Ik verheug mij nu al op Narcos Zeeland en Flikken Vlissingen
column oscar garschagenEen bajes voor ‘de zwaardere doelgroepen’ moet Vlissingen uit de prut trekken. Hilarisch, die justitiële managementtaal in Wientjes’ Wind in de zeilen, maar zou het werkelijk?
Delen per e-mail
Een gesprek met een burgemeester van een verarmd staalstadje in het Amerikaanse Pennsylvania schiet mij te binnen. ,,Een nieuwe gevangenis hier is hét medicijn tegen armoede en recessies. Voor ons gaat de misdaad wél lonen”, lachte hij harder dan ik. Helaas, de afgedankte staalarbeiders werden wegens onervarenheid en verkeerde opleidingen gepasseerd voor het bewaken van zware jongens. Lokale textielbedrijfjes kregen bikkelharde concurrentie van de gevangeniswerkplaats met geketende loonslaven. En de gevangenisboodschappen werden niet bij plaatselijke winkels gedaan, maar bij landelijke ketens.
Gratis onbeperkt toegang tot Showbytes? Dat kan!
Log in of maak een account aan en mis niks meer van de sterren.Lees Meer
-
PREMIUM
Denk niet wit, denk niet zwart, denk niet zwart-wit
,,Hé, witte klootzak, je bent hier niet welkom. Sodemieter op naar je eigen buurt, mothafucker”, siste een rijzige, zwarte man toen ik tegen middernacht in Harlem de 125-ste Straat overstak. Daar loopt de eeuw oude colorline, die niet alleen New York maar heel Amerika doorklieft. -
PREMIUMcolumn oscar garschagen
Hugo versus Mona
,,Wat vind je van Hugo en Mona?’’, vraagt W. die al een lang huwelijk mijn fascinatie voor politiek tolereert. ,,Hugo wint met gemak ondanks die kwasterige schoenen”, antwoordde ik. ,,Je bent gewoon jaloers dat jij zulke schoenen niet durft te dragen. Ik vind hem wel verfrissend, eindelijk een man zonder bruine puntschoenen. En Mona?’’, reageerde zij stellig. Ik: ,,Nou, dat zou pas echt verfrissend zijn, een vrouw als leider van het CDA en misschien wel premier. Prima, hoog tijd.” -
PREMIUMcolumn oscar garschagen
Steeds luider klinken de klachten over de kille en geautomatiseerde overheid
,,Heb je al een excuusbriefje ontvangen van de belastinginspecteur’’, schatert Els, mijn gids in de fiscale jungle. Vorig jaar redde ze mij uit de grijpgrage klauwen van die anonieme pennenlikker en diens falende computers. Na een hartverzakking (bij mij) en een scherp geformuleerd briefje (van haar) kwam het goed. Maar verontschuldigingen? -
PREMIUMcolumn oscar garschagen
Waar wachten Zeeuwse burgemeesters eigenlijk nog op?
,,Ben je volgeling van Xi Jinping in China geworden, kameraad Garschagen?” -
PREMIUMColumn Oscar Garschagen
v.C/n.C
De Westerschelde blinkt vredig deinend in de voorjaarszon. Vanaf de hoge duinen bij Zoutelande meestal een indrukwekkend vergezicht, maar nu een schijngestalte. Het moet rond dit uur van de dag - hoog tij - veel en veel drukker zijn met Chinese containerschepen op weg naar de havens stroomopwaarts.
-
PREMIUMcolumn oscar garschagen
Sheltercity?
De burgemeester van Middelburg is gepikeerd. Mijn constatering vorige week dat het stadsbestuur ‘wegkijkt’ van de weeskinderen in Griekse vluchtelingenkampen, had hem geraakt. Middelburg doet al veel voor vluchtelingen, schreef hij. Wat mij verbaasde, antwoordde ik, was - en is - dat Middelburg niet als een van de eerste steden in Nederland de deur opende voor deze ‘alleenstaande minderjarige asielzoekers’. -
PREMIUMcolumn oscar garschagen
Geen vak voor politieke gelukszoekers en charlatans
Antisemitische uitingen staalhard ontkennen, vochtig ogend het slachtoffer acteren, vrienden affikken en het ego opstuwen naar Mont Blanc-hoogte. Nederlands bekendste politieke rattenvanger, Thierry Baudet, is een fijne figuur voor de media, een kijkcijferkraker. -
PREMIUMcolumn oscar garschagen
Situatie normaal: alles verkloot
,,Situatie normaal: alles verkloot’’ is de vertaling van het Engelse letterwoord snafu: situation normal: all fucked up. Deze Amerikaanse mariniersuitdrukking voor aanhoudend geblunder zoemde door mijn hoofd tijdens het bloedeloze toneelstukje in de Tweede Kamer gisteren. Ruim voor de lunch werd de geregisseerde uitkomst van dat mariniersdebat duidelijk. Restte na de plaspauze alleen een knievalletje van de emotieloze staatssecretaris en de ‘bedrogen en belogen Zeeuwen’ konden de bussen weer in. Met lege handen en vage beloften.