Tevreden

Zes uur lang wachten tot je even het café in mag, een drankje mag drinken en naar Ruud de Wild of Stefan Stasse kunt kijken. En de liedjes hoort die je thuis ook kunt horen. Voor mij blijft het een van de meest onbegrijpelijk fenomenen van Nederland. En een van de liefste en onschuldigste.

Het Sociaal Cultureel Planbureau onderzocht het al: de Nederlander is best gelukkig. Men geloofde die uitslag bijna niet, want stonden de kranten niet vol met onrusten, ophitserijen, bedreigingen en kloven? Ja, dat was wel zo. Maar de gemiddelde Nederlander is een stuk gelukkiger en tevredener dan de krantenkoppen schreeuwen. Mensen die hun geluk halen uit dingen waar René Froger al jaren over zingt: de zon die doorbreekt, een vers kopje thee.

Dat is toch een fijne wetenschap om 2018 mee in te gaan. En zoals 2017 het jaar van de Gewone Nederlander werd, lijkt het me prettig als 2018 het jaar van de Tevreden Nederlander wordt. Zonder de ogen te sluiten voor al het leed, want dat hoef je niet te negeren. Maar laten we ook wat meer aandacht geven aan al die mensen die het hier prima met elkaar weten te rooien. De meerderheid die gewoon tevreden is, met hun volkstuintje en de voetbalvereniging.

Als ik me het afgelopen jaar al focuste op wat wél goed ging, kreeg ik regelmatig het verwijt een linkse wegkijker te zijn. Een deugmeisje, dat niet zag welk onheil er op de loer lag. Nou, dan draag ik die titels met trots.

Want blijkbaar ben ik niet alleen. Ga ze maar bekijken, ze staan in de rij voor het Top2000 Café: de tevredenen die graag zes uur lang wachten om samen met dj Bart Arens een lied van Lionel Ritchie mee te brullen. Als je daar je lol uit haalt, ben je een echte Tevreden Nederlander.