Billekoek
streektaal/audioWaè a je toch van oart! Noe stoeng ‘r in de krante da seksspeeltjes zô populair bin en da oanze provincie bovenan staèt vanwege de meêst verkochte. Dat wekt toch de nieuwsgierigheid op. Wat zoue dat noe weze?
Delen per e-mail
PZC gebruikt je persoonsgegevens om deze reactie te kunnen plaatsen. Meer informatie vind je in ons privacy statement
Verder in het nieuws
-
PREMIUM
streektaal Zô élder zoeng dat vintje
Da gaot 'ierten nog 'n zootje worren," zegt 'n mannetje mee 'n rôôi petje op z'n 'ôôfd," binst a tie nao die bouwput wiest. Ik knikken, mao zeggen dat het best goed geregeld is. Vooral mee 't verkeer. -
PREMIUM
Streektaal 't Is wi de tied van de paes-sotten
‘t Is wi de tied van de paes-sotten oftewel de narcissen. Mooi ô, â je ons durp binne kom rieje kâ je d'r vee zie stae. Noe jao, 'n stuitje, want nae 'n paer weken bin ze ok aneêns bienae aomè tehelieke lillijk, nie mî om naer te kieken. -
PREMIUM
Wi bluuft de tied?
Een stuitje gelee oorde ik over een wat ouwere vrouwe. Je zou kunne zeie, dat het een riepe, misschien overriepe, mè pittige tante was. Ze was nog op zoek nè een nieuwe liefde in d’r leven. En ze wist eêl goed wie ze nie wou ebbe! Het moest hin ‘uutgekachelde’ vent weze. Ze bedoelde d’r mee, dat ze hin ingezakte man wou, éên van wie niks uut hieng. Ze hieng nog vô een ‘senior-spring- in-’t veld’! Ik docht toen drek an ’t gezegde dâ de ouwerdom mee gebreken komt. Dat er een leeftied is dao je kleine pientjes en kwaelen he kriehe. En dao je oopt, dat het nie erreger oordt! -
PREMIUM
streektaal Genoeg an genade
Waèrom ze nie mee mocht naè de begraefenisse van ome Jantje., vroeg kleindochter Sarah. Ze was toen vuuve en het is tien jaer elee. "Nou, dan mô je zô lange stille zitte a me dochte a jie dat nie leuk zou vinde." Ze gieng akkoord. -
PREMIUM
streektaal/audio ‘t Was maor ‘n natte boel
Nog maor ’n weeke geleejen, stoeng ‘k ’s morgens redelijk vroeg op (de krante lag al op de matte) toen ‘k nao buuten keek. Den ‘êêlen nacht ‘aod ‘t geregend. En nii zô weinig ook. De plassen in den ‘of. De straoten boenken. Misschiens is ‘t vuuf jaor geleejen, dat de straote opnieuw geleid is. Mao de speuren van d’auto’s staon weer al vol waoter. Weer a? zeg ik. ‘t Was bots a zô. Toen a den annemer z’n kont gekêêrd ‘ao. Ik docht toen nog bie m’n eihen: ‘Oe kan je zô iets noe goedkeuren?’ Da zou bie ‘n parteklier daorom nie deugaon.
-
PREMIUM
Streektaal/audio Zeven cent per roe…!
De leste maenden kriehe me op de tillevisie aolerlei programma’s te zien die me an peeën verdinne doen dienke. Misschien zâ de ienkele (….) joengere lezer nie wete wat peeën verdinnen is. As kind was dat je bieverdienste. Je zurgde dat de kleine sukerpeeplantjes, die in bosjes van een stik of vier, vuuve stoenge, op éên nae wiere weggetrokke. Dat êne plantje wier dan een hrôte sukerpee. Het was een rotwerkje. Je kroop over het land en mee drie rijen tehliek verdinde je de peeën. As je klaer was mee dat werk, hieng de boer mee een roestok over het verdinde land ( een roe was 3,60 bie 3,60 meter ) en dan kreeg je zeven centen vô iedere roe, die je verdind ao. En de boeren wi ik werkte, ebbe nooit nè boven afgerond... -
PREMIUM
STREEKTAAL Streektaal: ’n Poorte zonder deuren
As ‘k net an dit stikje begonnen bin, wordt ‘r op ‘t raom geklopt. ‘t Is de buurman. ,,De keukendeure was op slot”, zegt-ie, binst a tie binnen stapt. Ik knikken en zeggen dat die mee die wind zô makkelijk openwaoit en dan ‘k nie voo de mussen stoken. Die kom zeggen dat m’n vuulbak noe à voo de dèrde kêêr deze weeke op straote ligt. ,,Deu die wind ee,” zeg die nog, ‘k zou ‘m ‘s ‘n ander plekje geven.” En mee deze woorden stapt ie wee nao buuten, de regen in. -
PREMIUM
STREEKTAAL Onrust in Meliskèreke
In het kortste van de daehen schudt het bescheie Meliskèreke even op z’n grondvesten. Dan vindt de hrôte blijartwedstrijd plaets tussen de oudjes van de plaetselijke soos en de biljartclub “Over de rooien”, die ulder wedstrijdbiljart in het zeer fraâi verbouwd ( vee meer dan een) café Boône ebbe, in het centrum van het durp. Ondanks de moderne uutstraeling oogt het toch nog aoltied as “het kleine café an de haven”, zô knus en uselijk is ‘t. De biepassende achtergrondmuziek uut de zestiger jaeren en de centrâle plekke van de biljarttaefel maeke het plaetje compleet.
