Eén van de donkerste plekjes van het eiland

Wanneer je vanuit Brouwershaven over de Kijkuitsedijk naar Zonnemaire rijdt, waan je je soms even op zo'n typisch Frans landweggetje. Niets dan weiland, ruimte en stilte om je heen. En dan ineens, na de scherpe bocht naar rechts, ligt daar de buurtschap Dijkhuisjes, dat om precies te zijn uit zeven huizen bestaat. In het midden van de dijk kun je er met de auto via twee steile paadjes wel komen, maar aan de uiteinden staan slagbomen die alleen ruimte laten voor wandelaars, fietsers en ruiters.

Rob van der Pauw heeft zich er mede voor ingezet dat die er 19 jaar geleden kwamen. ,,Iedereen rijdt natuurlijk liever óver een dijk dan er onderlangs, maar dat maakte het wel gevaarlijk. Met de slagbomen werd het toen veel veiliger."

De dijk waarop Dijkhuisjes ligt, heeft een bijzondere natuurwaarde vanwege de flora en fauna en wordt door een vrijwilligersvereniging onderhouden. De vrijwilligers zorgen dat er gemaaid wordt, dat er geen bramen gaan groeien en dat de meidoorns behouden blijven.

Aan het andere uiteinde van de dijk wonen Birgit van Bockxmeer en Bastian Mathijssen. Net als de meeste huizen is dat van hen ook een voormalig arbeidershuisje dat eind 1800, begin 1900 gebouwd werd.

,,Voorheen was het één woning, nu is die in tweeën gesplitst. Het heeft een beetje een rare verdeling. De badkamer van de buren staat feitelijk in ons huis. Vroeger stond daar een oven die in allebei de huizen gebruikt werd."

Het stel kan er niet mee zitten. Dat heb je met oude huisjes. Bastian komt oorspronkelijk uit Eindhoven, Birgit uit Den Haag. Toen ze elkaar leerden kennen wilden ze op een gegeven moment vrijer en rustiger gaan wonen. Op deze plek in Zonnemaire kon dat uitstekend. ,,En als ik hier 's avonds voor het laatste rondje met de hond naar buiten loop, heb je honderdduizend sterren, geen lichtvervuiling. Dat maakt het hier heel speciaal", vindt Bastian.

Buurman Rob weet te vertellen dat er een aantal jaren geleden nog één lantaarnpaal stond. "Die ging stuk en omdat het onduidelijk was wie er nu precies verantwoordelijk voor was, is er nooit meer iets voor teruggekomen. Nu is Dijkhuisjes dus zeker weer een van de donkerste plekjes van het eiland."

Aangezien er maar een handjevol mensen in Dijkhuisjes woont, kent iedereen elkaar. Rob: ,,Het voelt als een soort familie van je, meer dan buren. Maar we lopen de deur niet bij elkaar plat."

In het seizoen weten fietsers en wandelaars het dijkje te vinden. Rob geniet het meeste van die tijd wanneer alles groen is en hij lekker naar buiten kan. ,,Als ik de tuin aan het sproeien ben en er komen mensen met een hondje langs, loop ik ernaartoe om de hond wat te laten drinken en een praatje te maken." Waar de buren niet op zitten te wachten, zijn de plannen voor de aanleg van een bungalowpark en de bouw van een aantal ecolodges. Bastian: ,,Ik zou het heel erg vinden als dat er komt." Rob is het ermee eens. ,,Ik kwam hier ooit voor de unieke plekjes naar toe. Die moeten niet verdwijnen."