De ramen hoeven niet meer dicht in Malta

Met dat kokos ziet de geluidswal er fraai uit. En dan worden er in november nog allemaal nieuwe plantjes gezet ook. Maar schéélt het ook qua lawaai, de geluidswal van het ene tunneltje tot het andere?

Zeker, zegt mevrouw Jonker aan de Schuurbeque Boeijestraat. ,,Al hoor je het nog steeds. Maar ik heb er nooit last van gehad. Ik was er al gauw aan gewend. Mijn man niet. De ramen moesten altijd dicht. Anders ging-ie er naar liggen luisteren. Misschien hoeft dat nu niet meer."

Ook de achterbuurvrouw heeft er persoonlijk nooit zo'n last van gehad. ,,Maar ja, ik ben dan ook een end doof. Best handig soms. Het enige wat ik hoor, is het verkeer aan de Calandweg tussen onze huizen en de Rijksweg. Bussen, brommers en boeren die juun naar de weegbrug brengen. Maar ik ben blij dat het voor andere buren wel helpt. Ik ben overal blij mee."

En dat terwijl je in haar tuin het gezoef nog goed kan horen. Van Vossen lacht. ,,Maar het was eerst nog veel erger. Zo erg, dat je binnen moest gaan zitten als je buiten zat te bellen. Als er een vrachtwagen voorbijreed, kon je de ander niet verstaan. Nee, dit scheelt zeker de helft."

Het ziet er nog leuk uit ook, vindt Ingrid Rasenberg van een paar deuren verder. ,,Veel beter dan glas. Ik kwam gister de straat in rijden en dacht: wow, wat mooi! Maar inderdaad, het geluid scheelt. Ik heb nu mijn raam open en ik kan de televisie verstaan. Ik heb me er nooit druk om gemaakt, maar dat was vroeger niet aan de orde."

Belangrijker nog: er zijn mensen die weer kunnen slapen. Tom Flikweert (9) bijvoorbeeld. ,,Vroeger werd ik altijd om zes uur 's ochtends wakker van de herrie. Deze week heb ik elke dag uitgeslapen tot acht en zelfs een keer tot negen uur. Dat is echt fijn."