Jan Noske, de eerste Zeeuw ooit die de Elfstedentocht reed: ‘Nu dan heren, een goede reis’

Het is een foto waar je naar blijft kijken. Een man of dertig poseert voor een groepsfoto. Het is een oude foto, korrelig en zwart-wit. Meer zwart dan wit. Vier mannen zitten achter een eigen tafeltje. Zij zullen wel belangrijk zijn. Achter hen staat een mannetje of 25, netjes in het gelid, bijna allemaal getooid met pet of een ander hoofddeksel. Ze houden iets in de hand en dragen iets langwerpigs op de linkerborst. En de snor is blijkbaar in de mode. Wie zijn dit, waar zijn ze en wat verbindt hen?

Het is zaterdag 2 januari 1909. Heel vroeg in de ochtend. In Hotel Amicitia in Leeuwarden is de dag al tot leven gekomen. Het is koud, maar niet zo koud als de voorgaande weken. In de maand december vroor praktisch heel Friesland dicht, waardoor de koude droom van sportpionier Pim Mulier vaste vorm kreeg: een schaatstocht langs de elf Friese steden. Liefhebbers reden deze tocht al vele jaren op de bonnefooi, maar Mulier wilde er een georganiseerde wedstrijd van maken.

In de Friesche IJsbond vond hij deze winter een gewillige partner. De inschrijvingen voor Muliers visioen stroomden binnen. Uit Tjerkgaast, Tzummarum, Leeuwarden, Warga, Franeker, Groningen, Joure, Roordahuizum, Munnikeburen, Tholen… Huh… Tholen? Jazeker, in het brede veld van noordelijke schaatsers dook ook een rijder uit Tholen op. Ene A. Noske. Nummer 30 op de startlijst. Als enige zuiderling meldde hij zich op 2 januari in Hotel Amicitia.