Post
audio I Streektaal’t Is wî d’n tied van de kerstkaerten. Noe weet ik nie of julder dat ok è, mâ ik wete zô zachjes an nie mî dû wie de post bie mien in de busse edaen oort. Ik g’loave dâ’k wè drie verschillende in de weke zie loape. Zô noe in dan zie’k d’r eêne in kleren mit ’n bitje oranje in bruun, dâ’s dan ’n echte postbode.
Delen per e-mail
’n Aoren dag komt’r eêne, dat liekent wè ’n badhast. Dan dienk je: die briengt wî ’n uutnoôdehienge vô ’n feêst op ’n strandpark. Netuurlijk bin d’r ok nog de bezurhers van reclame. M’n è gin sticker JA of NEE, want ons spaere oud pepier vô “de meziek”. In vô AOW’ers is ’t aoltied verstandig om de reclame eêl goed te bekieken, want die motte as ’t even kan van anbiediengen gebruuk maeke. Ok â je gin taerte noôdig eit, ’t is aoltied nog lekkerder as je weet dat je ’t noe goekoaper kan ete.
Waer is d’n tied dat de postbode nog echt in uniform was. Mien vaoder was bie de post, die ao zô’n pak, in vô slecht weer aod’n d’r ’n groôte cape bie. Ie droeg netuurlijk ’n pette mit PTT d’r op. Mien broer laeter ok, mâ ik è ’t bie de post noôit varder kunne brienge as eêne keer ’n vekansiebaentje mit kossemisse. Ze konde dan mit aol die kaerten nie zonder vekansie’ulpen. Ik mocht “sorteere”, dust de kaerten in ’t vakje doe mit de goeie plaesnaem d’r op. ’t Kan weze dat ‘r toe vee kaerten laeter an’ekomme bin.
’n Eêl speciaole bode was vroeher de vrachtriejer. Die ree van de durpen nae stad mit paerd in waehen. De lange karre leek wè ’n tente op wielen. Aalken ochen ree de vrachtriejer nae Zurrikzeê in op ’n briefje aod’n booschappen eschreve van de maansen die zaalf nie nae stad konde gae: lint, gort, stokvis, maoimesjiene, je kan ’t aomè nie bedienke wat de maansen deeje bestelle. Jao, de vrachtriejer was ’n belangriek man, mâ die van Dreister was wè eêl biezonder. Nae de booschappen nam ’n naemelijk aoltied eêst ’n gosjepietertje, in daenae nog eêne in nog eêne. Zurgzaeme maansen perbeerden dan om de goeie man op d’n bok te kriehen, gaeve ’t paerd ’n klap op de konte in zô gieng ’n dan op wegt. ’t Beêst dee nog twî keer stoppe bie ’n café in stad in liep dan zaalf de wegt trug over de Roteriediek nae Dreister. Dat eit de vrachtriejer zô’n vuuftig jaer edae in ie eit volhes de ver’aelen noôit eêne dag over’eslohe!
Dat is noe ok andester. D’r oor nie mî aalken dag post bezurgd in as de brievenbusse in de voôrdeure te varre van de wegt of is mô je ‘n busse bie de wegt plaese, want dan komme ze nie nae de deure. Neênt, dan vroeher.Toe nam de bode d’n tied vô ’t bestellen. ’t Is gebeurd dat’n ’n kaerte an ’n vrouwe gaf in d’r bie zei: Je broer in Goes vraegt of je nog ’s lengst komt. In dan mieke ze nog ’n gezellig praetje ok! Mâ jao, dat is zô lank eleeje, toe kostte ’n postzehel nog twî centen. Kom dae noe ’s om. D’r stae wè ‘n 1 op, mâ ’t is vee meer!
