1. Er zijn weer zwarte zwanen in aantocht
    PREMIUM
    column oscar garschagen

    Er zijn weer zwarte zwanen in aantocht

    ,,Óók ik hoor vaak dat Rutte het nog zo slecht niet doet", bekende GroenLinkser Jesse Klaver tijdens de hoogmis van politieke junkies, de Algemene Politieke Beschouwingen. Wie donderdag het surrealistische schouwspel volgde, begreep waarom het leiderschap van ‘hi, zeg maar Mark’ brede waardering oogst. Ingetogen en bijna Merkeliaans geduldig, zelfs bij de tenenkrommende aanvallen van Wilders, probeert hij Nederland door ,,de grootste crisis sinds de Tweede Wereldoorlog” te loodsen. Zonder machtsmisbruik, zonder dictatoriale, digitale noodgrepen.
  5. Zelfs dat verdomde corona verandert niets aan dat heilige moeten van de Tour de France
    PREMIUM
    column oscar garschagen

    Zelfs dat verdomde corona verandert niets aan dat heilige moeten van de Tour de France

    Eindelijk die Mont Aigoual gezien, die kale, ongenaakbare berg in De Renner van schrijver/schaker/wielrenner Tim Krabbé, voor fietsende literatuurliefhebbers net zo bekend is als de Mont Ventoux. Net als in het cultboek over wat er in het hoofd van een coureur omgaat eindigde gisteren daar de Touretappe op pre-corona-drukke wijze zonder een Nederlandse winnaar. Topliteratuur en Tourwerkelijkheid vloeiden gisteren voor het eerst in elkaar over, want de berg in de Cevennes debuteerde in de Tour.
  3. Zeeuws fruit(2)
    PREMIUM
    column oscar garschagen

    Zeeuws fruit(2)

    ,,We beveiligen hier beter dan in een Hilton Hotel”, grijnst fruitteler Martijn Vogelaar, eigenaar van Vogelaar Fruitcultures te Krabbendijke. De voorhoede van de dik 200 Poolse plukkers druppelt binnen, de oogst begint. Razend spannend voor deze veteraan van het Zeeuwse fruit. Vooral omdat de adelaarsblikken van de overheid, hypernerveus over nabije coronabroei, op hem zijn gericht. Bevelander Vogelaar(1972) oogt toch koelbloedig, optimistisch zelfs, want op zijn uitgestrekte erf verrijst een nieuw ‘Polenhotel’, hopelijk corona-vrij.

Columns

Net binnen

  1. Zeeuws fruit(1)
    PREMIUM
    column oscar garschagen

    Zeeuws fruit(1)

    Weg van de snelweg is het heerlijk stil bij de Bevelandse boomgaarden, geen coronaregels tartende toerist te bekennen. Zomerse schijn, want de appel- en perenpluk is donderdag begonnen. Bij het miljoenenbedrijf Vogelaar Fruitcultures met 150 hectare is de voorhoede van Poolse plukkers al aan het werk. Het leger van hedendaagse hannekemaaiers is pas eind augustus op volle sterkte, vertelt Martijn Vogelaar(48) die ik spreek over het onzinnige plan van CDA-leider Hugo de Jonge om de arbeidsmigratie naar Nederland af te remmen.
  2. De reis van zijn geliefde, geruïneerde Aleppo naar de nooit gedachte eindhalte Grijpskerke maakte hij in een aftandse rolstoel
    PREMIUM
    column oscar garschagen

    De reis van zijn geliefde, geruïneer­de Aleppo naar de nooit gedachte eindhalte Grijpsker­ke maakte hij in een aftandse rolstoel

    De stemming van bevriende dorpsgenoot Mohamad Abo Zarraa en zijn vrouw Rihab is deze zomer opperbest. De gehoopte toekomst krijgt vorm, Insh’Allah. Nog even en de melancholieke cartoonist uit Syrië wordt een nieuwe Nederlander, net als zijn kinderen. Hij oogt fragiel in zijn rolstoel (vanwege polio), maar is van roestvrij staal. Net als Rihab, op wiens gezicht de zon altijd schijnt. De tijd van levensbedreiging en onzekerheid is voorbij. Nu het weer mag, worden er successen gevierd. Met Arabische koffie en taart.
  5. Hugo versus Mona
    PREMIUM
    column oscar garschagen

