Gelokkig is Rutte ’n ouwerjaerse schoolmeêster
streektaal/audioVuuvenzeventig jaer eleeje was de bevrijdieng. Ik was tiene, mâ ik euhe nog ‘t gedans in gezwier van de maansen. Vlak bie ons uus aode ze ‘n dansvloer an’eleid in saeves wier d’r gedanst. Meêstentieds deeje de meissen dat mit de joengers in uniform. De aore mannen stienge daer toch wè ‘n bitje jeloers bie te kieken. ‘n Groôte lampe brocht vee licht, mâ wat ‘r buten de lichtkrieng gebeurde kô je nie zie. Dat wier pas maenden laeter dudelijk dû ‘n zwellieng van de buken bie sommigte meissen. Jao, vee meissen aode de vrie’eid nie an’ekund. De soldaoten waere allank â vertrokke naer uus. Â je d’r goed over naedienkt was t’r toe â zô-ies as ‘n brexit. In je mag dan vrie weze, verantwoordelijk bluuf je as maans vô aoles wat of je doet. Dat ‘oor tehenwoordig wè ‘s verhete.
Delen per e-mail
Gratis onbeperkt toegang tot Showbytes? Dat kan!
Log in of maak een account aan en mis niks meer van de sterren.Lees Meer
-
PREMIUM
streektaal/audio Alf vol of alf leeg
As ik schrieve dat eêl ons sociâle leven veranderd is deu de corona, dan is dat het intrappen van een open deure. En dâ ooit êne Johan C. beweerde dat ieder naedeêl ook een voordeêl eit, is dat echt nie mi origineêl. Toch ore ze in de ‘nieuwe werkelijkheid’ vlak bie mekaore. Wan… -
PREMIUM
streektaal/audio Pette
Onderlesten waere wulder mee mit 'n busreize naer de Rivièra. 't Was moôi, ô, in m'n aode aalken dag zonne. Dust ik was blie dat ik mien pette bie m'n estoken ao, â è'k daer slechte ervaeriengen mee. Ik bin naemelijk eêl aarg goed in 't verheten van de pette â'k aarhest ezeten è. D'r loapt 'r op Schouwen eêne rond, die mit 'n pette loapt waer of 'n blauwvoet-jan-van-gent op staet. Â je dat ziet, dan weet je, die is van mien, die è'k op de Galapagos ekocht. Mâ jao, aarhest in Zurrikzeê, ik zâ de plekke "onder de pet houden", è'k 'n laete laahe. Kwiet netuurlijk, wat dienk je, zô'n moôie pette wil iedrendeên è. -
PREMIUM
streektaal/audio Op pad mee ’n briefje
Ik zien ‘m nog voo me staon ‘n paor weken gelejen. ‘n Mannetje van ‘n jaor of tiene. Bie de bakker voo d’n tôôg. -
PREMIUM
streektaal/audio Ze gae mâ dû
Eêst ’n stikje uut de krante, de PZC van woensdag 3 juli. “Animal Rights en Fauna4Life eisen dat een einde komt aan het afschieten van reeën in Zeeland. De dierenrechtenorganisaties protesteerden gisteren bij de Raad van State tegen de ontheffing van de Wet Natuurbescherming die de provincie heeft verleend aan de Faunabeheereenheid Zeeland.” -
PREMIUM
streektaal/audio De geêst van de tied
Van ‘t jaer was ik vô de twidde keer van m’n leven in de buurte van Aken in Duitsland. Hin schokkende mededêling! Meer dan 55 jaer gelee kwam ik er vô d’eeste keer. Dien eeste keer is me eêl goed biegebleve. Aken was toen het eindpunt van d’n eesten etappe van een fietstocht vanaf uus langs de Rijn. Een vô die tied bijzondere tocht. Vier joenge joengers hienge vô twi weken op de fiets weg. Mee niemand contact onderwehe. Hin bericht, goed bericht moeste ze mè dienke.
-
PREMIUM
Streektaal - Audio Vee heil en zegen in ‘t nieuwe jaer
December is een maend van tradities. Eên van die biezondere gebruken vind ik wè de kaartjes, die a je kriegt en verstiert mie de beste wensen voe ‘t jaer dat a kommende is. -
PREMIUM
STREEKTAAL Toen kwam de post nog ’s aovus
,,J’n achterlicht bran nie”, roept ‘n vintje uut de straote. ‘t Is aovund, net nao vuuven. De lantèèrns brannen al ‘n tiedje. Dao lag al ‘n paor daogen ‘n brief op de kasse en eigenlijk lag tie dao op ‘t verkêêrde plekje. ,,Die moe je in ‘t zicht leggen, joeng. Dan vergeet je die nie.” -
PREMIUM
streektaal De doenkere daehen tegemoet
Dit oordt m’n leste stikje van het gedienkwaerdige jaer 2020. Een jaer wat me nie vlug zulle vergete. Het jaer dâ me oorde over corona en Covid-19, zonder dâ me de eeste achttiene ooit kende. Ik gae noe nie een eêl verhaâl opange over aoles wat me misse, wi me ons an ergere en wi me bange vô bin in deze tied. Te vee keren hae ik mee Corona nè bed en stae ik er mee op, â ei m’n vrouwe een andere naeme! En ik zâ mè eerlijk weze; mee aole maetregelen die genome bin en ore ebbe me vrede, behalve mee de dingen wideu me zelf beperkter hore bin, dat bluuft wennen! Ons mensen in het ‘schône’ Zeêland ebbe hlad nie te mopperen en vô ons mag het strange de kommende tied ‘leeg’ bluve. Noe ebb’ik makkelijk praote, wan ik kriehe â jaeren van ‘Drees’ en over m’n pensioen hae ik ook nie moppere! Nòg nie in ieder geval!