Weer een dood beest opgewarmd, zegt mijn chef
COLUMN ONDINE VAN DER VLEUTENIk kijk op de klok. Elf uur, en het buikje rommelt, maar daar gaan we wat aan doen. De bacon ligt al lekker te sissen en te knisperen in de magnetron. Ja, liever in de oven of in een pan natuurlijk, maar die hebben we hier op kantoor niet. Wel ongebruikte elektrische plaatjes. Ooit hadden we ook een tosti-apparaat. Dat is onder gejuich afgevoerd. Vanwege de stank.
Delen per e-mail
PZC gebruikt je persoonsgegevens om deze reactie te kunnen plaatsen. Meer informatie vind je in ons privacy statement
Verder in het nieuws
-
PREMIUM
Column Ondine van der Vleuten Hup, daar ging de ingelijste merklap van ma
De man wilde het net in de container mikken. Hij aarzelde. Een ogenblik, om het vreemde object te bekijken. Vraagtekens in zijn ogen. Ik had het antwoord. ,,O! Een blotter!”, riep ik opgetogen. ,,Wat leuk. Gaat u die weggooien?” -
PREMIUM
Column Ondine van der Vleuten Dag Chaos. Welkom Harmonie. Hallo Tupperware.
,,Tupperware? Bestaat dat nog?”, zegt vriendin Drie verbaasd als ik haar uitnodig. Eerlijk gezegd dacht ik dat ook, toen ik hoorde dat de buurvrouw iets met Tupperware doet. ,,Ik wil wel een keer gastvrouw zijn hoor!”, app ik. Eigenlijk alleen omdat ze vreselijk aardig is. Ik ben geen Tupperware-mens. De buurvrouw wel en ze reageert gelijk enthousiast. -
PREMIUM
COLUMN ONDINE VAN DER VLEUTEN Straf als antwoord op een wanhoopsdaad
Een krantenbericht dat je een stomp in je maag geeft - het gebeurde me op 25 september twee keer. Eerst die foto van twee naakte, smerige, verwaarloosde peuters die rondscharrelden tussen dronkaards in een Oekraïens daklozenkamp. Hun mama, de 20-jarige Bozhena en de 22-jarige vader Volodymyr hadden Andrey van 3 en zijn één jaar jongere broertje Maksim even gedumpt. Ze waren ‘het beu om op de jongens te letten’ en hadden ‘behoefte aan wat rust’. -
PREMIUM
COLUMN ONDINE VAN DER VLEUTEN Ik wil geen asbak meer in bed, zei hij
Met een zachte klik valt de deur in het slot. Hij draait zich om. In het zaaltje zitten mannen en vrouwen in een kring. In het midden staat een bordje: ‘Wie je hier ziet; wat je hier hoort; als je hier weggaat; vertel het niet voort’, staat er op. -
PREMIUM
Column Ondine Straks even die kraan aflikken. Komt helemaal goed.
,,Driemaal daags innemen”, zegt de apotheker, terwijl hij mij het doosje toeschuift. ‘Amoxicilline met clavulaanzuur’, staat erop. Toe maar, een breed-spectrum antibioticum! Dag bloemen, dag bijen, dag darmbacteriën!
-
PREMIUM
Column In ieder van ons gaat een holistisch kapper schuil
‘De holistische kapper rukt op’. Dat klonk veelbelovend. Alles waar holistisch voor staat, is anno 2019 bij voorbaat al goedgekeurd door de Nederlandse Vereniging van Huisvrouwen. -
PREMIUM
COLUMN ONDINE VAN DER VLEUTEN Even een implantaatje: zo gepiept, zag je hem denken
Bedrukt gooide ik een pakje tomatensoep in de pan en staarde naar de verse tomaten en soepgroenten die erin ronddreven. ‘Een beetje van mij en een beetje van Maggi’, zou mijn moeder zeggen. Soep. Dat was het enige wat ik de komende 24 uur kon eten, als de smoelensmid me te pakken had gehad. Ik wierp een blik op de klok. Nog 41 minuten. Daarna zou ik nooit meer dezelfde zijn. -
PREMIUM
Column Ondine van der Vleuten Dat oogje moet eruit, zei de dierenarts
,,Neem je een lekkere kluif mee?”, had ze gevraagd. Niet voor háár hond, maar voor die van de buren. Kon ze haar dierenliefde nog érgens kwijt. April is dood en er komt geen nieuwe hond. ,,Ben ik te oud voor. Wat als ik er niet meer ben?” Met glanzende ogen kijkt ze toe hoe de buurhond vreugdevol op het bot aanvalt.
