Dirk Jan Gjeltema
Volledig scherm
PREMIUM
© Dirk Jan Gjeltema

De Nieuwe Sluis is een kunstwerk in pure vorm, een ode aan technisch vernuft

Column Oscar GarschagenToeristische liefhebbers van eeuwenoude stadjes rijden ongepolijst Terneuzen voorbij, maar industriële romantici stoppen graag bij de Nieuwe Sluis en een tocht over het Kanaal van Gent naar Terneuzen. Een eldorado voor de liefhebber van technisch meesterwerk, van speedboot-snelle binnenvaartschepen, duwbakken, slepers en droogdokken met roestige schuiten. 

  1. Wereldcup van de Fraude bijna voorbij
    PREMIUM
    column oscar garschagen

    Wereldcup van de Fraude bijna voorbij

    Eindelijk, de Wereldcup van de Fraude in Qatar is haast voorbij. Je raakt afgestompt van al die verhalen over de corrupte FIFA en de Qatarese steekpenningen die nu ook het Europees Parlement bezoedelen. FIFA Uncovered op Netflix slaan we dus even over. Er zal trouwens in Doha bij de mierzoete thee hard zijn gelachen om de prijs van een paar stemmen van Europarlementariërs, toch de politieke vierde klasse onderbond. 1,5 miljoen euro om het politieke verzet van vakbonden tegen een nieuw Europees-Qatarees luchtakkoord op te ruimen, is voor Qatari peanuts. Daar koop je in Doha hooguit twee racekamelen of een nest zeldzame giervalkkuikens uit Nederland voor.
  2. München 1972: hoe sport zijn onschuld verloor
    PREMIUM
    column oscar garschagen

    München 1972: hoe sport zijn onschuld verloor

    Het is vijftig jaar na de dramatische Zomerspelen van 1972 in München nog steeds te cynisch voor woorden. Terwijl lijkkisten met vermoordde Israëlische olympiërs naar Israël reisden, hervatten de sporters hun medaille-jacht. ‘The games must go on’ luidde het beruchte decreet van toenmalig IOC-voorzitter Avery Bundage, een onverholen racist en antisemiet. ,,Sport en sporters verloren toen hun onschuld”, zegt Rolf Bos, auteur van het bloedspannende Een Duitse Zomer over de Palestijnse gijzeling van elf Joods-Israëlische sporters.
  3. Schoon Zeeland, vuil Zeeland
    PREMIUM
    column oscar garschagen

    Schoon Zeeland, vuil Zeeland

    Nog een laatste pre-flight-check in de Cessna Skyhawk en dan vol gas het hobbelige gras op van Vliegveld Midden-Zeeland, ook wel, lach niet, Zeeland Airport genoemd. Als de lucht grip krijgt op de vleugels worden we zachtjes opgetild, het Zeeuwse luchtruim in. Terwijl bevriende piloot Sander ontspannen onze veiligheid managet, spied ik het landschap af. Het Veerse Meer, de Manteling en de stranden ogen op afstand maagdelijk, maar dat is schijn. Langs de randen van het kwetsbare meer rukt de bebouwing op. Met dank aan geldzuchtige gemeenten. Nagenoeg geen strand is ongerept; hokjes, strandtenten en zelfs strandvilla’s vormen bijna een ketting van Vrouwenpolder naar Westkapelle. Windmolens verstoren overal het panorama.