"Er was ooit wel een school, twee bakkers, een smederij en naast ons huis was een klein postkantoortje. Ook is me verteld dat er rondom het kerkhof vroeger een grachtje was waar in de winter op geschaatst werd. Dat kerkhof wordt niet meer gebruikt, maar het is erfgoed en wordt dus wel netjes onderhouden." 

Vanuit de pedicurepraktijk die Froukje aan huis heeft, kijk je zo op het groen van het kerkhof. Lekker rustgevend vinden haar klanten. "De landelijke omgeving is heel fijn, wij vinden het hier geweldig. Veel dorpsgenoten hebben mooie tuinen. En tot voor kort was er de pluk- en theetuin van Petra de Regt. Wel jammer dat die nu dicht is." 

Daar is buurvrouw Diny van der Panne van een stukje verderop het mee eens. Maar ze snapt het ergens ook. "Iedere dag moet je van alles vers bakken en je weet nooit wie er langs komt. Als je pech hebt, kan alles zo in de kliko. En je bent er ieder weekend aan. Voor mijn man Bram en mij is het ook jammer. Er was altijd veel aanloop naar de tuin en als wij dan onze schuur open hadden met verkoopwaar leverde dat toch weer klandizie op." 

Het stel is heel creatief en maakt van alles dat ze verkopen op markten of vanuit de loods bij huis, zoals vogelhuisjes, woonaccessoires en andere cadeauartikelen. Ze kwamen hier zestien jaar geleden wonen en vinden het een fijn dorp. Diny: "De rust is de charme, dat is gewoon zalig. Het enige minpunt is dat er zo hard gereden wordt op de Kapelleweg. Regelmatig worden de wegversmallingen kapot gereden." Ook Froukje baalt daar van. Zij woont pal aan de doorgaande weg en ziet de auto's, bussen en tractoren met flink ingetrapt gaspedaal voorbij schieten. "We dachten dat het wel mee zou vallen. Helaas is dat niet zo en er wordt niet op gehandhaafd. Je houdt je hart vast." 

Cara Smit woont in de voormalige bakkerij en stoort zich niet echt aan de drukte. Ze heeft de heg gewoon wat hoger laten groeien. "Dan zie je net de daken van de auto's voorbij komen, verder heb ik er weinig last van." Cara woont in de voormalige bakkerij, die ook nog een tijd vakantiewoning is geweest. Dertig jaar geleden kocht ze het. "Ik zocht ruimte voor de honden. Vroeger had ik ook nog sledehonden. Nu niet meer, maar ik ben aangesloten bij de werkhondenclub en train nog steeds drie keer per week met mijn hond Ziva. Ontzettend leuk om te doen." Aan haar gevel is het wapen van Looperskapelle te zien. Cara vertelt dat het buurtschap zijn naam waarschijnlijk te danken heeft aan een loper, een koerier, die op het kerkhof een eigen kapelletje had. "Je zou het in de boekjes moeten opzoeken hoe het precies zit."

De buren lopen de deur niet plat bij elkaar, maar er is onderling goed contact. Je zet de kliko van de buren die er niet zijn op de ophaaldag netjes terug, een kleine moeite. En af en toe wordt er wat georganiseerd. Froukje: "We woonden hier net toen we werden uitgenodigd voor de Nieuwjaarsborrel. Van de buren kregen we een bos bloemen. Dat geeft een fijn gevoel, we voelden ons heel welkom."