Overschrievers of overlopers
streektaal/audioIn een ‘gewoon’ jaer is de maend meie vô aole liefhebbers van het amateurvoetbal een belangrieke tied. Het is de maend van promoveren en degraderen, van haen en kommen van trainers en voral het wisselen van spelers. Sommige zoeke het oherop, as een uutdâging, mee, as ‘duustere biezaâk’, wat er bie die ander te ‘kriehen’ is, in welke vurm dan ook. Of ze voele d’r eihen te weinig gewardeerd en ebbe ze te vee op ‘de bank’ gezete. Wille ze wi een fris avontuur of trug nè ‘‘t ouwe nist’.
Delen per e-mail
Mè dit jaer was hin gewoon jaer. Ook op voetbalgebied was aoles anders. Hin club oeft van niveau te verschuven en de trainerscaroussel is â lang stil gevalle. De haende en kommende spelers kende me zôwat aol â vroeg bie naeme, waere vastgeleid of vertelde dâ ze een goed gevoel (ook vô de portemené?) overieuwe an de keuze vô de nieuwe club. Of ze moeste meer bie moeder de vrouwe weze, hienge weg uut Zeêland of... vul mè an!
Gratis onbeperkt toegang tot Showbytes? Dat kan!
Log in of maak een account aan en mis niks meer van de sterren.Lees Meer
-
PREMIUMstreektaal/audio
Best nog lekker in ‘t zonnetje ‘ôôr
,,Jao, joeng”, zegt de buurman, binst an me ’n bakje koffie drienken, ,,de daogen liggen dichte bie mekaore, mao ze kunnen ‘êêl vee verschillen.” Ik knikken maor ’s, want dat is ’n waor’eid as ’n koe. -
PREMIUMstreektaal
De doenkere daehen tegemoet
Dit oordt m’n leste stikje van het gedienkwaerdige jaer 2020. Een jaer wat me nie vlug zulle vergete. Het jaer dâ me oorde over corona en Covid-19, zonder dâ me de eeste achttiene ooit kende. Ik gae noe nie een eêl verhaâl opange over aoles wat me misse, wi me ons an ergere en wi me bange vô bin in deze tied. Te vee keren hae ik mee Corona nè bed en stae ik er mee op, â ei m’n vrouwe een andere naeme! En ik zâ mè eerlijk weze; mee aole maetregelen die genome bin en ore ebbe me vrede, behalve mee de dingen wideu me zelf beperkter hore bin, dat bluuft wennen! Ons mensen in het ‘schône’ Zeêland ebbe hlad nie te mopperen en vô ons mag het strange de kommende tied ‘leeg’ bluve. Noe ebb’ik makkelijk praote, wan ik kriehe â jaeren van ‘Drees’ en over m’n pensioen hae ik ook nie moppere! Nòg nie in ieder geval! -
PREMIUMstreektaal/audio
Op pad mee ’n briefje
Ik zien ‘m nog voo me staon ‘n paor weken gelejen. ‘n Mannetje van ‘n jaor of tiene. Bie de bakker voo d’n tôôg. -
PREMIUMStreektaal - Audio
Ik bluve lekker in ons eihe land
Toe dat de vrouwe in ikke van vekansie trugkwaeme uut India è’k ezeid, dat ik noôit mî dae nae toe zou gae. -
PREMIUM
Heluk in 't nieuwe jaer!
ZOUTELANDE - Iedereên van ons ei wè es een moment meegemaekt wi d’n laeter van dienkt: ‘Dat ao slechter af kunne lope’ of ‘Di ebb’ik vee heluk haod’ en zelfs ‘Di bin’k gespaerd gebleve’. En dan haet het om vô joe benauwde momenten. Dat kan in ‘t verkeer weze, op je wèrek, bie ‘t sporten of op vakantie. Je bin blie dao je het kan naevertelle en dao je nie in ‘t ziekenuus beland bin, of nog èreger!
-
PREMIUMstreektaal/audio
Over een pierewurm en een kachelpaerd
Een stuitje elee kwam ik op internet een moai woord tegen: zandzeepsodemineraalwatersteenstralen oftewel sodemietere. Het was een woord dat toet 1999 in de dikke Van Dale stoeng, mae in de uutgaeve van 2014 eschrapt was. Het was buten gebruuk erocht, zôas meêrdere woorden. Het woord is op’ebouwd rond sodemi… en vooraf egae deur zand en zeep, dan volgt sode en dae achter komt mineraalwaetersteênstraele. -
Streektaal - Audio
Wie ao dat oait ‘edocht!
Noe motte julder nie dienke da ‘k elke keêr a ‘k an de burte bin over ‘t Kerkje van Ellesdiek begunne. Mè noe vaol ‘t net mesje op ‘t sneetje, wan 76 jaer ‘eleje wier op 29 oktober Ellesdiek bevrijd. Het durp was zwaer ‘etroffe. Vee uuzen lagge in puun en van de moaie ouwe kerke was ok niks mì over. Het verdriet was groat op dat kleine durpje deur het verlies van vee mènselevens. In 1950 wier t’r een nieuwe kerke ‘ebouwd, die a noe deur eêl Zeêland (en nog vadder) bekend stit as ‘t Kerkje van Ellesdiek. -
PREMIUMstreektaal/audio
Gelokkig is Rutte ’n ouwerjaerse schoolmeêster
Vuuvenzeventig jaer eleeje was de bevrijdieng. Ik was tiene, mâ ik euhe nog ‘t gedans in gezwier van de maansen. Vlak bie ons uus aode ze ‘n dansvloer an’eleid in saeves wier d’r gedanst. Meêstentieds deeje de meissen dat mit de joengers in uniform. De aore mannen stienge daer toch wè ‘n bitje jeloers bie te kieken. ‘n Groôte lampe brocht vee licht, mâ wat ‘r buten de lichtkrieng gebeurde kô je nie zie. Dat wier pas maenden laeter dudelijk dû ‘n zwellieng van de buken bie sommigte meissen. Jao, vee meissen aode de vrie’eid nie an’ekund. De soldaoten waere allank â vertrokke naer uus. Â je d’r goed over naedienkt was t’r toe â zô-ies as ‘n brexit. In je mag dan vrie weze, verantwoordelijk bluuf je as maans vô aoles wat of je doet. Dat ‘oor tehenwoordig wè ‘s verhete.
