Plannen

Maar net als alle zinnen waarin leuk en pret voorkomen schuilt er vaak een onnoemelijke triestheid achter. Een vakantie begint bij het plannen. In volstrekte harmonie wordt gesproken over de vakantie en neemt men een gezamenlijk of een eenzijdig besluit waarmee iedereen dolgelukkig is. " De voorpret kan beginnen!" Zo niet in ons huis. Deze week zijn we op hardhandige wijze geconfronteerd met ons opvoedingsmodel. We proberen onze kinderen op te voeden tot zelfstandig denkende wezens die staan voor hun overtuigingen en niet onder de eerste beste groepsdruk meteen bezwijken. Dat dit is gelukt is op pijnlijke wijze duidelijk geworden. Zij zullen daar veel plezier van hebben. Wij hebben daar nu echter al last van. Toen we begonnen over vakantie werd er meteen een front gevormd door de dames. "Wat er ook gebeurt, dit jaar willen we niet weer naar Frankrijk!" "Niet weer dat stokbrood!" Dus ging ieder op zoek naar een alternatief. Paps hield zich opmerkelijk stil, maar mijn jonge zonnige waterrat had een plaatje op Internet gevonden van een superzwemparadijs in Turkije. De oudste is na haar bezoek aan Londen Anglofiel en vindt alleen Engeland bespreekbaar. Ik dacht te fietsen in Zeeland.

- "Een grapje toch?"

- "Weet je hoeveel ik nu al fiets en hoe vaak ik tegenwind heb?"

- "Zeeland, daar wonen we!"

- "Fietsen, echt?"

Er is nog een wereld te winnen voor de toeristische branche in Zeeland heb ik gemerkt. En mijn partner? Ik verdenk hem ervan, dat hij ons nog weken laat kibbelen. En we in augustus toch weer in Bretagne terechtkomen. Enfin…