PREMIUM
Drolletjes, pontificaal op de kruipthijm
Column Ondine van der VleutenToen ik me bukte om een vuurpijl op te rapen, zag ik hem liggen. Een drol, precies tussen de lavendel en een verfrommeld sigarettenpakje.
Delen per e-mail
Huiverend schepte ik de poep tussen de nieuwe aanplant uit. De buurman keek verbeten toe. ,,Heb je al gezien hoeveel er hier verderop liggen?”, vroeg hij. ,,Nou, ik heb camera’s geplaatst. En als ik weet wie het is, zal ik er iets van zeggen!” Ik wenste hem in stilte succes.
Gratis onbeperkt toegang tot Showbytes? Dat kan!
Log in of maak een account aan en mis niks meer van de sterren.Lees Meer
-
PREMIUMcolumn ondine van der vleuten
Wat deed dit hier, in het toilet van de Geerteskerk?
Het was een drukte van belang in de Geerteskerk te Kloetinge. Van heinde en verre was het volk toegestroomd om de literatuurgoden te aanbidden: Jan Siebelink en Murat Isik, schrijvers van respectievelijk het boekenweekgeschenk en het essay. -
PREMIUMColumn Ondine
Straks even die kraan aflikken. Komt helemaal goed.
,,Driemaal daags innemen”, zegt de apotheker, terwijl hij mij het doosje toeschuift. ‘Amoxicilline met clavulaanzuur’, staat erop. Toe maar, een breed-spectrum antibioticum! Dag bloemen, dag bijen, dag darmbacteriën! -
PREMIUMColumn Ondine van der Vleuten
Bloot op de wc voor het goede doel
Nog geen tien minuten nadat ik gelezen had over de marinierskalender 2020, had ik hem al besteld. Pfff. Nog net op tijd. Vierentwintig uur later waren alle 3350 exemplaren weg. Ongetwijfeld gekocht door Vlissingers die, net als ik, nu wel eens een jaar lang wilden kijken naar wat er op ons af komt, met die kazerne. Of wat we mislopen. -
PREMIUMcolumn ondine van der vleuten
Als het over geloof gaat, heb je zó oorlog
,,Ik moet je iets vertellen”, zegt mijn nicht geheimzinnig, niet lang nadat ze terug is van een vakantie in Egypte. ,,Beter dat je het rechtstreeks van mij hoort.” Dat belooft wat. Is ze moslim geworden? Komt ze uit de kast? -
Column Ondine van der Vleuten
Land van Hulst, da’s toch gekke mensen kijken?
Man bijt Hond, maar dan anders. Dat is, althans volgens velen, het EO-televisieprogramma Typisch: Het Land van Hulst. Lekker gekke mensen kijken. Leuk! Ook bij mij was het vaste prik de afgelopen weken. Om 19.20 uur NPO2 aan: even kijken hoe Zeeland nu weer op de kaart wordt gezet. Met ondertiteling. Want in het Land van Hulst spreekt iedereen plat Zeeuws.
-
PREMIUMcolumn ondine van der vleuten
Dingen, Ondingen en Knipogen
Met regels had hij niets, zei de man met de wilde, grijze haardos en het leren jasje aan. Loek Raemakers, stelde hij zich voor. Inderdaad, Limburger, en nu hij 73 was, kon iedereen de pot op. Dat fotoboek waarmee hij nu op een hoek van de straat stond te leuren - daar zat niemand op te wachten, dat wist hij zelf ook wel. ,,Maar ik doe nu wat ik wil doen. Beetje laat achter gekomen, maar dat geeft niks.” -
PREMIUMColumn Ondine van der Vleuten
Dat oogje moet eruit, zei de dierenarts
,,Neem je een lekkere kluif mee?”, had ze gevraagd. Niet voor háár hond, maar voor die van de buren. Kon ze haar dierenliefde nog érgens kwijt. April is dood en er komt geen nieuwe hond. ,,Ben ik te oud voor. Wat als ik er niet meer ben?” Met glanzende ogen kijkt ze toe hoe de buurhond vreugdevol op het bot aanvalt. -
PREMIUMCOLUMN ONDINE VAN DER VLEUTEN
Door het glas van de voordeur schemerde een silhouet
Ik wilde net beginnen aan een nieuwe Netflix-serie toen de bel ging. Negen uur. Buiten was het al donker. Wie o wie belde er zomaar bij me aan, op dit tijdstip? Een vriend in nood? De buurvrouw, om een schroevendraaier? Een overijverige collectant? Of, wat ik vurig hoopte, de man uit Lelystad, die al weken lang een zwembadtrap bij me op zou komen halen, die gruwelijk in de weg lag?
0 reacties