Rentree van gehavende Murray valt in het water

Door Rik Spekenbrink

Murray speelde zijn laatste wedstrijd in de kwartfinale van Wimbledon, vorig jaar. Daarna hield een heupblessure hem aan de kant. Toen zijn rentree in Australië begin dit seizoen vanwege diezelfde chronische kwetsuur moest worden uitgesteld, was er nog maar één optie voor de Brit: opereren. Lang had Murray dat uitgesteld, maar hij moest nu iets doen tegen een in potentie carrièrebedreigende blessure. Na een pittige revalidatie had Murray zijn rentree gepland voor vorige week op het grastoernooi van Rosmalen, maar dat kwam een weekje te vroeg.

Zonder verwachtingen betrad hij vanmiddag het gras van Queens. ,,Het gaat nu niet om winnen. Het gaat om hoe ik me voel op de baan, en het feit dat ik weer kan doen waar ik zo van houd: tennissen”, zei Murray vooraf. ,,Natuurlijk wil ik nog grand slams winnen, nummer 1 van de wereld worden. Maar sport draait om meer dan dat. Dat heb ik afgelopen jaar geleerd”, sprak hij over wat Murray ‘de zwaarste periode uit zijn carrière’ noemde.

‘Weet je nog hoe dit moet’, grapte Kyrgios op Queens bij de toss tegen Murray, afgezakt tot plek 156 op de wereldranglijst. De twee kunnen goed overweg, maar zijn toch echt tegenpolen. Waar Murray bekend staat als één van de grootste vechters in de tennissport, laat het Australische enfant terrible de schouders hangen bij de minste of geringste tegenslag. Toen het bij 2-3 in de eerste set even niet liep, liet Kyrgios de set maar meteen helemaal lopen. Kyrgios haastte zich van punt naar punt, ramde zijn tweede service net zo hard als de eerste, en net zo ver uit. Met zijn geslenter en geklaag straalde hij maar één ding uit: wat doe ik hier eigenlijk?

Zonder echt gemotiveerd te ogen, krikte Kyrgios in de tweede set zijn niveau ietsje op. Hij won de tiebreak. In de derde set leek hij zelf heupklachten te hebben, maar het is ook niet uit te sluiten dat Kyrgios een blessure veinsde. Hoe dan ook: op 5-6 werd een dubbele fout op matchpoint tegen Murray fataal.

De Schot had duidelijk fysieke problemen. Murray voelde constant aan zijn rug. Bovendien leek het er tussen de punten op dat ook zijn heup hem nog altijd parten speelt. Hij bewoog niet soepel, strompelde zelfs op momenten, al biedt de eerlijkheid te zeggen dat dat voor zijn blessure ook wel eens het geval was. Tijdens de rally’s was er op het bewegen van Murray meestal weinig aan te merken. En zijn spel? Dat was wisselvallig. Murray mist logischerwijs wedstrijdritme. Hij maakte een hoop verkeerde keuzes en deed lang niet alles goed. Dat hij van de lakse Kyrgios had kunnen en misschien moeten winnen, zegt weinig. De tijd zal leren of Andy Murray zijn oude niveau nog kan vinden.