Daar gingen mijn schadevrije jaren
Column OndineRood van woede stond hij op zijn grasveld. ,,En wie gaat dit betalen?!”, schreeuwde hij. We stonden al op het punt de boel de boel te laten, maar dat ging niet gebeuren, maakte meneer ons nog even duidelijk: ,,Wel álles meenemen!” En tegen zijn vrouw: ,,Volgende keer neem ik een container!”
Delen per e-mail
Het begon allemaal zo’n anderhalf jaar geleden. Iemand wilde graag van zijn keien af en had geen zin om er zelf mee te gaan sjouwen. Voor slechts vijftien euro mochten we ze komen halen.
PZC gebruikt je persoonsgegevens om deze reactie te kunnen plaatsen. Meer informatie vind je in ons privacy statement
Verder in het nieuws
-
PREMIUM
Column Ondine van der Vleuten De ontmaagding moest nog even wachten
‘Voorkom Het Grote Gesprek Over Seks en verweef voorlichting al vroeg in de opvoeding’, leest mijn vriendin hardop voor. ,,O ja. Dat artikel”, zeg ik. ,,Vertellen dat pornoactrices overdreven hijgen en kreunen. Samen lichaamsdelen benoemen, inclusief piemel en foefje. Ik heb het aardig gedaan, als ik die tips zo las. Laatst klaagde mijn zoon nog: ‘Als ik bezoek krijg, moet ik eerst kijken of je niet stiekem weer zoiets als het Borstenboek in mijn kast geduwd hebt. Of dat Schaamhaarboek dat je tussen mijn strips verstopt had.” -
Column Ondine van der Vleuten Land van Hulst, da’s toch gekke mensen kijken?
Man bijt Hond, maar dan anders. Dat is, althans volgens velen, het EO-televisieprogramma Typisch: Het Land van Hulst. Lekker gekke mensen kijken. Leuk! Ook bij mij was het vaste prik de afgelopen weken. Om 19.20 uur NPO2 aan: even kijken hoe Zeeland nu weer op de kaart wordt gezet. Met ondertiteling. Want in het Land van Hulst spreekt iedereen plat Zeeuws. -
PREMIUM
Column Ondine ‘Soms maak ik me zorgen, zo dun is ze’
In Tholen is op Wereld Veganismedag de vegan vlag uitgestoken. Met de V van Victory, want vegan is in opkomst. ,,Een vlag voor vegans. Wist jij dat?”, vraag ik aan R., die in mijn Indonesische kookboeken snuffelt. Zijn dochter is vegan en binnenkort jarig. Kan pappie misschien een veganistische rijsttafel bereiden? Maar natuurlijk. Hij heeft het al helemaal bedacht. Het wordt rijst met tumis tjampur taotjo, sambal goreng tahu peteh, tempeh ketjap en atjar ketimun met taugé en maïs. -
PREMIUM
Appelstroop van open vuur, alleen voor de zondag
Hij hangt chagrijnig op de bank. Mondhoeken omlaag. ,,Was het niet leuk op school?”, vraag ik. Jawel, gromt mijn zoon. ,,Er is niks te eten in huis. Er is hier nooit iets.” Dat, weet ik met zekerheid, is onzin. In de broodtrommel ligt stevig zwartbrood uit Limburg, er is kaas in de koelkast en een keur aan smeersels. ,,Je bedoelt zeker: er is geen witbrood en geen hagelslag?”, repliceer ik. ,,Wat is er mis met pindakaas of jam? We hebben trouwens nog elf potten appelstroop. In Limburg doen ze een moord voor zwartbrood met oude kaas en stroop. Als die op is, krijg je witbrood met hagelslag. Beloofd.” Het helpt niet. Zijn mondhoeken gaan alleen nog verder naar beneden. ,,Elf potten?”, kreunt hij. ,,Dat is toch niet normaal?! Waarom? Waarom heb ik geen normale moeder?” -
PREMIUM
Column Ondine van der Vleuten Hup, daar ging de ingelijste merklap van ma
De man wilde het net in de container mikken. Hij aarzelde. Een ogenblik, om het vreemde object te bekijken. Vraagtekens in zijn ogen. Ik had het antwoord. ,,O! Een blotter!”, riep ik opgetogen. ,,Wat leuk. Gaat u die weggooien?”
-
PREMIUM
Column Ondine van der Vleuten Dag Chaos. Welkom Harmonie. Hallo Tupperware.
,,Tupperware? Bestaat dat nog?”, zegt vriendin Drie verbaasd als ik haar uitnodig. Eerlijk gezegd dacht ik dat ook, toen ik hoorde dat de buurvrouw iets met Tupperware doet. ,,Ik wil wel een keer gastvrouw zijn hoor!”, app ik. Eigenlijk alleen omdat ze vreselijk aardig is. Ik ben geen Tupperware-mens. De buurvrouw wel en ze reageert gelijk enthousiast. -
PREMIUM
COLUMN ONDINE VAN DER VLEUTEN Straf als antwoord op een wanhoopsdaad
Een krantenbericht dat je een stomp in je maag geeft - het gebeurde me op 25 september twee keer. Eerst die foto van twee naakte, smerige, verwaarloosde peuters die rondscharrelden tussen dronkaards in een Oekraïens daklozenkamp. Hun mama, de 20-jarige Bozhena en de 22-jarige vader Volodymyr hadden Andrey van 3 en zijn één jaar jongere broertje Maksim even gedumpt. Ze waren ‘het beu om op de jongens te letten’ en hadden ‘behoefte aan wat rust’. -
PREMIUM
COLUMN ONDINE VAN DER VLEUTEN Ik wil geen asbak meer in bed, zei hij
Met een zachte klik valt de deur in het slot. Hij draait zich om. In het zaaltje zitten mannen en vrouwen in een kring. In het midden staat een bordje: ‘Wie je hier ziet; wat je hier hoort; als je hier weggaat; vertel het niet voort’, staat er op.