    Hugo versus Mona

    ,,Wat vind je van Hugo en Mona?’’, vraagt W. die al een lang huwelijk mijn fascinatie voor politiek tolereert. ,,Hugo wint met gemak ondanks die kwasterige schoenen”, antwoordde ik. ,,Je bent gewoon jaloers dat jij zulke schoenen niet durft te dragen. Ik vind hem wel verfrissend, eindelijk een man zonder bruine puntschoenen. En Mona?’’, reageerde zij stellig. Ik: ,,Nou, dat zou pas echt verfrissend zijn, een vrouw als leider van het CDA en misschien wel premier. Prima, hoog tijd.”
  1. Absurd Brits, maar niet om te lachen
    PREMIUM
    column oscar garschagen

    Absurd Brits, maar niet om te lachen

    De wild gebarende kerel met piekerig, bleek haar herkenden wij op die doorregende nacht op de Belgische E411 meteen: Boris Johnson, een collega-journalist, net als een meerijdende collega en ik op de terugweg van Luxemburg naar standplaats Brussel. De toekomstige Britse premier - een mesjogge feit achteraf - was op de lege snelweg gestrand met een lege tank en een lege portemonnee. Mobiele telefoons bestonden nog niet. Zijn hulpeloze, verwarde blik ben ik nooit vergeten. In covidiaanse tijden zie ik dat die paniekerige blik is teruggekeerd op zijn afgematte gezicht.
  2. Wit domineert in Zeeland, vooral bij de politie, in de politiek en in de media
    PREMIUM
    column oscar garschagen

    Wit domineert in Zeeland, vooral bij de politie, in de politiek en in de media

    Als het aan F1-kampioen Lewis Hamilton had gelegen, waren de Black Lives Matter-demonstranten naar Vlissingen getogen om het beeld van de beschermer van slavenhandelaren Michiel de Ruyter de Westerschelde in te jonassen. Alsof je daarmee de geschiedenis verandert. Maar voor een Taliban-achtige beeldenstorm voelde de veelkleurige, overwegend jonge menigte (nog) niets. Ze hielden het op de gekalkte 1,5 meter-kruisjes op het Middelburgse Abdijplein bij een protest tegen Amerikaans politiegeweld tegen zwarten. Zwaaiend met gebalde Black Panter-vuisten en spandoeken.
  1. Unorthodox, de onverwachte Netflix-hit
    PREMIUM

    Unorthodox, de onverwach­te Net­flix-hit

    Pauzeer op de vluchtheuvel van de eindeloze coronacrisis, Netflix, en je vindt tussen de filmische clichés een parel: Unorthodox. Deze fenomenale serie gaat over de vlucht van een jonge, net zwangere vrouw uit haar gedwongen huwelijk in de ultraorthodoxe gemeenschap van Satmar-Joden in New York. Het plot, gebaseerd op de autobiografische bestseller van Deborah Veldman, is gesitueerd in de wereld van zeer vrome Joden. Deze chassidiem zijn herkenbaar aan hun zwarte jassen, hun pijpenkrullen, bonthoeden, lange rokken en pruiken.
  3. Bozig breekt de uitbater ons gesprekje af
    PREMIUM
    column oscar garschagen

    Bozig breekt de uitbater ons gesprekje af

    Mag ik het opschrijven in deze ‘bizarre tijden’? Stiekem vind ik ‘het nieuwe normaal’ soms goed te pruimen. Bijvoorbeeld op een warme lentedag op de Hoge Hil in Domburg. De koningin van de Nederlandse badplaatsen ligt, net als haar Scheveningse koning, aan het staatsinfuus. Er is geen Duitser te bekennen en dat is voor het eerst sinds 1954, het naoorlogse jaar waarin de eerste Heinzen en hun families weer opdoken in hun Kevers .
  4. Nooit gedacht dat ik mij in Zeeuwse supermarkten onveiliger zou voelen dan in de Gazastrook
    PREMIUM
    Column

