‘Papa, juf Lenny heeft gezegd dat het tijd wordt voor deodorant’

,,Juf Lenny heeft gezegd dat het tijd wordt voor deodorant papa.” Toevallig kwam ik de betreffende juf de volgende dag tegen en lachend vroeg ik haar of het echt zo erg gesteld was. Ze legde uit dat ze een gesprek met de klas had gehad over sociaal wenselijk gedrag en daarbij kwam onder andere naar voren dat iemand anders het prettig vindt wanneer jij fris ruikt. Dus is er nu een klassendeodorant geïntroduceerd die de kinderen kunnen opspuiten zodra je buurman vindt dat je stinkt. Dat doe je in Singapore al gauw, dus nu geurt de hele klas naar een chemische oceaanlucht.

Hij is nu negen en gaat dus deo gebruiken. Hij mag op school de kleintjes al helpen met Sinterklaas, want natúúrlijk gelooft hij er niet meer in én hij leert blind typen. Kortom: als je negen bent, ga je een drempel over. En hoewel hij nog het liefst de Donald Duck leest, wordt het toch langzaamaan tijd voor wat vaster voedsel. Dacht ik.

Toen we onlangs even in Nederland waren, heb ik het boek De metamorfosen van Ovidius gekocht. Speciaal voor kinderen op rijm gezet is het een introductie in de klassieke oudheid; verhalen over Icarus, Bacchus, Orpheus. Alles met prachtige tekeningen en in elk gedicht schuilt een moraal.

Bijvoorbeeld over koning Midas. Die een luistervink was en daarvoor gestraft werd. ‘Zo kreeg Midas ezelsoren, vanaf nu droeg hij een pet, die hij altijd op zijn hoofd hield, puur uit schaamte, ook in bed’. Of over hebzuchtig zijn: ‘Beste vriend, je mag een wens doen’, zegt Bacchus ‘zonder voorbehoud’. ‘’k Wens dat alles wat ik aanraak zal veranderen in goud!’. En dat hij zich daarna afvraagt waarom hij zo’n stomme wens deed. Hij kan nu immers niets meer eten en drinken omdat alles wat hij aanraakt in goud verandert en hij vergaat van de honger en dorst.

Bij het voorlezen vind ik het prachtig, maar zijn ogen dwalen af. Termen als ‘luistervink’ en ‘hebzucht’ zeggen hem, gelukkig, nog niet veel. Na twee gedichten zegt hij dan ook: ‘Mag ik zelf nog even een Duckie lezen pap?’ Natuurlijk mag dat. Ovidius parkeer ik weer in de boekenkast.

Als de volgende dag de twee kleintjes hun schoen zetten in de hoop dat de Pieten er iets in stoppen, ontbreekt zijn schoen voor het eerst. Wanneer ik denk dat iedereen slaapt, komt hij stilletjes uit bed, pakt hij zijn schoen en zet hem naast die van zijn broers. Als een gebed prevelt hij, nog nét hoorbaar, ‘zie ginds komt de stoomboot’ en kruipt er daarna weer in.

Negen. Je bent te groot voor het servet en te klein voor het tafellaken. Of zoals mijn moeder het in haar prachtige, maar weinig subtiele Gronings kon zeggen: ‘Haalf stront, haalf reeg’nwoater’. Maar voor nu mag je nog mooi een servet blijven. Dat tafellaken komt vanzelf.

Lees hier Nieks vorige column terug: ‘Het gat in mijn cv is een van de beste keuzes uit mijn leven’

Hoe bewaar je je focus? Coach Charlotte van 't Wout geeft in onderstaande video een aantal tips.

Lees de beste artikelen op het gebied van werken carrière via onze wekelijkse nieuwsbrief!