PREMIUM
Keuzestress. De stemhulp slaat op tilt als je dan ook voor kernenergie bent
COLUMN OSCAR GARSCHAGENHelp dokter, ik heb last van keuzestress! Ik verzuip in de zee van tofu-zachte interviews met lijsttrekkers, stuntelig geacteerde tv-spots en millimeterende partijprogramma’s. Wie en wat te kiezen in het land van democratische overvloed met twee wat grotere en 38 splinterpartijen. Het lijkt hier wel Israël. Ooit was stemmen in driestromenland - links, rechts en christelijk - eenvoudig. Als je ouders, ooms en tantes rechts stemden, bleef er maar één dwarse smaak over.
Delen per e-mail
Gratis onbeperkt toegang tot Showbytes? Dat kan!
Log in of maak een account aan en mis niks meer van de sterren.Lees Meer
-
PREMIUMcolumn oscar garschagen
Rexit, lexit
,,Alex, mi amor, waar denk je aan?’’ ,,Maxima, mi cielo, ik overweeg of we het contract van het Huis van Oranje met het Nederlandse volk moeten opzeggen.’’ ,,Dios mio Alex. Lexit! Rexit! Por qué? Je fantaseert.’’ ,,Max, luister, iedereen zal toch begrijpen dat we ons soms denkbeeldig afvragen of we nog wel hun koning en koningin willen zijn.’’ ,,Tuurlijk, maar abdiceren? Lijkt mij een beetje dom.’’ -
PREMIUMcolumn oscar garschagen
De hoerende en snoerende casinobaas Trump als christelijke reddingsboei
Iedere keer als de camera inzoemt op het pokergezicht van de Amerikaanse vice-president Mike Pence (‘ik ben een werktuig van de Heer’) denk ik aan Zeeland. En als ik aan Zeeland en naburige dorpen Overisel, Harlem en Vriesland in Michigan denk, bekruipt mij een beklemmende gedachte. Gaan de evangelicals, de ultra-conservatieve protestanten in de VS, Trump opnieuw een overwinning bezorgen? Nee toch? -
PREMIUMcolumn oscar garschagen
Zelfs dat verdomde corona verandert niets aan dat heilige moeten van de Tour de France
Eindelijk die Mont Aigoual gezien, die kale, ongenaakbare berg in De Renner van schrijver/schaker/wielrenner Tim Krabbé, voor fietsende literatuurliefhebbers net zo bekend is als de Mont Ventoux. Net als in het cultboek over wat er in het hoofd van een coureur omgaat eindigde gisteren daar de Touretappe op pre-corona-drukke wijze zonder een Nederlandse winnaar. Topliteratuur en Tourwerkelijkheid vloeiden gisteren voor het eerst in elkaar over, want de berg in de Cevennes debuteerde in de Tour. -
PREMIUMcolumn oscar garschagen
Bozig breekt de uitbater ons gesprekje af
Mag ik het opschrijven in deze ‘bizarre tijden’? Stiekem vind ik ‘het nieuwe normaal’ soms goed te pruimen. Bijvoorbeeld op een warme lentedag op de Hoge Hil in Domburg. De koningin van de Nederlandse badplaatsen ligt, net als haar Scheveningse koning, aan het staatsinfuus. Er is geen Duitser te bekennen en dat is voor het eerst sinds 1954, het naoorlogse jaar waarin de eerste Heinzen en hun families weer opdoken in hun Kevers . -
PREMIUMcolumn oscar garschagen
Echt, het regent op het ogenblik goed nieuws
Arme Hugo de Jonge, nationale boksbal in tijden van corona. Heeft de zwoegende minister eindelijk fantastisch nieuws over de aanstormende anticorona-cavalerie, overspoelen sombermansen hem met detailgeneuzel. Al die zuurpruimen herinneren mij aan de grap van cabaretier Vincent Bijlo: ,,Echt, als de Klaagmuur te koop was, had ie in Nederland gestaan”.
-
PREMIUMcolumn oscar garschagen
Wit domineert in Zeeland, vooral bij de politie, in de politiek en in de media
Als het aan F1-kampioen Lewis Hamilton had gelegen, waren de Black Lives Matter-demonstranten naar Vlissingen getogen om het beeld van de beschermer van slavenhandelaren Michiel de Ruyter de Westerschelde in te jonassen. Alsof je daarmee de geschiedenis verandert. Maar voor een Taliban-achtige beeldenstorm voelde de veelkleurige, overwegend jonge menigte (nog) niets. Ze hielden het op de gekalkte 1,5 meter-kruisjes op het Middelburgse Abdijplein bij een protest tegen Amerikaans politiegeweld tegen zwarten. Zwaaiend met gebalde Black Panter-vuisten en spandoeken. -
PREMIUMcolumn oscar garschagen
Hoe zeg je dat op z'n Zeeuws? Atoomenergie, ‘Ja, graag’
Er zijn mensen die met een kotsbakje naast hun stoel naar de inauguratie van POTUS46 keken. Bij mij thuis niet. We juichten luid bij de entree van Joe en Kamala. We raakten onder de indruk van president’s Biden grootvaderlijke speech, we genoten van het melodramatische spektakel dat begon met één van die schitterende zonsopgangen waar Washington, DC. om bekend staat. -
PREMIUMCOLUMN OSCAR GARSCHAGEN
Dank je, Joe
Geschokt kijk ik naar de rode olifant op de Markt in nachtelijk, mistig Middelburg. Het gat tussen het Republikeinse symbool en de blauwe Democratische ezel, die voor het stadhuis de Amerikaanse verkiezingsrace uitbeelden, is onverwacht groot. Het lastdier staat er zielig bij. Eerder is in de Burgerzaal tijdens de US election night Zeeland mijn voorgevoel bevestigd: de Trump realityshow is nog niet voorbij.
Meest gelezen
-
PREMIUM
‘Stop met de Molukkers in een slachtofferrol te duwen’
-
PREMIUM
Alsof ze de directrice van De Bijenkorf was
-
PREMIUM
Ze rijden zo de vouwen uit je broek
-
PREMIUM
In Cadzand Tropez draaien de betonmolens sneller dan het Nederlandse coronabeleid
-
PREMIUM
Ik stak de loftrompet en ze bloeide open voor mijn ogen
Webwinkel
Meest gedeeld
-
PREMIUM
‘Stop met de Molukkers in een slachtofferrol te duwen’
-
PREMIUM
Alsof ze de directrice van De Bijenkorf was
-
PREMIUM
In Cadzand Tropez draaien de betonmolens sneller dan het Nederlandse coronabeleid
-
PREMIUM
Ik stak de loftrompet en ze bloeide open voor mijn ogen
-
PREMIUM
Ze rijden zo de vouwen uit je broek