PREMIUM
Ligt er een heel pak geld naast het fietspad
COLUMN ONDINE VAN DER VLEUTEN,,En meissie, hoe gaat het?” Om zijn ogen rimpelt de lach, in zijn hele gezicht eigenlijk. Zo hoop ik ook te verrimpelen, met vriendelijke, vrolijke plooitjes.
Delen per e-mail
,,Gaat wel”, zeg ik. ,,Z'n gangetje. En jij?”
Hij is net terug van een uitstapje, de hort op met vrienden. ,,Ontvoerd, naar Leuven, nou nou nou wat hebben we weer gelachen. Bij Leuven haalden we eieren bij de boer. Zie ik daar bij een bouwterrein een bord staan: ‘Verboden op het werk te komen’.” Schaterend: ,,Dan kan je mij weggooien natuurlijk.”
Zijn glas is altijd half vol - zelfs in de meest desperate omstandigheden weet hij je nog aan het lachen te krijgen. En nooit verlegen om tekst. ,,Vertel nog maar eens iets leuks”, zeg ik. ,,Het is zo'n grauwe dag. Ik kan wel wat vrolijks gebruiken.”
Gratis onbeperkt toegang tot Showbytes? Dat kan!
Log in of maak een account aan en mis niks meer van de sterren.Lees Meer
-
PREMIUMColumn Ondine van der Vleuten
Hij kende de wereld, maar de wereld hem niet
De Reiziger is terug. ,,Eet je morgen mee?”, vraag ik. Hij zegt altijd ja en vindt alles goed, als het maar vegetarisch is. Ik weet wat hij zelf eet: iets simpels als witte bonen in tomatensaus, koud uit het blik. Of een stuk tahoe, rauw. Nee, verwend kun je hem niet noemen. De Reiziger leeft van een piepklein AOW’tje: voor elk jaar dat hij in het buitenland verbleef, is er een paar procent op gekort. ,,Heb je dan geen pensioen?”, vroeg ik eens. Maar nee. Er waren hem mooie banen aangeboden, in vaste dienst, bij mooie bedrijven, want zijn talent voor cijfers en zijn nauwgezetheid maakten hem een gewilde arbeidskracht. ,,Ik heb geweigerd. Ik wilde alleen tijdelijk werk via uitzendbureaus, want ik wilde reizen”, antwoordde hij. -
PREMIUMcolumn ondine van der vleuten
Nu lag hij daar, hun eerstgeborene
Het was koud. Zacht lag de sneeuw over de stad, maagdelijk wit, die eerste dag van zijn leven. In de ziekenhuiskamer keken de jonge ouders vertederd neer op het kindje. Stil, de oogjes gesloten, lag het te slapen in de kunststof kribbe naast het bed van de moeder. Midden in de winternacht had hij zich aangekondigd. Nu was hij daar: hun zoon, hun eerstgeborene...mijn kleinzoon. -
Zo verwijder je definitief je Facebook-account (zonder iets kwijt te raken)
Techreus Facebook wordt steeds groter. En naarmate er meer ophef over het bedrijf voorbijkomt, wil niet iedereen nog een account op het sociale netwerk. Hoe verwijder je alles voorgoed? We helpen je op weg. -
PREMIUMColumn Ondine
Mama heeft even een zweethut nodig
Het is warm. Wat zeg ik: heet! Zweet prikt in mijn ogen. Voel ik daar naakte huid? Een been? Een arm? Het is te donker om iets te zien van de mensen om me heen. Horen doe ik ze wel, in deze wereld van stoom en stemmen. Ergens voor mij zingt een man in een indianentaal. -
PREMIUMcolumn ondine van der vleuten
Sterkte met je goede voornemens, had hij geschreven
Goede voornemens? Stoppen met roken wellicht? J. maakt een wegwerpgebaar. Alsjeblieft niet, zeg. 'Sterkte met je goede voornemens', had hij op zijn kerstkaarten geschreven. Hij neemt een stevige trek en blaast kordaat uit. Om hem heen instemmend gebrom. De ruimte ziet blauw van de rook.
-
Iris (36) zweert bij koopzegels: ‘Geen bank die zo veel rente geeft’
Vrijwel elke Nederlander heeft een spaarkaart in de portemonnee. Of je nu spaart voor gratis koffie, Air Miles of korting bij de bouwmarkt: de mogelijkheden zijn oneindig. Deze vrouwen speuren winkels en het internet af op zoek naar de beste acties. Ze geven een inkijkje in hun eigen spaarmethodes. ,,Het is een sport om zo min mogelijk te betalen.” -
Autotest
Deze uitstekende caravantrekker heeft veel talenten, maar of dat genoeg is?
Hij trekt met gemak een aanhanger van 2000 kilo, biedt veel comfort en voelt onverwoestbaar. Maar ondanks zijn vele talenten speelt de nieuwe Subaru Outback – tenminste in Nederland – hooguit een indrukwekkende bijrol. -
PREMIUM
Appelstroop van open vuur, alleen voor de zondag
Hij hangt chagrijnig op de bank. Mondhoeken omlaag. ,,Was het niet leuk op school?”, vraag ik. Jawel, gromt mijn zoon. ,,Er is niks te eten in huis. Er is hier nooit iets.” Dat, weet ik met zekerheid, is onzin. In de broodtrommel ligt stevig zwartbrood uit Limburg, er is kaas in de koelkast en een keur aan smeersels. ,,Je bedoelt zeker: er is geen witbrood en geen hagelslag?”, repliceer ik. ,,Wat is er mis met pindakaas of jam? We hebben trouwens nog elf potten appelstroop. In Limburg doen ze een moord voor zwartbrood met oude kaas en stroop. Als die op is, krijg je witbrood met hagelslag. Beloofd.” Het helpt niet. Zijn mondhoeken gaan alleen nog verder naar beneden. ,,Elf potten?”, kreunt hij. ,,Dat is toch niet normaal?! Waarom? Waarom heb ik geen normale moeder?”
Meest gelezen
-
PREMIUM
De twee nichtjes bleven maar met rode konen de badkamer binnenlopen
-
PREMIUM
Leg die walvis de volgende keer op het Stadhuisplein
-
PREMIUM
Het beeld van de peuter in de ingestorte ‘Duitse kuil’ ligt voor altijd opgeslagen in mijn geheugenbank
-
PREMIUM
Grote mensen die met hun geruzie zorgen dat kinderen al twee zomers niet kunnen spelen
-
PREMIUM
Feestje: Een aardappel is een èrpel
Webwinkel
Meest gedeeld
-
PREMIUM
Grote mensen die met hun geruzie zorgen dat kinderen al twee zomers niet kunnen spelen
-
PREMIUM
Het beeld van de peuter in de ingestorte ‘Duitse kuil’ ligt voor altijd opgeslagen in mijn geheugenbank
-
PREMIUM
Met Het Pauperparadijs in mijn bagage naar het Drentse Veenhuizen
-
PREMIUM
De twee nichtjes bleven maar met rode konen de badkamer binnenlopen
-
PREMIUM
Feestje: Een aardappel is een èrpel
0 reacties