Verder in het nieuws
-
PREMIUM
’t Kan aoltied nog erger
Vorige weke oard’n ik da Femke Halsema een stik eschreven ao over cultuurpessimisme. Ze bepleit daèrin da me minder pessimistisch motte weze. Sins 1980 binne me dat aol mae meêr eworre en ’t is nergens goed voe. -
PREMIUM
Streektaal Ouwd archief goeng bienao in den oven
Den lesten tied zien 'k joe zô weinig'', zegt een mannetje mee 'n bleuzend gezicht, uut de polder. ,,Je bin toch nie ziek gewist of komme hie om je brôôd wat laoter in de morgen?'' Me staon bie de bakker in de wienkel. Alli, bakker. Bie ons op 't durp is 't r gêên echte wèrme bakker mêêr. Oe is 't mogelijk ee? Mêêr dan duzend jaor is 't 'r in Biervliet brôôd gebakken. Da kan je toch wel rustig zô stellen ee. En noe is dat verbie. Al 'n paor jaor 'ôôr en de mènsen bie ons, die eten d'r gêên bootram minder om. Bie wieze van spreken. Mao toch ee. 't Is onbegrupelijk, mao 't is de vaste waor'eid. ,,Nêê,'' zeg ik tegen 'em. ,,Van de winter bin 'k an 't opruumen geslaogen.'' -
PREMIUM
STREEKTAAL / AUDIO Me bin noe eêmae zô
Omroep Zeêland ao ‘n idee vô ‘n uutzendieng. D’r motte meer toeristen ier komme, mâ me bin eihenlijk nie zô vriendelijk. Oe ze dae noe biekwaeme weet ik nie, want d’r bin netuurlijk overâ aordihe in nistihe maansen. Over meer toeristen te verbinden mit aordig weze vaol wè wat meer te zaahen. -
PREMIUM
STREEKTAAL / AUDIO Een ervaering rieker…!
Vô Piet, een goeie kennis van ons, is â vee jaeren de auto hèt middel om z'n eihen, eventueêl saemen mee Annie, z'n vrouwe, te verplaetsen nè andere oorden. Natuurlijk, ie loopt ook wè es een rondje rond durp en ook z'n fiets stae nie eêuwig op stal, mè ie riedt eêl hraog in z'n auto en geniet van 't gemak en de snelheid wimee 'n z'n doel kan bereike. En ie kiekt nie op onderd kilometer. -
PREMIUM
Streektaal Schessens rieë
Eindelijk kon het dan bienae wee: schessens rieë. Ôgenblikkelijk gienge m’n gedachten vrom naè de winter van 1956 en laeter die van ‘62/’63. Me krege iesvrie, mae me wiere wè verwacht op de weêl, wan daè zoue schoolwedstrijden ehouwe worre. Ik ao wè zin in iesvrie, mae wedstrijden dat leek me glad niks.
-
streektaal / audio Dien actie lôôpt nog 's goed
"Dat is allemao nog vee te nat joengen?" roept de buurman van een straote vèder, "je doet mêêr kwaod dan goed mee.". 't Was een paor weken geleejen, juust, toen de krante vol stoeng van carnaval. Weet je nog, toen 't die vriedagmiddag een bitje begon te snêêuwen? De anderen dag docht ik bie m'n eigen: Dao staon nog schôône winterpreien. Dao kan je d'r best 'n paor flienke soldaot van maoken. Ik mee m'n spao d'n 'of in en toen kwam de buurman verbie, op de fiets. Mee 'n zakje vuulte an z'n stuur. Afval voo de container, zeker, dien 'k bie m'n eigen. -
streektaal / audio Wie de naem eit
D’r stieng in de krante ’n ver’ael over Nederlanders, die in ’t buteland raore diengen edaen aode in waere op’epakt. Zô ao ’n krootje vinters naekend op ’n baargtop ’n foto laete maeke, ’n aore ao ’n stekker uut ’t stopcontact etrokke in ’n boeddhistische tempel, zôdat de meziek weg dee vaole, in wî ’n aor krootje ao in Cambodja bie de beroemde tempels van Angkor Wat “seksstandjes” laete zie. In zô stienge d’r nog meer voôrbeelden van eêl raor gedrag. Oe verzin je ‘t. Noe, terecht è die maansen flienke boetes ekrehe in dan mochte ze nog blie weze, want in die landen zette ze joe eêl makkelijk in ’t kotje. -
'Ondanks Berts lichtgevend oôd was 'n kwiet, mee in z'n rugzak twi mobieltjes'
In deze rubriek belichten we wekelijks een Zeeuws dialect. Deze keer een verhaal van Frans van der Heijde in het Walchers.