Zege Rus voelt als nieuw begin: 'Als ik blijf vechten is er nog veel mogelijk’

Door Carl Houtkamp

In 2008 leek de tenniswereld open te liggen voor Arantxa Rus. Ze mocht begin dat jaar na haar zegereeks in Melbourne de beste jeugdspeelster van de wereld genoemd worden en alle managementbureaus wilden haar contracteren. In de twaalf jaar die volgden, versloeg ze grote tennissters op grote podia, zoals Kim Clijsters en (US Open-kampioene) Samantha Stosur. Maar dat bleken uitschieters, de echte doorbraak bij de profs liet aldoor op zich wachten. Haar hoogste plaats op de wereldranglijst: 61ste.

Vannacht (Nederlandse tijd) toonde de 29-jarige speelster uit Monster eindelijk weer eens haar potentie. Rus plaatste zich voor de tweede ronde bij het eerste Grand Slam-toernooi van het jaar door Linette, nummer 43 van de wereld, in twee uur vol vechttennis te verslaan. De Westlandse, zelf nu de nummer 93, verzekerde zich zo van een volgende partij tegen de Amerikaanse topper Madison Keys, van 70 ranglijstpunten (goed voor een stijging naar de top 80) en van 128.000 Australische dollar (79.000 euro).

Zelf omschreef Rus het als een ‘nieuw begin’. ,,Die jeugdtitel is zó lang geleden. Hier op het park komen er wel herinneringen op, maar goed, ik heb hier ook een paar jaar slecht gespeeld. Dat ben je ook niet vergeten. Wat nu telt is dat ik de laatste tijd meer in mezelf ben gaan geloven. Zoals ik nu speel kan ik het niveau van mijn tegenstandster, toch top 50, veel beter aan.’’

Uiteindelijk knokte Rus zich op een ‘Spaanse’ wijze naar de laatste 64 op Melbourne Park. Grandioos voetenwerk, voor elk punt knokkend, en met zoveel mogelijk ‘zware’ ballen. Nog niet het effect dat de eveneens linkshandige topspinkoning Rafael Nadal erin legt, maar in elk geval wel met diens werkethiek. Ze maakte zich die fysieke en mentale benadering de laatste maanden eigen bij het trainen in Barcelona, met Julian Alonso, voormalig lid van de top 30.

Hoe zij daar verzeild raakte? ,,De laatste vier jaar ging het niet goed, dus ik moest iets anders doen. Daarom heb ik voor Spanje gekozen. Julian is nu net aan zijn knie geopereerd, maar in december stond ik elke dag een uur of twee met hem op de baan en dat scheelde alles. Met een meid is het tempo veel lager. Julian laat me volop lopen, veel zware ballen slaan, niet zeuren en gewoon doorgaan. In totaal stond ik die dagen wel vier á vijf uur op de baan, nog afgezien van de fysieke training. Zoiets helpt, bleek vandaag wel. Ik ben er meer door in mezelf gaan geloven.’’

Vorig jaar speelde Rus 98 wedstrijden, het meest van alle spelers in Melbourne. Natuurlijk wel op het lagere ITF-niveau, maar haar 74 zeges, goed voor een record van tien titels in één seizoen, hielpen haar op weg naar haar eerste overwinning in de Grand Slam in acht jaar tijd. ,,Ik bleef vandaag rustig na die eerste set. Dat kwam door al die zeges in 2019. Ik weet nu dat als ik blijf vechten er gewoon nog veel mogelijk is.’’

Ze moet, niet voor het eerst, lachen. ,,Mijn coach is nog in Spanje vanwege zijn knie-operatie, maar hij beloofde over te komen als ik zou winnen. Daar ga ik hem nu wel aan houden.’’