Hoe het spelen eruit gaat zien? Alle welzijnsorganisaties mogen zelf met plannen komen. ,,Het kan zijn dat ze met een bakfiets met spelmateriaal van het ene naar het andere plein gaan, maar ook hele andere ideeën zijn mogelijk’’, zegt wethouder Sven de Langen (welzijn, CDA). ,,Zo kunnen ze ook samenwerken met sportverenigingen.’’

Één ding staat vast: Het mag geen vaste container op één plek zijn zoals bij Duimdrop, waar jarenlang vele kinderen in Charlois, Delfshaven, Feijenoord en Noord plezier maakten. ,,De enige eis is dat het flexibel is.’’ De gedachte is dat wijken veranderen, waarbij de kinderen tieners worden die andere behoeften hebben.

Het einde van Duimdrop doet veel pijn bij de medewerkers, vrijwilligers én kinderen, die zelfs naar het stadhuis trokken om hun verdriet te uiten. ,,Ik begrijp dat een verandering lastig is, maar zo kunnen we meer kinderen blij maken.’’ De speelpleinen komen in de hele stad om kinderen die het nodig hebben een duwtje te geven om vaker buiten te spelen. Uit een onderzoek van enkele jaren geleden bleek dat in Rotterdam 7 op de 10 kinderen elke dag een uur buiten speelt. Drie op de tien niet.

Met het extra geld moeten niet 5000 kinderen van 4 tot en met 12 jaar maar 15.000 kinderen wekelijks komen spelen. Tijdens het spelen is er ook oog is voor welke andere hulp kinderen of hun ouders nodig hebben. ,,Juist door het kinderwerk onderdeel van het welzijnswerk te maken, kunnen we makkelijker andere hulp aanbieden.’’