Ireen Wüst kan haar tranen amper bedwingen na de verloren finale van de ploegenachtervolging tegen Japan. Links Antoinette de Jong, rechts Lotte van Beek. © ANP

Geen 'goat' voor Ireen Wüst, maar zilveren epiloog van gouden carrière

Toen Ireen Wüst bij Turijn 2006 haar eerste olympische titel veroverde, kreeg ze hier en daar te horen: 'je schaatscarrière is nu al geslaagd.' Daar dacht de wilskrachtige jongedame uit Brabant zelf toch ietsje anders over.

ANP 21-02-18, 15:01

Twaalf jaar later sluit ze haar olympische tijdperk af met zilver op de ploegachtervolging bij Pyeongchang 2018. Met in totaal elf plakken is Wüst in Zuid-Korea de meest gedecoreerde olympische schaatsster (vijf goud, vijf zilver, een brons) aller tijden geworden.

,,Ik moet en ik zal'', zei ze ooit. En daarmee bedoelde Wüst maar één ding: winnen. Die sterke wil, die vurige ambitie, zat er al vroeg bij haar in. Altijd maar willen winnen. Die enorme geldingsdrang heeft haar ook buiten het olympische circuit een karrenvracht aan eremetaal opgeleverd: 18 wereldtitels, 44 wereldbekerzeges, 5 Europese titels en 21 Nederlandse titels. En daar komen er tot 2020, het jaar waarin ze vermoedelijk afscheid neemt, ongetwijfeld nog wel een 'paar' bij.

Maar die pure 'winstverslaving' heeft soms ook een keerzijde. Zo wilde ze na Turijn 2006 te hard, te snel en ook te graag doorpakken. Wüst raakte zwaar overtraind. ,,Jeugdige overmoed'', zo verklaarde ze later. Van het onbevangen en vrolijke meisje dat in Turijn vanuit het niets toesloeg, was niet veel meer te bekennen. ,,Keigaaf'' (een gevleugelde uitspraak van de jonge Wüst) was haar schaatsleven toen zeker niet meer. Maar ze kwam ijzersterk terug, zoals ze altijd alle tegenslagen hoe dan ook wist te overwinnen.

Bij Vancouver 2010 zat ze in fysiek opzicht slechts op zeventig procent. Toch won Wüst opnieuw olympisch goud. Op kwaliteit en karakter. Twee eigenschappen op basis waarvan ze nadien de overwinningen aaneen bleef rijgen.

Bij Sotsji 2014 was Wüst op haar best: twee keer goud, drie keer zilver. Op de laatste avond liet ze zich fotograferen in de Russische nacht met al haar plakken om haar nek. Dat was het ultieme 'genietmoment' volgens Wüst, die nadien echter opnieuw met de schaduwzijde van topsport werd geconfronteerd.

Ze kon ondanks haar sterrenstatus maar moeizaam een nieuwe ploeg vinden. Ook haar plannen voor een eigen project ('Team4Gold') verliepen stroef. Toch zette ze door, soms tegen beter weten in, maar altijd met de mentaliteit van een winnaar. Die onverzadigbare instelling leverde in Zuid-Korea nog eens drie olympische plakken op.

De eretitel 'GOAT' ('Greatest Of All Time') ging door het zilver op de achtervolging nog net aan haar voorbij, maar de beste olympiër van Oranje zal Wüst waarschijnlijk nog heel lang blijven.