Na lange dag tussen hoop en vrees: Marseille, we komen eraan! (En daarna naar Tirana)

Op de vraag ‘Wat wordt het?’ klinkt het keer op keer vol bravoure: ‘0-1, 1-2'. ,,Marseille, we komen eraan’’, roept een viertal op het Oude Stadsplein stoer. Maar onderling zijn ze eerlijk. Dan luisteren ze naar de angst in hun lichaam. De angst die iedere Feyenoordsupporter áltijd met zich meedraagt. De angst om te verliezen. Om net mis te grijpen als de club het succes bijna kan ruiken. 

Natuurlijk is die vrees er ook in Praag. Dat Slavia in de laatste seconden de gelijkmaker scoorde in de Kuip, maakt het duidelijk dat het hopen is op het Wonder van Praag.    

,,In 2002 dachten we ook dat we er elke ronde uit zouden vliegen, maar toen wonnen we mooi de Cup’’, spreken supporters elkaar vertrouwen in. Maar dat het twintig jaar geleden is dat de kwartfinale werd gespeeld, zegt alles. Europese successen komen de Rotterdamse club nooit aangewaaid. 

Maar het kan zo mooi worden, zo beseffen de honderden die Feyenoord achterna zijn gereisd. Het kán gewoon, de halve finale halen en dan op naar Tirana. De finish van dit eerste Conference League-avontuur heeft mythische vormen aangenomen. 

Eerst werd misschien een beetje lacherig gedaan over de nieuwe Europese Jut en Jul-competitie, maar de supporters zijn nu hotel-de-botel verliefd. Op de gekke reizen, met het begin in Kosovo als het beste voorbeeld.  

(Lees ook het liveblog terug)

De astronomische klok tikt gedurende de dag rustig verder, terwijl steeds meer supporters zich op het Oude Stadsplein verzamelen. Andere supporters genieten op rustigere plekken van de stad en de zon. Zij wandelen naar de burcht, zakken neer in een Biergarten en ontdekken de rest van Praag. Maar de klok is het middelpunt geworden van het moed inzingen. Hier is de magie voelbaar van de buitenlandse trip.

,,We stonden hier al om 11.00 uur. Het terras was nog niet eens open. En kijk, we hebben het beste plekje veroverd’’, zegt een groepje uit Brabant, dat pal voor de klok zit met een grote pul bier voor de neus. ,,Ik heb niet geslapen, zo gespannen ben ik’’, vertelt één van de supporters. De nachtelijke rit naar Praag met de bus hielp daar allicht niet bij. ,,Ik drink nooit, maar nu heb ik vier wijntjes op. Helaas, het helpt niet,’’ vertelt een ander. 

Op het hele uur trappen de Feyenoordsupporters op de terrassen eerst af, daarna barsten ze los in het zingen van Feyenoordliederen. ,,Sorry!,’’ roepen de Brabanders tegen de toeristen, om direct te zingen over een scorende en bij de cornervlag juichende Cyriel Dessers. Keer op keer. Vorige keer schoot de Belg twee keer raak in Praag, is hij nu opnieuw de Held van Praag? ,,Weet je, over een uur zingen we weer’’, is de belofte met een grote lach. Het groepje ontpopt zich de hele middag als dé gangmakers van het plein.

De politie blijft lang op afstand als steeds meer supporters zich verzamelen, maar waarschuwt geen vuurwerk af te steken of gezichtsbedekking te dragen. De avond en nacht verliepen in Praag zonder problemen. Het legioen mag onder begeleiding een corteo, een mars, houden. ,,Dat hebben we liever dan dat kleine groepjes los van elkaar naar het stadion gaan’’, stelt de Tsjechische politie.

Het is een imposant gezicht als de honderden supporters het Oude Stadsplein verlaten, achter het grote spandoek Feyenoord Rotterdam. Steeds omgeven door ME’ers uitgerust met traangas, wapens met rubberkogels én bovenal onverstoorbare, strenge gezichten. Hun boodschap is duidelijk...  

Glunderend wringt het legioen zich door de smalle gangen door het metrostation, om zingend de lange roltrappen af te gaan. Opgepropt staan de supporters tussen de ME’ers in de metro. En uiteindelijk lopen ze zingend en springend naar het stadion. 

Daar begint het leven tussen hoop en vrees. Na de snelle goal van Praagheld Cyriel Dessers is er het geloof. Na de tegengoal door een blunder de wanhoop. ‘Let’s finish this dish’ staat er op het spandoek, waar boven bij de opkomst van het elftal Hannibal Lector verschijnt. Net als in de Kuip een verwijzing naar de film Silence of the Lambs.  Een thriller, die een voorbode blijkt voor de wedstrijd. 

Het ‘Marseille, we komen eraan’ blijkt na negentig minuten waarheid te zijn. De werkelijkheid is nog mooier dan het feest op het zonnige plein. Dan de imposante mars zonder wanklank naar het stadion. De werkelijkheid is dat Feyenoord de winst pakt en naar de halve finale gaat. De eerste Europese halve finale in twintig jaar. Dromen mag. Dromen kan. Dromen worden waar.  En Cyriel Dessers? Cyriel Dessers is de Held van Praag.

Bekijk hieronder onze video's uit Praag.