Twi drupjes trug leie..?

streektaal/audioSoms ebb’ik wè es wat moeite om een onderwerp te vinden vô de weke da’k an de beurte bin vô deze rubriek. Ook afgelope maend kon’k er mè hin hang in kriehe. Ik kon toch wi hin verslag doe van de zôveeste ‘eclantante en fomidabele’ overwinning ( ik gebruke die woorden nog een keer ter ere van Lein de Wolf, de vee te vroeg gestorve an-mekaore-praoter bie ’t ringrieën ier op ’t eiland!) van de biljarters van de Meliskerkse soos op de biljartverêniging van ’t zelfde durp. En ook nie oe of’t mee me hieng nae een maend hin alcohol drinke, wan vô mien bin aole maenden alcoholvrie! Ik ao ook nie ’t gevoel da’k in de vee besproke januari-dip zat. Neê, ik kon gewoon niks bijzonders vinde. En dirom komt er noe een gewoon verhaâltje over een sombere nachtemiddeg, toen me op onze fietsen, mee ondersteuning, nè Pauwenburg, an de rand van Vlissinge hienge. Vô aole dudelijkheid èn vô iedereên, die ‘nog nie’ an zô’n fiets toe is; as me nog op een gewone fiets gemoeten aode, ao ik m’n vrouwe nooit meegekrege om di wat vergete booschappen te h’n aelen!

Frans van der Heijde 04-02-20, 09:00

Me rochte bie een landelijk bekende van-aoles-wat-winkel ( omschrieving: je steekt de lont in het….). Je kon je kont di nie kere tussen aole potjes, tubes, doôsjes en pakjes, die ze ook nog an ’t anvullen waere. Ineêns viele m’n ohen op twi lieve meisjes van zô’n jaer of tiene die om- en vorzichtig bezig waere om snoepjes uut zô’n twintig verschillende snoepbakjes, mee een lepeltje ( ulder deeë het ook mee d’r anden) te verzaemelen. Eêl zorgvuldig maekte ze uldere keuze en de uutverkore snoepjes verdwene in een plastiek zakje. Iedere keer hienge ze wege en ik was toen ineêns wi de onderwijzer, die di wat van moest zeie! Mee een ernstig gezicht begon ik: ,,En meisjes, hoeveel mogen jullie uitzoeken? Een half ons.. of vijftig gram..? ( zôies vraegt natuurlijk alleên een meêster!). Ze reageerde alleên deu te zeien dâ ze ieder vô 1,10 euro mochte kope. Di wiere nog twi Engelse drupjes bie gedae en een ander snoepje trug geleid. Toen waere ze klaer.

Bie ’t afrekenen waere me wi hliek. ,,Dames mag ik ze samen afrekenen?”, zei de verkoopster. ,,Dat wordt dan…2,25 euro!” Uut de kleverige andjes kwaeme twi euro-munten en twi tien-cent-munten. ,,Dat is niet genoeg dames”, kloenk het noe. Besluteloôs stoenge ze di. Moeste ze noe twi drupjes trug brienge? Ik ebbe toen vuuf cent heheve en ze keke me dankbaer an. ,,Dank u wel”, zeide ze netjes ( goed opgevoed…) Bie ’t weggaen ebb’ik ze nog even toegesproke. ,,Niet alles direct opeten hoor. Bewaar maar wat voor morgenochtend, onder schooltijd!” Ze lachte verlege en fietste mee een plastic zakje snoep nè ruus, Ik weet nie of ze m’n raed opgevolgd ebbe…!