s verhete.
-
PREMIUM
streektaal/audio Ze gae mâ dû
Eêst ’n stikje uut de krante, de PZC van woensdag 3 juli. “Animal Rights en Fauna4Life eisen dat een einde komt aan het afschieten van reeën in Zeeland. De dierenrechtenorganisaties protesteerden gisteren bij de Raad van State tegen de ontheffing van de Wet Natuurbescherming die de provincie heeft verleend aan de Faunabeheereenheid Zeeland.” -
PREMIUM
streektaal/audio Witlof zulle me rooie!
De zoektocht van de boeren zit er wi op. Ik bin blie toe. Toegegeve, in deze barre tieden zocht Nederland wekenlang troôst bie ‘Boer zoekt vrouwe’. Alleên ‘Rutte zoekt volk’ wier beter bekeke. Ik keek ook iedere weke, â gaf het mien weinig troôst. Di zat totaâl hin schot in. Het leek op het kieken nè het groeien van gos. Mè me bleve ’t volge, wan me wouwe uuteindelijk wete wie of er mee wie zou overbluve. Ik wou actie zie, drama, figuren op rôze wolken, mè het bleef bie angen op een banke en nie wete wat te zeien. -
streektaal/audio Twi drupjes trug leie..?
Soms ebb’ik wè es wat moeite om een onderwerp te vinden vô de weke da’k an de beurte bin vô deze rubriek. Ook afgelope maend kon’k er mè hin hang in kriehe. Ik kon toch wi hin verslag doe van de zôveeste ‘eclantante en fomidabele’ overwinning ( ik gebruke die woorden nog een keer ter ere van Lein de Wolf, de vee te vroeg gestorve an-mekaore-praoter bie ’t ringrieën ier op ’t eiland!) van de biljarters van de Meliskerkse soos op de biljartverêniging van ’t zelfde durp. En ook nie oe of’t mee me hieng nae een maend hin alcohol drinke, wan vô mien bin aole maenden alcoholvrie! Ik ao ook nie ’t gevoel da’k in de vee besproke januari-dip zat. Neê, ik kon gewoon niks bijzonders vinde. En dirom komt er noe een gewoon verhaâltje over een sombere nachtemiddeg, toen me op onze fietsen, mee ondersteuning, nè Pauwenburg, an de rand van Vlissinge hienge. Vô aole dudelijkheid èn vô iedereên, die ‘nog nie’ an zô’n fiets toe is; as me nog op een gewone fiets gemoeten aode, ao ik m’n vrouwe nooit meegekrege om di wat vergete booschappen te h’n aelen!
