De dochter van Toine van Peperstraten kan gewoon naar school

expeditie jansenWie wint welke proef, lijdt het meeste honger of smeedt de gemeenste plannetjes om anderen weg te stemmen? Verslaggever Dennis Jansen kijkt in de rubriek Expeditie Jansen wekelijks in vier thema's terug op Expeditie Robinson.

Dennis Jansen 13-09-18, 22:00 Laatste update: 14-09-18, 07:55

Hoe is het met de honger?

Dat viel alles mee, althans bij Kamp Onbekend en Kamp Noord. Met ‘Zuid’ gaat het minder goed. Ze zijn daar de vuursteen kwijt. Zomaar. Die ligt in het water, zo constateert de camera en weten wij dus, maar in het kamp zijn de rapen gaar. Ze kunnen dus geen vuur maken, niet koken en niet eten. O wat een chagrijn en o hoe boeiend om te zien - met een schaaltje borrelnootjes binnen handbereik - hoe de honger en ergernissen toenemen. Vooral rapper Josylvio gaat te keer. Alsof het een songtekst is.

‘Ik ben die shit niet kwijtgeraakt’’
‘Ik heb vier facking trossen bananen gehaald’
‘We hebben de hele osso gefikst’
‘Als die vuursteen er niet is, ga ik naar facking osso’

Osso staat voor huis, heb ik me laten vertellen. Josylvio en Aisha, ze hebben honger en willen naar huis. Nu al. Gelukkig zorgt Jody Bernal voor eind-goed-al-goed en ‘fikst’ een aantal totaal onbekende vruchten. Wat wel gek is: ik heb de hele uitzending amper iemand zien zoeken naar die vuursteen.

Wat viel er op?

Gregory Sedoc stond vorig jaar te wijzen met de handen. Boogjes maken. Stapjes zetten. De oud-atleet was door de NOS ingehuurd als analyticus van het WK atletiek. Welbespraakt. Voorkomend. Als zichzelf. De reacties waren lovend. Hij wilde dat ‘lekker naturel houden’. Het tv-werk smaakte naar meer. Meer dan sport. ,,Ik kijk graag naar 24kitchen en Koken met Van Boven, maar ook naar De Wandeling. Ik hou er sowieso van om de kijker te vermaken”. Aan het einde van aflevering twee van Expeditie Robinson is er veel meer dan vermaak. Waarom hij zo ver wil komen, is de vraag van Nicolette Kluijver. ,,Ik heb van mezelf weinig zelfvertrouwen. Het is de rode draad in mijn leven. Er werd altijd tegen me gezegd dat ik nooit echt dingen kon. Dan vind ik het toch bijzonder om te laten zien dat ik wél kan overleven”, is het openhartige antwoord dat me een brok in de keel gaf. Ook dát is Robinson.

Hoe erg was het gekonkel?

Hij is op het eiland zelf met konkelen en ‘bondjes’ smeden begonnen. Gruwelde vooraf van het idee om als eerste kandidaat naar huis te gaan. ‘Laten we Johnny Kraaijkamp eruit stemmen’, oppert Toine van Peperstraten. Dat is de oudste, de minst fitte, wat heeft die voor toegevoegde waarde? Nu zit hij daar op de Eilandraad, waar gestemd wordt wie er weg moet, zwetend op een bankje tussen Gregory Sedoc en captain Tony Junior. Elke keer toont Nicolette Kluijver het papier met zijn naam erop: Toine. Wéér Toine. En wéér Toine. Bam, bam, bam. Als 0-1, 0-2, 0-3, 0-4 in een voetbalwedstrijd. Het wordt 1-6.

En dat moet voor Toine, als sportjournalist, aanvoelen als een schaatser die een rondje gedubbeld is , of als Ajax dat door, pak ‘m beet HBS wordt uitgeschakeld in de beker. Toine kan vertrekken en moet aan zijn dochter denken. Ze is vijftien. Meedoen aan Robinson, had Toine me verteld, was ‘als een verjaardagscadeau voor zijn dochter’. Maar, hoor ik hem nu zeggen, ‘als ik er als eerste uit ga, gaat zij haar achternaam veranderen en kan ze niet meer op school komen’. Mijn puberdochter zou hetzelfde gezegd kunnen hebben.

Bij Toine, de man die bij zijn NOS-afscheid in 2013 de tranen de vrije loop liet, glinsteren nu wederom sluiertjes vocht in de ooghoeken. De heren van Veronica Inside zullen weer gretig inspelen op zijn nieuwe emotie, maar dat is het mooie aan Robinson: zoveel intriges, leugens, complotjes, maar ook de echte ik die overblijft. Zo ook bij Toine. Aangeslagen, verloren, geëmotioneerd maar helemaal zichzelf. Dochterlief kan gewoon naar school. Ze mag trots zijn op haar vader.

Wat zagen we in de proef?

Er moet een totempaal van 150 kilo uit de grond. Die veel meer dan 150 kilo weegt, denkt teamcaptain Tony. En zo te zien is dat ook zo. Graven, tillen, slepen, omhoog houden. Veel kracht dus. Kamp Noord versus het team van de Onbekenden. Eigenlijk heb ik meteen al het gevoel dat dat geen eerlijke strijd is. Het was vorig jaar interessant toen er eindelijk (sinds 2009) weer onbekende Nederlanders deelnamen aan Expeditie Robinson, vier in totaal. Zij moesten vorig jaar voor deelname allerlei testen en proeven doen om geselecteerd te worden. Als je dan gekozen wordt, ben je geen watje. Dit jaar zijn er zeven onbekenden. Drie mannen, drie vrouwen en een manvrouw, zoals majoor Gwenda zich noemt. Kortom: geen watjes.

Zij hebben, wat fitheid en kracht betreft, dus een voorsprong op de BN’ers van wie de meesten bekend zijn geworden door een heel andere vaardigheid. Om bij Kamp Noord te blijven: Famke Louise zingt en vlogt, Johnny Kraaijkamp en Stijn Fransen acteren, Toine van Peperstraten presenteert en Loiza Lamers is model. Geen watjes, maar ook niet onmiddellijk krachtpatsers. ,,De onbekenden zijn niet alleen meer getraind, maar ook gemotiveerder”, zei Carlos Platier Luna, vorig jaar ook als onbekende op het eiland gekomen én meteen gewonnen. Ik denk dat hij gelijk heeft. Ik ben benieuwd naar de volgende krachtproeven en of de makers van Robinson volgend seizoen het verschil op voorhand kleiner maken. Of is het bewust en willen we elke keer Bekende Nederlanders in de Eilandraad?

Kijk hier naar de voorbereidingen op de eerste immuniteitsproef: