Daar gingen mijn schadevrije jaren
Column OndineRood van woede stond hij op zijn grasveld. ,,En wie gaat dit betalen?!”, schreeuwde hij. We stonden al op het punt de boel de boel te laten, maar dat ging niet gebeuren, maakte meneer ons nog even duidelijk: ,,Wel álles meenemen!” En tegen zijn vrouw: ,,Volgende keer neem ik een container!”
Delen per e-mail
Het begon allemaal zo’n anderhalf jaar geleden. Iemand wilde graag van zijn keien af en had geen zin om er zelf mee te gaan sjouwen. Voor slechts vijftien euro mochten we ze komen halen.
PZC gebruikt je persoonsgegevens om deze reactie te kunnen plaatsen. Meer informatie vind je in ons privacy statement
Verder in het nieuws
-
PREMIUM
Column In ieder van ons gaat een holistisch kapper schuil
‘De holistische kapper rukt op’. Dat klonk veelbelovend. Alles waar holistisch voor staat, is anno 2019 bij voorbaat al goedgekeurd door de Nederlandse Vereniging van Huisvrouwen. -
PREMIUM
COLUMN ONDINE VAN DER VLEUTEN Even een implantaatje: zo gepiept, zag je hem denken
Bedrukt gooide ik een pakje tomatensoep in de pan en staarde naar de verse tomaten en soepgroenten die erin ronddreven. ‘Een beetje van mij en een beetje van Maggi’, zou mijn moeder zeggen. Soep. Dat was het enige wat ik de komende 24 uur kon eten, als de smoelensmid me te pakken had gehad. Ik wierp een blik op de klok. Nog 41 minuten. Daarna zou ik nooit meer dezelfde zijn. -
PREMIUM
Column Ondine van der Vleuten Dat oogje moet eruit, zei de dierenarts
,,Neem je een lekkere kluif mee?”, had ze gevraagd. Niet voor háár hond, maar voor die van de buren. Kon ze haar dierenliefde nog érgens kwijt. April is dood en er komt geen nieuwe hond. ,,Ben ik te oud voor. Wat als ik er niet meer ben?” Met glanzende ogen kijkt ze toe hoe de buurhond vreugdevol op het bot aanvalt. -
PREMIUM
COLUMN ONDINE VAN DER VLEUTEN List en bedrog en een gifgroene cocktail
Wat kaasjes, een fles Pernod en een stapeltje leesvoer; dat is wat er rest van het superkorte roadtripje naar La Douce France, nu alweer een week geleden. Eindelijk kwam het er eens van: écht het land uit, niet naar familie in Vaals, Amsterdam, Rotterdam of Berkel-Enschot maar een vreemd, ver buitenland. -
PREMIUM
Column Ondine van der Vleuten Hij kende de wereld, maar de wereld hem niet
De Reiziger is terug. ,,Eet je morgen mee?”, vraag ik. Hij zegt altijd ja en vindt alles goed, als het maar vegetarisch is. Ik weet wat hij zelf eet: iets simpels als witte bonen in tomatensaus, koud uit het blik. Of een stuk tahoe, rauw. Nee, verwend kun je hem niet noemen. De Reiziger leeft van een piepklein AOW’tje: voor elk jaar dat hij in het buitenland verbleef, is er een paar procent op gekort. ,,Heb je dan geen pensioen?”, vroeg ik eens. Maar nee. Er waren hem mooie banen aangeboden, in vaste dienst, bij mooie bedrijven, want zijn talent voor cijfers en zijn nauwgezetheid maakten hem een gewilde arbeidskracht. ,,Ik heb geweigerd. Ik wilde alleen tijdelijk werk via uitzendbureaus, want ik wilde reizen”, antwoordde hij.
-
PREMIUM
COLUMN ONDINE VAN DER VLEUTEN En pedofielen, die zijn gewoon fout
De kannibalistische sekssadist Armin Meiwes (bijgenaamd ‘Armin Menschenfresser’) plaatste in 2001 een contactadvertentie: ‘Ik zoek een goedgebouwde man van 18 tot 30 om te slachten en op te eten’. Hij vónd hem ook: de masochist Bernd Júrgen Brandes. Bij wijze van voorafje aten ze samen Brandes’ gesauteerde lid op, daarna peuzelde Meiwes alleen verder. -
PREMIUM
Column Ondine van der Vleuten Koude rillingen van een griezelverhaal
In de eerste tropennacht van het jaar lag ik - slechts gehuld in een wolkje Chanel Nr. 5 - op mijn bed te genieten. Een koel briesje streelde mijn huid. Door mijn oogwimpers heen tuurde ik slaperig en tevreden naar de hypnotiserende wenteling van mijn nieuwste aanwinst: een plafondventilator. -
PREMIUM
COLUMN ONDINE VAN DER VLEUTEN Ach, tattoo kon je het eigenlijk niet noemen
Gedeelde smart is halve smart, zeggen ze toch? Nou, dan zou ik toch een stuk beter moeten slapen, met zo’n 1,7 miljoen Nederlanders die net als ik regelmatig plafonddienst hebben. Lig je in het donker naar boven te staren in de hoop dat Morpheus je in zijn armen neemt, maar ho maar, de god van de dromen heeft wel wat beters te doen.
Meest gelezen
-
PREMIUM
Iemand informeerde of het geen tijd werd om dat ‘schaamhaar op je bakkes’ weg te snoeien
-
PREMIUM
Is dit nu typisch Nederlands om hier zo krampachtig over te doen?
-
PREMIUM
Een enkeltje hel
-
PREMIUM
In ieder van ons gaat een holistisch kapper schuil
-
PREMIUM
Na de eerste golf hing het kruis op mijn knieën
