PREMIUM
Even een implantaatje: zo gepiept, zag je hem denken
COLUMN ONDINE VAN DER VLEUTENBedrukt gooide ik een pakje tomatensoep in de pan en staarde naar de verse tomaten en soepgroenten die erin ronddreven. ‘Een beetje van mij en een beetje van Maggi’, zou mijn moeder zeggen. Soep. Dat was het enige wat ik de komende 24 uur kon eten, als de smoelensmid me te pakken had gehad. Ik wierp een blik op de klok. Nog 41 minuten. Daarna zou ik nooit meer dezelfde zijn.
Delen per e-mail
Gratis onbeperkt toegang tot Showbytes? Dat kan!
Log in of maak een account aan en mis niks meer van de sterren.Lees Meer
-
PREMIUMCOLUMN ONDINE VAN DER VLEUTEN
Door het glas van de voordeur schemerde een silhouet
Ik wilde net beginnen aan een nieuwe Netflix-serie toen de bel ging. Negen uur. Buiten was het al donker. Wie o wie belde er zomaar bij me aan, op dit tijdstip? Een vriend in nood? De buurvrouw, om een schroevendraaier? Een overijverige collectant? Of, wat ik vurig hoopte, de man uit Lelystad, die al weken lang een zwembadtrap bij me op zou komen halen, die gruwelijk in de weg lag? -
PREMIUMCOLUMN ONDINE VAN DER VLEUTEN
Terug naar de normale wereld
Jammer dat we niet met de trein waren gegaan. In een coupé zitten met een paar levensgrote knuffeldieren, een minion, smurf en Sneeuwwitje - dat had me leuk geleken. Maar het belangrijkste was: we gingen naar de Comic Con, hét event voor liefhebbers van fantasy, scifi, games en strips. Beam me up, Scotty! -
PREMIUM
Appelstroop van open vuur, alleen voor de zondag
Hij hangt chagrijnig op de bank. Mondhoeken omlaag. ,,Was het niet leuk op school?”, vraag ik. Jawel, gromt mijn zoon. ,,Er is niks te eten in huis. Er is hier nooit iets.” Dat, weet ik met zekerheid, is onzin. In de broodtrommel ligt stevig zwartbrood uit Limburg, er is kaas in de koelkast en een keur aan smeersels. ,,Je bedoelt zeker: er is geen witbrood en geen hagelslag?”, repliceer ik. ,,Wat is er mis met pindakaas of jam? We hebben trouwens nog elf potten appelstroop. In Limburg doen ze een moord voor zwartbrood met oude kaas en stroop. Als die op is, krijg je witbrood met hagelslag. Beloofd.” Het helpt niet. Zijn mondhoeken gaan alleen nog verder naar beneden. ,,Elf potten?”, kreunt hij. ,,Dat is toch niet normaal?! Waarom? Waarom heb ik geen normale moeder?” -
PREMIUMcolumn ondine van der vleuten
Wat deed dit hier, in het toilet van de Geerteskerk?
Het was een drukte van belang in de Geerteskerk te Kloetinge. Van heinde en verre was het volk toegestroomd om de literatuurgoden te aanbidden: Jan Siebelink en Murat Isik, schrijvers van respectievelijk het boekenweekgeschenk en het essay. -
PREMIUMColumn Ondine
Winterdorpschaamte? Heb ik geen last van
Albert Heijn heeft Nederland in twee kampen verdeeld: zij die het Winterdorp haten en zij die het beminnen. Dochter aan de telefoon: ,,Wat heb je nou op Facebook gezet? Dat je voor je kleinzoon spaart? Ik wil die dingen hier niet hebben hoor!”
-
PREMIUMCOLUMN ONDINE VAN DER VLEUTEN
Weer een dood beest opgewarmd, zegt mijn chef
Ik kijk op de klok. Elf uur, en het buikje rommelt, maar daar gaan we wat aan doen. De bacon ligt al lekker te sissen en te knisperen in de magnetron. Ja, liever in de oven of in een pan natuurlijk, maar die hebben we hier op kantoor niet. Wel ongebruikte elektrische plaatjes. Ooit hadden we ook een tosti-apparaat. Dat is onder gejuich afgevoerd. Vanwege de stank. -
PREMIUMcolumn ondine van der vleuten
Bij elke fazant heb ik de neiging gas te geven
Ik moet eerlijk zijn: iedere keer dat ik een fazant of patrijs zie lopen, heb ik de neiging gas te geven. Roadkill! Pas nog een interessante docu gezien over een Brit die nooit naar de slager hoefde omdat hij dagelijks een rondje ‘countryside’ doet op zoek naar platgereden konijnen en andere verkeersslachtoffers. Trots toonde hij zijn volle vriezer, met daarin verstijfde dieren in vreemde houdingen. -
PREMIUMColumn Ondine van der Vleuten
Koude rillingen van een griezelverhaal
In de eerste tropennacht van het jaar lag ik - slechts gehuld in een wolkje Chanel Nr. 5 - op mijn bed te genieten. Een koel briesje streelde mijn huid. Door mijn oogwimpers heen tuurde ik slaperig en tevreden naar de hypnotiserende wenteling van mijn nieuwste aanwinst: een plafondventilator.
Meest gelezen
-
PREMIUM
Keuzestress. De stemhulp slaat op tilt als je dan ook voor kernenergie bent
-
PREMIUM
Ik lijk inmiddels op Dion Graus. Hier is sprake van een noodgeval!
-
PREMIUM
Hooguit complotdenkers worden vrolijk van een verdwijngat
-
PREMIUM
Rugnummer 14? Dat was ik heel snel kwijt
-
PREMIUM
Voor politici gelden blijkbaar andere regels dan voor gewone stervelingen
Webwinkel
Meest gedeeld
-
PREMIUM
Voor politici gelden blijkbaar andere regels dan voor gewone stervelingen -
PREMIUM
Hooguit complotdenkers worden vrolijk van een verdwijngat
-
PREMIUM
Ik lijk inmiddels op Dion Graus. Hier is sprake van een noodgeval!
-
PREMIUM
Keuzestress. De stemhulp slaat op tilt als je dan ook voor kernenergie bent
-
PREMIUM
Mijn vakantiebusje is verkocht aan twee Marokkanen uit Amsterdam
0 reacties