Shorttracker Jack Krijger: één wedstrijd, één titel

deel 1: curling met Wouter Kok uit Vlissingen

Zeeland mist een schaatsbaan en daardoor gaat Zeeuws schaats- en shorttracktalent verloren. Dat is de conclusie als je het verhaal van Jack Krijger hoort. De 14-jarige vwo-scholier uit Yerseke verbaasde iedereen bij zijn eerste (en tevens laatste) shorttrackwedstrijd. ,,Zeven jaar lang heb ik aan langebaanschaatsen gedaan”, vertelt de jongeling. ,,Om mijn bochttechniek te verbeteren ben ik op 12-jarige leeftijd een seizoen gaan shorttracken.’’

Samen met zijn maat en dorpsgenoot Arjen van Damme reisde hij wekelijks vier keer op en neer naar de schaatsbaan in Breda. Bij zijn eerste kennismaking met de sport voelde Krijger zich niet onmiddellijk de nieuwe Sjinkie Knegt. ,,Bij schaatsen sta je op een recht ijzer, bij shorttracken voel je een scherpere ronding. Daar moest ik aan wennen. Als shorttracker maak je alleen maar korte rondjes, je gaat een stuk harder en bijna plat door de bocht. De eerste training viel ik regelmatig en had ik de grootste moeite om bij de groep te blijven.’’

Shorttrack staat niet voor niets bekend om de spectaculaire inhaalacties, vlak voor de finish binnendoor of buitenom inhalen en het met één hand aan het ijs door de bochten vliegen. Krijger ondervond het allemaal en kreeg al snel meer feeling voor de sport. Hij genoot volop van de trainingen. ,,We begonnen iedere keer met een rondje op één been of het maken van een slalom. Als de spieren eenmaal los waren oefenden we de start of deden onderling een wedstrijdje. Ik hield vooral van alles in wedstrijdvorm, zoals een estafette met afduwen.’’

Dat Krijger over shorttracktalent beschikt, werd goed zichtbaar tijdens zijn deelname aan het Zuidwest-Nederlands kampioenschap. Met slechts een paar trainingen in de benen begon hij aan die wedstrijd. ,,Mijn ouders konden niet mee, ze hadden een verjaardag en ik ging zomaar eens kijken of shorttrack iets voor mij was. Eerst reden alle 20 deelnemers in mijn leeftijdscategorie een tijdrit en daar behoorde ik meteen tot de snelste rijders. Daarna werd er gestart met vijf man in de baan, waarvan de eerste twee doorgingen naar de finale. Tot mijn eigen verbazing werd ik eindwinnaar. Kwam ik ’s avonds met een enorme beker thuis. Je had de ogen van mijn ouders moeten zien.’’

Een voorbode voor meer? Helaas niet, het bleef voor Krijger bij die ene shorttracktitel. Tijdgebrek dwong hem te stoppen. ,,Iedere keer vetrok ik direct uit school richting de schaatsbaan. Dat was ongeveer een uur rijden. In een rijdende auto kon ik niet leren en eenmaal terug van de training ontbrak de tijd en puf om nog in mijn studieboeken te duiken. School en shorttrack vielen niet langer te combineren.’’

Of Zeeland daarmee een toekomstig Olympisch shorttrackkampioen verliest zullen we waarschijnlijk nooit weten. Al is er nog een sprankje hoop. Als er morgen in de buurt van Yerseke een professionele ijsbaan wordt geopend is Krijger er overmorgen te vinden. ,,Een schaatsbaan in Zeeland, dat zou zeker een uitkomst zijn. In dat geval sluit ik een doorstart van mijn carrière niet uit.’’