    Nooit gedacht dat ik mij in Zeeuwse supermark­ten onveiliger zou voelen dan in de Gazastrook

    De meeste gedaantes van doodsangst dacht ik te kennen: van onversneden bangheid in oorlogszones tot de verlammende paniek na een slecht nieuwsgesprek bij de arts. Verpletterend nieuw is de angst voor een etentje, een handdruk of een omhelzing. Nooit gedacht dat ik mij in Zeeuwse supermarkten onveiliger zou voelen dan in de Gazastrook, waar op bloed overgoten dagen ook altijd de zon schijnt.

Webwinkel

  2. Hoog tijd dat onze premier een U-bocht maakte
    PREMIUM
    column oscar garschagen

    Hoog tijd dat onze premier een U-bocht maakte

    Eindelijk heeft onze joviale premier zijn politiek van vrolijke Hollandse nuchterheid over het mondiaal rondspattende coronavirus laten varen. Met zichtbare tegenzin erkende hij gisteren dat ‘Nederland een patiënt is die behandeld moet worden’. Het werd hoog tijd dat ook hij een U-bocht maakte. Voor virologen in Azië, Europa en de VS is het allang duidelijk: het dodelijke coronavirus is niet in te dammen, maar op zijn best te beheersen, te mitigeren.
  4. Een paniekerig minuutje vergat ik dat die mondkappen waardeloos zijn
    PREMIUM

    Een paniekerig minuutje vergat ik dat die mondkappen waardeloos zijn

    Raar dat het menselijk brein gevoeliger is voor beangstigend nieuws over het nieuwe coronavirus dan voor sussende mededelingen. ,,Je weet maar nooit,’’ dacht ik gisteren toen ik in de Gamma langs bijna leeg gehamsterde rekken met mondmaskers liep. Een paniekerig minuutje vergat ik dat die mondkappen -papieren doekjes met twee elastiekjes- waardeloos zijn. Door mijn hoofd flitsten beelden van Zeeland in quarantaine, gesloten café’s, overvolle ziekenhuizen en lege winkels.
  1. Situatie normaal: alles verkloot
    PREMIUM
    column oscar garschagen

    Situatie normaal: alles verkloot

    ,,Situatie normaal: alles verkloot’’ is de vertaling van het Engelse letterwoord snafu: situation normal: all fucked up. Deze Amerikaanse mariniersuitdrukking voor aanhoudend geblunder zoemde door mijn hoofd tijdens het bloedeloze toneelstukje in de Tweede Kamer gisteren. Ruim voor de lunch werd de geregisseerde uitkomst van dat mariniersdebat duidelijk. Restte na de plaspauze alleen een knievalletje van de emotieloze staatssecretaris en de ‘bedrogen en belogen Zeeuwen’ konden de bussen weer in. Met lege handen en vage beloften.
  3. Nooit gedacht, maar ik ben opeens vóór technologische coronasurveillance
    PREMIUM
    column oscar garschagen

    Nooit gedacht, maar ik ben opeens vóór technologi­sche coronasur­veil­lan­ce

    In de tsunami van horrorverhalen valt een positieve krantenkop op als een BN’er zonder een coronalied. ‘Johnson&Johnson hoopt begin volgend jaar een coronavaccin beschikbaar te hebben’, noteerde het FD. ,,We rekenen erop dat honderden miljoenen mensen in 2021 en de in de loop van 2022 toegang krijgen tot een vaccin tegen een kostprijs van 10 euro”, vertelde de Belgische arts Paul Stoffels, chief scientific officer van de Amerikaanse gigant, aan het roze gekleurde zakenblad. J&J heeft met een miljard dollar Covid-19 ‘de oorlog’ verklaard.

Meest gelezen

Meest gedeeld