Meer lol, maar wel veel vaker kramp

Het ouder worden is namelijk niet te stoppen. Ook niet voor een tennisster van naam en faam. De Belgische, getalenteerd genoeg om weer mee te doen aan de top, zal gisteren geschrokken zijn van de wat ontluisterende aftocht van 'generatiegenoten' Kimiko Date en Jelena Dokic.

De twee vrouwen speelden net als zij ook nog tegen Steffi Graf en Martina Hingis en maakten gisteren hun rentree op Wimbledon. Duidelijk was dat het niet meevalt fit te worden én te blijven als de jaren gaan tellen.

Date, ruim twaalf jaar inactief, strompelde met spierkrampen over de baan. Dokic, die door strubbelingen met haar vader, de Australische autoriteiten en zichzelf vier jaar weinig of niks deed en zo wel heel vroeg oud werd, had last van haar rug en klaagde over duizeligheid. Beiden verloren in de openingsronde.

Als Clijsters (26) op 10 augustus in Cincinnati weer de baan opstapt, heeft ze tweeënhalf jaar stilgestaan. Ook bij haar zal lang niet alles meer zo soepel gaan als voorheen.

Kimiko Date moet zich gisteren enkele momenten afgevraagd hebben waar ze mee bezig was. Had ze wel gehoor moeten geven aan de suggestie haar man, de Duitse autocoureur Michael Krumm, om terug te keren op de tennisbaan? Tussen de punten door leunde ze met haar handen op de knieën. De masseur trachtte in de derde set, ten overstaan van het hoofdschuddende publiek, vergeefs haar spieren te repareren.

Date was kapot. Op. Over en uit. Meer dood dan levend strompelde ze na haar partij tegen de Deense Caroline Wozniacki van de baan. De 38-jarige Japanse was zo goed begonnen, won de eerste set (7-5), maar verkrampte daarna letterlijk: 3-6, 1-6. In 1989 maakte Date haar debuut op Wimbledon, tegen Zina Garrison. Haar tegenstandster van gisteren was toen nog niet eens geboren! De Japanse was voor het laatst in 1996 op Wimbledon, ze bereikte toen de halve finales. Niet lang daarna ging Date met pensioen.

In 2008 pakte ze de draad weer op, nadat ze in Japan succes had gehad in het lokale circuit. Haar man spoorde haar steeds nadrukkelijker aan, prompt plaatste de Japanse zich voor het hoofdtoernooi van de Australian Open. In Parijs raakte Date geblesseerd in het kwalificatietoernooi, in Londen kreeg de voormalig nummer vier van de wereld een wildcard. Ze zei bij die gelegenheid stoer: "Leeftijd maakt niks uit, zolang je kan bewegen."

Gisteren had Date veel spijt van die uitspraak.

"Het ging op een gegeven moment niet meer. Tactisch had ik alles goed voor elkaar, daarmee kan ik het redden tegen de jonge meiden van nu, vrouwen die zoveel harder slaan dan ik. Maar mijn fysiek wilde niet echt meer meewerken."

En toch kon ze lachen. "Ik heb namelijk niks meer te verliezen. Ik heb er lol in. Vroeger ging het maar om één ding: winnen. Eigenlijk was er niks aan. Elke week een ander toernooi in een ander land. Altijd maar je ranking in de gaten houden, de druk, het reizen. Nu ben ik daar niet mee bezig, willen mijn man en ik gewoon een leuke tijd hebben."

Voor de net als Clijsters 26-jarige Dokic, die in 2004 voor het laatst op het gras van Wimbledon stond, geldt min of meer hetzelfde. Ze is een liefhebber geworden.

Dokic, die in januari zo verpletterend terugkeerde op de Australian Open (kwartfinale), verloor gistermiddag in drie sets (6-2 in de derde) van de Duitse Tatjana Malek. Alles deed pijn. Ze had koude rillingen, duizelingen in haar hoofd. "Op dagen als deze is het natuurlijk allemaal wel minder. Maar, en dat had ik van mijn vader nooit geleerd, ik weet nu dat tennis leuk kan zijn."

Die gedachte moet Kim Clijsters maar meenemen als ze zichzelf in de komende maanden zal tegenkomen.