Dit zijn de genomineerden voor de Sport Awards Rotterdam 2021

Jaarlijks zet Rotterdam haar sporters, coaches, sportaanbieders en sportvrijwilligers in het zonnetje. Tot 24 december 2021 konden Rotterdammers hun favoriete sporters, verenigingen, stichtingen, sportaanbieders en sportinitiatieven nomineren voor een of meerdere awards. Van 5 tot en met 16 januari kon er gestemd worden via sportawardsrotterdam.nl. 

Voor iedere award tellen de publieksstemmen voor de helft mee. Voor de andere helft bepaalt een vakjury de stem. Besloten is de Sport Awards Rotterdam 2021 dit jaar niet fysiek uit te reiken. Vanavond, 25 januari, volgt de bekendmaking van de winnaars in een tv-uitzending van Rotterdam Rijnmond. Sport Awards Rotterdam is een initiatief van Gemeente Rotterdam, Rotterdam Topsport, Sportbedrijf Rotterdam en Rotterdam Sportsupport.

,,Op mijn achtste zei ik al tegen mijn ouders: ik ga ooit naar de Paralympische Spelen toe. Daar brons winnen geeft me een trots gevoel. Het was een fantastische ervaring, dat evenement is zó groot. Die bronzen medaille maakt de herinnering extra mooi. Mijn tegenstanders zijn allemaal een stuk ouder, daarom kwam deze prestatie toch best als een verrassing. Komend jaar hoop ik brons te upgraden naar zilver op het WK in Madeira.’’

,,Het was een geweldig jaar. Het begon met de gouden medaille op het EK Indoor, toen het goud op het WK en het individuele brons op het EK U23. De olympische medaille was de kers op de taart. De NOS-commentator zei nog: ‘De derde plek is het hoogst haalbare.’ En toch werden we tweede. Als ik het filmpje van onze finale terugkijk, moet ik nog steeds huilen.’’

,,Wat kan ik zeggen? Dit was het beste seizoen uit mijn carrière. Ik heb al mijn doelen bereikt. De olympische finale op de individuele 400 meter bijvoorbeeld. De zilveren medaille met de estafetteploeg was natuurlijk een droom. Was ja, want het is geen droom meer: het is gewoon gebeurd. Nu moet de knop weer om. Als je het goed wil blijven doen, moet je niet in je successen blijven hangen.’’

,,We beleefden met de Vlaamse judoka’s een leuk jaar. Het EK was al mooi, met een gouden en zilveren medaille. Op het WK pakten we de eerste wereldtitel in de Belgische historie bij de mannen. De kers op de taart was de olympische medaille. Ik ben ook eigenaar van De Korte Sport- en Gezondheidsinstituut. Daarmee wonnen we een zilveren medaille op het Nederlands kampioenschap voor judoteams tot 18 jaar.’’

,,We moesten echt alles geven om de Europese titel te winnen. Sommigen onderschatten dat, zeker omdat wij hem al voor de vierde keer op rij wonnen. We begonnen nu aan het toernooi met een nieuwe selectie. We namen afscheid van wat oudere spelers en maakten zo ruimte voor jongelingen. Dat die de titel uiteindelijk prolongeerden, is heel knap. Daarmee spoelden we de nare smaak van het missen van de Olympische Spelen weg.’’

,,Als je vijf jaar geleden zei dat Irene aan de Olympische Spelen mee zou doen, stuurde ik je in een dwangbuis naar het gesticht. We hadden ook geen plan daarvoor. Dat het haar toch als eerste Nederlandse ooit lukte, was echt mooi. En dat met een Nederlands record. Dit is een once in a lifetime experience voor een clubtrainer als ik.’’

,,Een stem op mij is een stem op de vereniging. We doen het samen. Ik was tot november voorzitter, in totaal acht jaar. In die tijd verbouwden we, deden we investeringen en waren we maatschappelijk betrokken. Zo organiseerden we activiteiten voor kinderen uit kansarme gezinnen. En we wonnen het Nederlands marathonkampioenschap. Vrijwilligerswerk doe je uit liefde voor je vereniging. En dat blijf ik doen, bijvoorbeeld als roei-instructeur.’’

,,Ik geef sinds mijn achttiende al turnles. Ik werd eind vorige eeuw lid van GV Animo. Het is een heel warme club en iedereen draagt fanatiek zijn steentje bij. Ik steek zo 20 uur per week in de club. Niet alleen door training te geven, maar bijvoorbeeld ook door het organiseren van clubactiviteiten en bij wedstrijden te ondersteunen. Ik kom uit een verenigingsfamilie, vrijwilligerswerk doen is mij met de paplepel ingegoten.’’

,,Ik ben al een jaar of tien voorzitter en 41 jaar lid van Skydive Rotterdam. Ik spring nog steeds ieder weekend en ben daarnaast wekelijks zo’n 10 uur bezig met mijn voorzitterstaken. Als skydiveclub heb je veel vrijwilligers, maar je houdt ook contact met piloten, verkeersleiders en gemeenten. Daarnaast hebben we onder meer ons springmateriaal, een vliegtuig en clubgebouw dat we onderhouden. Ik ben met pensioen en het is mijn passie. Ik doe het dus graag.’’

,,Wij vormen één team met daarin mensen met allerlei beperkingen. We vinden het belangrijk dat iedereen op zijn of haar eigen niveau zich gezellig kan inspannen. We hebben mensen rondlopen met een lichte vorm van het syndroom van Asperger tot het syndroom van Down. Het sociale aspect is bij ons ook heel belangrijk. In de coronatijd hebben we contact gehouden met onze spelers via WhatsApp en door ze af en toe een cadeautje toe te sturen.’’

,,Ik wilde een plek creëren waar iedereen vrij was om te bewegen. Juist ook voor de vergeten kinderen, bijvoorbeeld die het lidmaatschap van een vereniging niet kunnen betalen. Of kinderen met een beperking, wat voor beperking dan ook. Bij Free to Move!! is iedereen welkom. Om mee te dansen, te bewegen en zich vooral echt onderdeel te voelen van de vereniging. Ik hoop dit in de toekomst nog uit te breiden, zou graag een volledige dagbesteding aanbieden.’’

,,De Volleyball Rotterdam Meetup richtte ik in eerste instantie op als volleybalclub voor expats, maar we organiseren inmiddels ook sociale activiteiten. Bijvoorbeeld een barbecue aan de Kralingse Plas. Expats blijven soms maar een half jaar in Nederland, dan is het onhandig om een lidmaatschap van een jaar te kopen. Je betaalt bij ons per avond. Het is een laagdrempelige manier om mensen te leren kennen. Ook autochtonen zijn van harte welkom.’’