Ligt er een heel pak geld naast het fietspad
COLUMN ONDINE VAN DER VLEUTEN,,En meissie, hoe gaat het?” Om zijn ogen rimpelt de lach, in zijn hele gezicht eigenlijk. Zo hoop ik ook te verrimpelen, met vriendelijke, vrolijke plooitjes.
Delen per e-mail
,,Gaat wel”, zeg ik. ,,Z'n gangetje. En jij?”
Hij is net terug van een uitstapje, de hort op met vrienden. ,,Ontvoerd, naar Leuven, nou nou nou wat hebben we weer gelachen. Bij Leuven haalden we eieren bij de boer. Zie ik daar bij een bouwterrein een bord staan: ‘Verboden op het werk te komen’.” Schaterend: ,,Dan kan je mij weggooien natuurlijk.”
Zijn glas is altijd half vol - zelfs in de meest desperate omstandigheden weet hij je nog aan het lachen te krijgen. En nooit verlegen om tekst. ,,Vertel nog maar eens iets leuks”, zeg ik. ,,Het is zo'n grauwe dag. Ik kan wel wat vrolijks gebruiken.”
PZC gebruikt je persoonsgegevens om deze reactie te kunnen plaatsen. Meer informatie vind je in ons privacy statement
Verder in het nieuws
-
Column Ondine van der Vleuten Land van Hulst, da’s toch gekke mensen kijken?
Man bijt Hond, maar dan anders. Dat is, althans volgens velen, het EO-televisieprogramma Typisch: Het Land van Hulst. Lekker gekke mensen kijken. Leuk! Ook bij mij was het vaste prik de afgelopen weken. Om 19.20 uur NPO2 aan: even kijken hoe Zeeland nu weer op de kaart wordt gezet. Met ondertiteling. Want in het Land van Hulst spreekt iedereen plat Zeeuws. -
PREMIUM
Column Ondine ‘Soms maak ik me zorgen, zo dun is ze’
In Tholen is op Wereld Veganismedag de vegan vlag uitgestoken. Met de V van Victory, want vegan is in opkomst. ,,Een vlag voor vegans. Wist jij dat?”, vraag ik aan R., die in mijn Indonesische kookboeken snuffelt. Zijn dochter is vegan en binnenkort jarig. Kan pappie misschien een veganistische rijsttafel bereiden? Maar natuurlijk. Hij heeft het al helemaal bedacht. Het wordt rijst met tumis tjampur taotjo, sambal goreng tahu peteh, tempeh ketjap en atjar ketimun met taugé en maïs. -
PREMIUM
Appelstroop van open vuur, alleen voor de zondag
Hij hangt chagrijnig op de bank. Mondhoeken omlaag. ,,Was het niet leuk op school?”, vraag ik. Jawel, gromt mijn zoon. ,,Er is niks te eten in huis. Er is hier nooit iets.” Dat, weet ik met zekerheid, is onzin. In de broodtrommel ligt stevig zwartbrood uit Limburg, er is kaas in de koelkast en een keur aan smeersels. ,,Je bedoelt zeker: er is geen witbrood en geen hagelslag?”, repliceer ik. ,,Wat is er mis met pindakaas of jam? We hebben trouwens nog elf potten appelstroop. In Limburg doen ze een moord voor zwartbrood met oude kaas en stroop. Als die op is, krijg je witbrood met hagelslag. Beloofd.” Het helpt niet. Zijn mondhoeken gaan alleen nog verder naar beneden. ,,Elf potten?”, kreunt hij. ,,Dat is toch niet normaal?! Waarom? Waarom heb ik geen normale moeder?” -
PREMIUM
Column Ondine van der Vleuten Hup, daar ging de ingelijste merklap van ma
De man wilde het net in de container mikken. Hij aarzelde. Een ogenblik, om het vreemde object te bekijken. Vraagtekens in zijn ogen. Ik had het antwoord. ,,O! Een blotter!”, riep ik opgetogen. ,,Wat leuk. Gaat u die weggooien?” -
PREMIUM
Column Ondine van der Vleuten Dag Chaos. Welkom Harmonie. Hallo Tupperware.
,,Tupperware? Bestaat dat nog?”, zegt vriendin Drie verbaasd als ik haar uitnodig. Eerlijk gezegd dacht ik dat ook, toen ik hoorde dat de buurvrouw iets met Tupperware doet. ,,Ik wil wel een keer gastvrouw zijn hoor!”, app ik. Eigenlijk alleen omdat ze vreselijk aardig is. Ik ben geen Tupperware-mens. De buurvrouw wel en ze reageert gelijk enthousiast.
-
PREMIUM
COLUMN ONDINE VAN DER VLEUTEN Straf als antwoord op een wanhoopsdaad
Een krantenbericht dat je een stomp in je maag geeft - het gebeurde me op 25 september twee keer. Eerst die foto van twee naakte, smerige, verwaarloosde peuters die rondscharrelden tussen dronkaards in een Oekraïens daklozenkamp. Hun mama, de 20-jarige Bozhena en de 22-jarige vader Volodymyr hadden Andrey van 3 en zijn één jaar jongere broertje Maksim even gedumpt. Ze waren ‘het beu om op de jongens te letten’ en hadden ‘behoefte aan wat rust’. -
PREMIUM
COLUMN ONDINE VAN DER VLEUTEN Ik wil geen asbak meer in bed, zei hij
Met een zachte klik valt de deur in het slot. Hij draait zich om. In het zaaltje zitten mannen en vrouwen in een kring. In het midden staat een bordje: ‘Wie je hier ziet; wat je hier hoort; als je hier weggaat; vertel het niet voort’, staat er op. -
PREMIUM
Column Ondine Straks even die kraan aflikken. Komt helemaal goed.
,,Driemaal daags innemen”, zegt de apotheker, terwijl hij mij het doosje toeschuift. ‘Amoxicilline met clavulaanzuur’, staat erop. Toe maar, een breed-spectrum antibioticum! Dag bloemen, dag bijen, dag darmbacteriën!
