,,Welkom op de Fitfarm”, zegt Anouk Gommeren wanneer ze ons rondleidt over ‘haar’ stukje van het bedrijf. Een weide die tot voor een jaar geleden nog bewandeld en begraasd werd door koeien, biedt nu een uitdagend speelveld. Met voldoende plek voor sportieve spellen, een zandhoek waar naar hartenlust zandkoekjes gebakken kunnen worden, een paar glijheuvels en een evenwichtsparcours. De meest recente toevoeging is een caravan die sinds een maand dienst doet als sap-stalletje. ,,We zijn net begonnen met opknappen”, vertelt Anouk. 

Het bedrijf Anouks Events bestond op Eerste Paasdag precies zeven jaar. De Roosendaalse begon een bedrijfje in het organiseren van sportieve kinderfeestjes toen ze nog in loondienst werkte als beweegagoog. Na twee jaar besloot ze volledig te kiezen voor haar eigen bedrijf. Naast kinderpartijtjes organiseerde Anouk al snel ook bedrijfsuitjes, activiteiten voor vrijgezellenfeesten, familiedagen en uitdagingen voor vriendengroepen.

Vandaar dat de koeien een stukje verderop mochten gaan staan grazen. Diezelfde koeien hebben overigens ook een bescheiden rol gekregen in sommige opdrachten. ,,Ik heb een zestal grote spellen die ik geregeld terug laat komen”, zegt Anouk. ,,Daar zitten ook spellen bij met foto-opdrachten. Een selfie met een poepende koe is bijvoorbeeld driehonderd punten waard.”

Nu was het coronajaar 2020 natuurlijk een dramatisch jaar voor teamuitjes en aanverwante bezigheden. Daar staat tegenover dat er tegelijkertijd een groeiende vraag ontstond naar sporten in de buitenlucht. ,,Vanochtend was er nog een groep bezig met bootcamp”, zegt Anouk terwijl ze op de grote hamer wijst die hierbij als attribuut gebruikt werd. ,,Het zal soms nog even puzzelen worden wanneer straks ook de groepsuitjes weer op gang komen.”

Hoewel het centrum van Roosendaal op een kwartiertje fietsen ligt, wonen Anouk en Joost prachtig landelijk. Met hun dochters Lente (4), Fay (2) en Merel (1) zitten ze 's ochtends vrijwel altijd samen aan het ontbijt. Om samen te kunnen eten staat Joost altijd om half zes op, hoewel dit sinds de komst van de melkrobots niet strikt noodzakelijk meer is. ,,Voorheen moest ik er om kwart voor vijf uit”, vertelt hij. ,,Nu begin ik nog steeds graag vroeg zodat ik aan kan schuiven.”

Joost heeft het melkveebedrijf van zijn vader overgenomen. Van jongs af aan wist Joost wat hij wilde worden: profvoetballer of boer. ,,Dat stond ten minste in mijn vriendenboekje van vroeger. Helaas ben ik niet verder gekomen dan de vierde klasse dus was de keuze al snel gemaakt”, zegt hij met een brede lach. 

Anouk en Joost kennen elkaar van de Lagere Agrarische School. Nadat ze beiden van de middelbare school waren, ging Anouk verder op het CIOS en Joost op de Middelbare Agrarische School en kregen ze verkering. Anouk komt zelf niet van een boerenbedrijf - haar vader had een transportbedrijf - maar groeit wel op ‘tussen de koeien’.

Op dit moment telt het melkveebedrijf 115 koeien. Verdere groei zit voor Joost niet zozeer in een uitbreiding van het aantal stuks vee. Wel in de opbrengst. ,,Momenteel hebben we jaarlijks 1,1 miljoen kilo melk”, legt Joost uit. ,,We willen toewerken naar 1,2 miljoen kilo.” Hij schat in dat die groei reëel is. ,,Ik ben de laatste jaren aan het uitbreiden geweest. Daardoor heb ik niet, of in elk geval minder, kunnen selecteren bij de fok.”

Het liefst is Joost, zoals de meesten van zijn collega-melkveehouders, bezig met zijn dieren. Maar ook het ruwvoer zal gezaaid en geoogst moeten worden. Zo’n 51 hectare mais en gras heeft Joost staan. ,,Wanneer het bijna tijd is om te zaaien kijk ik er naar uit om er aan te beginnen. Maar als het eenmaal zover is, heb ik er na drie uur op de trekker meestal wel weer genoeg van.”

Joost is er inmiddels aan gewend dat het tijdens het werk zomaar voor kan komen dat er ineens een paar volwassenen bloedfanatiek door de stal rennen op zoek naar een poepende koe. En ook de koeien kijken er al niet meer van op. Die hebben er – heel plat gezegd – schijt aan. En dat dan is precies waar team rood, of blauw, op hoopte met de camera in de aanslag.