Oscar Garschagen.
Volledig scherm
PREMIUM
Oscar Garschagen. © Dirk Jan Gjeltema

Even om een boodschapje eindigde fataal voor Kashmir

column oscar garschagenDuizenden keren heeft hij langs de plek gereden waar nu op een blankhouten bermmonumentje zijn foto prijkt. Een foto omringd met vazen met witte rozen, symbolen van liefde en waardering. Op de weg, in de berm en in de sloot zijn de sporen van wat een ‘noodlottig ongeval’ wordt genoemd nog pijnlijk zichtbaar.

  1. Rutte sterft dood door duizend sneden
    PREMIUM
    column oscar garschagen

    Rutte sterft dood door duizend sneden

    En toen werd Mark pislink. Lang in een opnieuw heel venijnig Tweede Kamerdebat over ‘Nokiagate’ acteerde de belaagde minister-president onverschilligheid. Hij zat lekker te oefenen met zijn smartphone. Maar donderdag om 14.10 uur precies verloor Mark Rutte zijn geduld en barstte hij zwaar geïrriteerd los. Hij heeft schoon genoeg van dit soort debatten. Dat eeuwige wantrouwen, dat gebrek aan basaal respect, het uitvergroten van fouten, die niet aflatende valsheid, de altijd opduikende suggestie dat hij altijd de boel belazert: monden in de Tweede Kamer vielen open en de mijne ook.
  2. Poorten  open voor Afrikaanse arbeidsmigranten
    PREMIUM
    column oscar garschagen

    Poorten open voor Afrikaanse arbeidsmi­gran­ten

    Een Zeeuws hotel dat een club wekelijkse gasten plotseling aan de stoep zet wegens personeelsgebrek. Steeds langere wachtlijsten bij de verkopers van zonnepanelen die schreeuwen om monteurs. Bordjes in de horeca met teksten als ‘Helaas kunnen wij wegens de personele bezetting vandaag geen broodjes serveren of het terras openen’. Alarmerende krantenkoppen over personeelstekorten in de (Zeeuwse) ouderenzorg en de ziekenhuizen.
  3. Lege ogen van kinderen verbergen vreselijke verhalen
    PREMIUM
    column oscar garschagen

    Lege ogen van kinderen verbergen vreselijke verhalen

    Met lege blik staart het jochie in een fanshirtje van Dynamo Kiev naar vredige taferelen van ijsjes lebberende toeristen. Zijn moeder doet in Het IJskasteel in Westkapelle bestellingen met Google Translate. Een wat oudere broer komt somber kijkend naast hem zitten op de suikerspinkleurige stoeltjes. Ze zijn ver van huis, maar de boze en gewelddadige wereld die zij hebben achtergelaten weerspiegelt in hun ogen. Hun stugge moeder wil alleen kwijt dat ze uit de buurt van Kiev komen. De journalist in mij zwijgt. Uitdrukkingsloze, starende ogen van kinderen in oorlogszones heb ik in Gaza ook vaak gezien, ze verbergen de vreselijkste verhalen. Wij hier zien de tv-beelden - en niet eens de gruwelijkste - maar zij hebben de verschrikkingen meegemaakt en geroken.