Oscar Garschagen.
Volledig scherm
PREMIUM
Oscar Garschagen. © Dirk-Jan Gjeltema

Ik verheug mij nu al op Narcos Zeeland en Flikken Vlissingen

column oscar garschagenEen bajes voor ‘de zwaardere doelgroepen’ moet Vlissingen uit de prut trekken. Hilarisch, die justitiële managementtaal in Wientjes’ Wind in de zeilen, maar zou het werkelijk? 

Oscar Garschagen

Delen per e-mail

Deze site wordt beschermd door reCAPTCHA en Google privacybeleid en de gebruiksvoorwaarden zijn van toepassing.

Verder in het nieuws

  1. Zeeuws fruit(2)
    PREMIUM
    column oscar garschagen

    Zeeuws fruit(2)

    ,,We beveiligen hier beter dan in een Hilton Hotel”, grijnst fruitteler Martijn Vogelaar, eigenaar van Vogelaar Fruitcultures te Krabbendijke. De voorhoede van de dik 200 Poolse plukkers druppelt binnen, de oogst begint. Razend spannend voor deze veteraan van het Zeeuwse fruit. Vooral omdat de adelaarsblikken van de overheid, hypernerveus over nabije coronabroei, op hem zijn gericht. Bevelander Vogelaar(1972) oogt toch koelbloedig, optimistisch zelfs, want op zijn uitgestrekte erf verrijst een nieuw ‘Polenhotel’, hopelijk corona-vrij.
  2. Zeeuws fruit(1)
    PREMIUM
    column oscar garschagen

    Zeeuws fruit(1)

    Weg van de snelweg is het heerlijk stil bij de Bevelandse boomgaarden, geen coronaregels tartende toerist te bekennen. Zomerse schijn, want de appel- en perenpluk is donderdag begonnen. Bij het miljoenenbedrijf Vogelaar Fruitcultures met 150 hectare is de voorhoede van Poolse plukkers al aan het werk. Het leger van hedendaagse hannekemaaiers is pas eind augustus op volle sterkte, vertelt Martijn Vogelaar(48) die ik spreek over het onzinnige plan van CDA-leider Hugo de Jonge om de arbeidsmigratie naar Nederland af te remmen.
  3. De reis van zijn geliefde, geruïneerde Aleppo naar de nooit gedachte eindhalte Grijpskerke maakte hij in een aftandse rolstoel
    PREMIUM
    column oscar garschagen

    De reis van zijn geliefde, geruïneer­de Aleppo naar de nooit gedachte eindhalte Grijpsker­ke maakte hij in een aftandse rolstoel

    De stemming van bevriende dorpsgenoot Mohamad Abo Zarraa en zijn vrouw Rihab is deze zomer opperbest. De gehoopte toekomst krijgt vorm, Insh’Allah. Nog even en de melancholieke cartoonist uit Syrië wordt een nieuwe Nederlander, net als zijn kinderen. Hij oogt fragiel in zijn rolstoel (vanwege polio), maar is van roestvrij staal. Net als Rihab, op wiens gezicht de zon altijd schijnt. De tijd van levensbedreiging en onzekerheid is voorbij. Nu het weer mag, worden er successen gevierd. Met Arabische koffie en taart.
  5. Hugo versus Mona
    PREMIUM
    column oscar garschagen

    Hugo versus Mona

    ,,Wat vind je van Hugo en Mona?’’, vraagt W. die al een lang huwelijk mijn fascinatie voor politiek tolereert. ,,Hugo wint met gemak ondanks die kwasterige schoenen”, antwoordde ik. ,,Je bent gewoon jaloers dat jij zulke schoenen niet durft te dragen. Ik vind hem wel verfrissend, eindelijk een man zonder bruine puntschoenen. En Mona?’’, reageerde zij stellig. Ik: ,,Nou, dat zou pas echt verfrissend zijn, een vrouw als leider van het CDA en misschien wel premier. Prima, hoog tijd.”
  1. Absurd Brits, maar niet om te lachen
    PREMIUM
    column oscar garschagen

    Absurd Brits, maar niet om te lachen

    De wild gebarende kerel met piekerig, bleek haar herkenden wij op die doorregende nacht op de Belgische E411 meteen: Boris Johnson, een collega-journalist, net als een meerijdende collega en ik op de terugweg van Luxemburg naar standplaats Brussel. De toekomstige Britse premier - een mesjogge feit achteraf - was op de lege snelweg gestrand met een lege tank en een lege portemonnee. Mobiele telefoons bestonden nog niet. Zijn hulpeloze, verwarde blik ben ik nooit vergeten. In covidiaanse tijden zie ik dat die paniekerige blik is teruggekeerd op zijn afgematte gezicht.
  2. Wit domineert in Zeeland, vooral bij de politie, in de politiek en in de media
    PREMIUM
    column oscar garschagen

    Wit domineert in Zeeland, vooral bij de politie, in de politiek en in de media

    Als het aan F1-kampioen Lewis Hamilton had gelegen, waren de Black Lives Matter-demonstranten naar Vlissingen getogen om het beeld van de beschermer van slavenhandelaren Michiel de Ruyter de Westerschelde in te jonassen. Alsof je daarmee de geschiedenis verandert. Maar voor een Taliban-achtige beeldenstorm voelde de veelkleurige, overwegend jonge menigte (nog) niets. Ze hielden het op de gekalkte 1,5 meter-kruisjes op het Middelburgse Abdijplein bij een protest tegen Amerikaans politiegeweld tegen zwarten. Zwaaiend met gebalde Black Panter-vuisten en spandoeken.

Columns

Net binnen

Meest gelezen

Webwinkel

Meest gedeeld