PREMIUM
En pedofielen, die zijn gewoon fout
COLUMN ONDINE VAN DER VLEUTENDe kannibalistische sekssadist Armin Meiwes (bijgenaamd ‘Armin Menschenfresser’) plaatste in 2001 een contactadvertentie: ‘Ik zoek een goedgebouwde man van 18 tot 30 om te slachten en op te eten’. Hij vónd hem ook: de masochist Bernd Júrgen Brandes. Bij wijze van voorafje aten ze samen Brandes’ gesauteerde lid op, daarna peuzelde Meiwes alleen verder.
Delen per e-mail
Gratis onbeperkt toegang tot Showbytes? Dat kan!
Log in of maak een account aan en mis niks meer van de sterren.Lees Meer
-
PREMIUMcolumn ondine van der vleuten
De gewone tuinslak, mits juist bereid, is best te eten
Als volkstuinier stel ik bitter weinig voor, helaas. Het is een geluk dat er winkels zijn waar je gewoon bloemkolen kan kopen, anders was ik vorig jaar verhongerd. Eigenlijk hou ik ook te veel van onkruid om een goede volkstuinder te zijn. Van mij mogen er best wat vurige brandnetels en sappige smeerwortels blijven staan. Daar maak ik stinksoep van, niet voor mij, maar om de compostbak mee op smaak te brengen. Rot reuze fijn. -
PREMIUMcolumn ondine van der vleuten
Sterkte met je goede voornemens, had hij geschreven
Goede voornemens? Stoppen met roken wellicht? J. maakt een wegwerpgebaar. Alsjeblieft niet, zeg. 'Sterkte met je goede voornemens', had hij op zijn kerstkaarten geschreven. Hij neemt een stevige trek en blaast kordaat uit. Om hem heen instemmend gebrom. De ruimte ziet blauw van de rook. -
PREMIUMColumn
In ieder van ons gaat een holistisch kapper schuil
‘De holistische kapper rukt op’. Dat klonk veelbelovend. Alles waar holistisch voor staat, is anno 2019 bij voorbaat al goedgekeurd door de Nederlandse Vereniging van Huisvrouwen. -
PREMIUMCOLUMN ONDINE VAN DER VLEUTEN
Daar gingen ze, zijn kindjes, mee met een vreemde
Het was nog geen negen uur ‘s morgens toen ik mijn gedeukte Mitsubishi Lancer bij de Nieuwe Haven parkeerde. Ontbijttijd. Zaterdag, de zon scheen, de stad was leeg. Mijn broodtrommel en vriezer ook, constateerde ik die morgen. -
PREMIUMColumn Ondine van der Vleuten
Wat zie je er vandaag fantastisch uit, schat!
Vanuit mijn ooghoeken zie ik hoe het mannetje iets uit zijn zak haalt. Iets scherps. Een schaar is het, een snoeischaar. Snel leg ik de telefoon neer, nog vóór hij kan toeslaan. ,,Meneer! Wat doet u nu?!” Hij bevriest in zijn beweging.
-
PREMIUM
Zo’n dunne luchtpostbrief van blauw vloeipapier
Zeer geëerde lerares, Ik spreek de wens uit, dat U bij voortduring in gezondheid en krachten gespaard moge blijven om uw uitnemende gaven van hoofd en hart nog lang te wijden aan de opvoeding der jeugd, waardoor bij haar die deugdelijke grondslagen gelegd worden die de jongeren in staat zullen stellen hun plaats in de wereld met ere te veroveren. Met de verzekering dat ik steeds met eerbied en liefde aan U zal blijven denken, noem ik mij, Uw U zeer toegenegen leerling -
PREMIUMColumn Ondine van der Vleuten
Dag Chaos. Welkom Harmonie. Hallo Tupperware.
,,Tupperware? Bestaat dat nog?”, zegt vriendin Drie verbaasd als ik haar uitnodig. Eerlijk gezegd dacht ik dat ook, toen ik hoorde dat de buurvrouw iets met Tupperware doet. ,,Ik wil wel een keer gastvrouw zijn hoor!”, app ik. Eigenlijk alleen omdat ze vreselijk aardig is. Ik ben geen Tupperware-mens. De buurvrouw wel en ze reageert gelijk enthousiast. -
PREMIUMCOLUMN
In Zeeland doen ze het op eigen kracht
Een van de mooie kanten van mijn vak is dat je achter belangrijke mensen aan mag hobbelen en mag meesmikkelen van dingen als rode biet-biefstukje en tartaar van aardpeer. Minister Ingrid van Engelshoven deed deze week Zeeland aan en ik was erbij. Wat een vrouw! ’s Morgens in het Bevrijdingsmuseum, ja, toen was ik ook nog fris en fruitig. Acht uur durend informatiebombardement later zakte ik toch wat in. Zelfs de lunch bood geen soelaas. Dat was namelijk een lopend buffet langs thematafels waar de arme minister werd opgewacht door frisse studenten of bestuursleden die al uren op dit moment wachtten en vol energie het gesprek aangingen. Van Engelshoven bleef sterk: opperste concentratie en samenhangende zinnen, tot het bittere einde.
Meest gelezen
Webwinkel
Meest gedeeld
-
PREMIUM
Hoe lang kan je eigenlijk op je tandvlees lopen?
-
PREMIUM
Het zou zo de setting van een detective kunnen zijn
-
PREMIUM
Ik stak de loftrompet en ze bloeide open voor mijn ogen
-
PREMIUM
Alsof het ‘onvoorstelbare, onvoorspelbare’ nooit meer kan gebeuren
-
PREMIUM
Niet de eerste keer dat ik mijn schuldgevoel afkocht bij de McDrive
0 reacties