3. De gewone tuinslak, mits juist bereid, is best te eten
    PREMIUM
    column ondine van der vleuten

    De gewone tuinslak, mits juist bereid, is best te eten

    Als volkstuinier stel ik bitter weinig voor, helaas. Het is een geluk dat er winkels zijn waar je gewoon bloemkolen kan kopen, anders was ik vorig jaar verhongerd. Eigenlijk hou ik ook te veel van onkruid om een goede volkstuinder te zijn. Van mij mogen er best wat vurige brandnetels en sappige smeerwortels blijven staan. Daar maak ik stinksoep van, niet voor mij, maar om de compostbak mee op smaak te brengen. Rot reuze fijn.
  6. Een oorkonde voor het baren van nageslacht
    PREMIUM

    Een oorkonde voor het baren van nageslacht

    Wilde gok, volgende voorstel van Baudet: Nederland voert het Moederkruis in. Bij elk vierde, zesde en achtste kind krijgt moeders een ‘Erekruis van de Nederlandse Moeder’ uitgereikt in bronzen, zilveren dan wel vergulde uitvoering. Plus oorkonde. Als dank voor het baren van nageslacht en het aldus zuiver houden van het Nederlandse volk. Want als er maar genoeg Nederlandse kindertjes komen, hebben we die import niet meer nodig. En staat om 6 uur het eten klaar.
  1. Ik keek naar de orgie van naakte Barbies
    PREMIUM
    Column

    Ik keek naar de orgie van naakte Barbies

    Het ding was enorm, met aan het ene einde van de pijp een zwart kunststof mondstuk en aan het andere een stuk boomstam. ,,Van een stam!”, roept de man aan de andere kant van het tafelkleedje door het rumoer heen. Ik knik instemmend. Dat had ik ook al gezien. Maar nee: stam als in ‘indianenstam’, verduidelijkt hij. Een soort vredespijp is het. Gemáákt door een stam. Fronsend monster ik de pijp, in mijn ogen meer een stuk mislukt huisvlijt van een eenzame boer.
  2. ‘Ik ga mijn onderbroek uit doen!’, riep ik
    PREMIUM
    column ondine van der vleuten

    ‘Ik ga mijn onderbroek uit doen!’, riep ik

    De dame van het Leger des Heils keek me vol afschuw af. ,,Echt waar? Wil je die hebben?” Op de balie lag een grote, roze onderbroek, model ‘oma’. Ooit gekocht voor Anne Maat, ooit had iemand er liefdevol een etiketje in geplakt met die naam, opdat hij in het verpleeghuis niet per ongeluk bij een andere bewoonster terecht zou komen, maar Anne Maat had er zo te zien niet veel plezier aan kunnen beleven.
  5. Vlissingen, dat zich God weet waar schuilhield
    PREMIUM

    Vlissingen, dat zich God weet waar schuil­hield

    Die eerste dag, aan het strand van Vlissingen. Die imposante schepen op de Rede, zo dichtbij dat het leek of ik ze aan kon raken - magisch vond ik het. Vlissingen had direct mijn hart gestolen. Het station zinderde in de zon, met gloeiend gele bakstenen. O, wat hou ik van baksteen. Schok van herkenning toen de trein piepend tot stilstand kwam. Ook in Kampen, mijn toenmalige woonplaats, maakte het stootblok aan het eind van de spoorrails duidelijk: hier houdt alles op. Ook daar was de woelige Randstad ver weg, kon je zondags een kogel door de straat schieten, ook daar sloegen de golven tegen de kade.
  3. Van die bijzondere stemmen, die je helemaal tot rust brengen
    Column Ondine van der Vleuten

    Van die bijzondere stemmen, die je helemaal tot rust brengen

    Opeens had iedereen er de mond (of moet ik zeggen: de oren?) vol van: ASMR. Vloggers wierpen zich met verve op de autonomous sensory meridian response en maakten hilarische filmpjes waarin ze bij de microfoon in de weer gingen met haarborstels, lange nagels en kauwgom. Dat alles om de gewenste effecten te bewerkstelligen bij de luisteraar: een euforisch gevoel dat vaak begint met een prikkelende sensatie op de hoofdhuid, uitmondend in een gevoel van diepe ontspanning.
  3. Bij elke fazant heb ik de neiging gas te geven
    PREMIUM
    column ondine van der vleuten

    Bij elke fazant heb ik de neiging gas te geven

    Ik moet eerlijk zijn: iedere keer dat ik een fazant of patrijs zie lopen, heb ik de neiging gas te geven. Roadkill! Pas nog een interessante docu gezien over een Brit die nooit naar de slager hoefde omdat hij dagelijks een rondje ‘countryside’ doet op zoek naar platgereden konijnen en andere verkeersslachtoffers. Trots toonde hij zijn volle vriezer, met daarin verstijfde dieren in vreemde houdingen.
  2. In Zeeland doen ze het op eigen kracht
    PREMIUM
    COLUMN

    In Zeeland doen ze het op eigen kracht

    Een van de mooie kanten van mijn vak is dat je achter belangrijke mensen aan mag hobbelen en mag meesmikkelen van dingen als rode biet-biefstukje en tartaar van aardpeer. Minister Ingrid van Engelshoven deed deze week Zeeland aan en ik was erbij. Wat een vrouw! ’s Morgens in het Bevrijdingsmuseum, ja, toen was ik ook nog fris en fruitig. Acht uur durend informatiebombardement later zakte ik toch wat in. Zelfs de lunch bood geen soelaas. Dat was namelijk een lopend buffet langs thematafels waar de arme minister werd opgewacht door frisse studenten of bestuursleden die al uren op dit moment wachtten en vol energie het gesprek aangingen. Van Engelshoven bleef sterk: opperste concentratie en samenhangende zinnen, tot het bittere einde.
  2. De plattegrond was ik al kwijt
    PREMIUM
    COLUMN ONDINE VAN DER VLEUTEN

    De platte­grond was ik al kwijt

    Eindelijk had ik eens tijd om uitgebreid te gaan snuffelen aan de nieuwe, grotere, verbeterde AH XL. Verrukt stapte ik het verwarringspaleis binnen. Supermarkten zijn namelijk, aldus Teun van de Keuken (die van de Keuringsdienst van Waarde), ingericht op het verwarren en onthaasten van de klant. Vandaar: verwarringspaleizen. En hoe langzamer en verwarder de klant daarin ronddwaalt, hoe meer die koopt. Die Teun. Hoe kwám-ie erop.
  3. Taak nummer 24: tijd maken
    PREMIUM
    Column Ondine van der Vleuten

    Taak nummer 24: tijd maken

    Twee maanden waren er overheen gegaan voor ik tijd had. Stone balancing: dat is wat hij deed. ,,Als ik het een dag niet doe, word ik onrustig", appte hij. ,,Ga je mee, vanavond?" Ik had geen tijd. ,,Vanavond balanceer ik tomaten en pompoenen op de volkstuin, met een komkommer erop", appte ik terug. Hij hield aan. ,,Kom je? Ik ben op het strand." ,,Weekeinde werken", appte ik terug. En: ,,Zoon is jarig." ,,Film by the Sea." ,,Huis bezichtigen." ,,Onkruid trekken." ,,Huiswerk overhoren." ,,Vriend verhuizen." ,,Ziek."

Columns

Net binnen

Meest gelezen

Webwinkel

Meest gedeeld