Brandweerman Marius Viergever is na 40 jaar klaar

Hij moet toch wel één van de oudere brandweermannen in Zeeland zijn, beredeneert hij in de kazerne van Zierikzee. Want, legt hij uit, vroeger moest je stoppen als je 55 werd. ,,Later werd dat opgerekt naar 60 en uiteindelijk werd het afgeschaft omdat het als leeftijdsdiscriminatie werd gezien. Nu is het zo dat als je je test haalt, je mag blijven.”

Net als zijn collega's - waaronder zijn zoon en schoondochter - van het korps in Zierikzee is hij brandweerman op vrijwillige basis. Dat ging goed samen met zijn werk, want hij was veelal in en rond de stad te vinden. ,,Zeker in de dagploeg was dat handig, want er zijn best wat andere korpsen op het eiland die overdag maar moeilijk aan hun bezetting kunnen komen.”

Viergever begon op 1 januari 1981 bij het korps van Dreischor, waar hij toen woonde. ,,Eigenlijk had ik er al eerder bij gewild om onder de dienstplicht uit te komen. Maar toen was er geen plaats. Pas toen de taken van de Bescherming Bevolking (BB) werden overgeheveld naar de brandweer vroeg commandant Ko de Jonge of ik er toch bij wilde komen. In die tijd rukte je ongeveer twaalf keer per jaar uit en alleen voor brand.” Om de brandweerlui op te roepen werd toen nog met de hand aan een slinger gedraaid, vertelt Viergever. Hij glimlacht erbij. ,,Toen was er nog geen pieper."

Die twaalf keer uit die tijd is niet meer te vergelijken met nu. Op oudjaarsavond rukte de Zierikzeese brandweer voor de 131ste keer uit in 2020. Viergevers laatste klus was een brand blussen in een ondergrondse container. Niet de moeilijkste taak, maar wel nodig. 

Natuurlijk staan hem ook grote branden of nare ongevallen bij. En dat het wel eens moeilijk omschakelen was van zijn gewone werk tot brandweerman bij een dodelijk incident. Als team praatten ze daar wel over, zegt Viergever. ,,En ook die dingen gebeuren. Daar ben ik vrij nuchter in.” Liever gaat hij niet te veel in op zulke zaken. ,,Want dat gaat om andermans leed.”

Anders is het als hij een anekdote ophaalt van een schoorsteenbrand in Hellevoetsluis. Die werd geblust door de ploeg uit Zierikzee in samenwerking met een plaatselijk korps. Geografisch gezien eigenlijk ondenkbaar. ,,Niemand snapte hoe dat kon", zegt Viergever. ,,Normaal is het niet in ieder geval!” Hij herinnert zich ook nog goed dat bij een grote brand op het eiland een blusvliegtuig werd ingezet. ,,Heel bijzonder.”

Voor de melding ‘dier in nood’, een paar jaar geleden, werden twee korpsen en drie duikploegen opgeroepen naar een watertje bij Nieuwerkerk. ,,Bleek er een kalfje in het Steenzwaanshof te zijn beland.” Hij houdt zijn hand een stukje boven de grond. ,,Daar is het zo diep! We hebben een brandweerslang onder zijn billen gedaan en het op het droge gesjord. De veearts keek er nog even naar en het was goed. Dat zijn de leuke dingen.” Viergever kijkt met een goed gevoel terug op zijn loopbaan. ,,Ik ben blij en dankbaar dat ik mens, dier en maatschappij veertig jaar heb mogen dienen.”