Wout Weghorst kroont zich tot Oranje-held na tumultueuze slotfase in Wales

Door Sjoerd Mossou

Het stadion dat eerder deze week nog zinderde toen Wales zich plaatste voor het WK in Qatar, keek woensdagavond negentig minuten haast gezapig toe. Tot de koddige blessuretijd, toen Rhys Norrington-Davies binnenkopte, en het thuispubliek alsnog aan een feestje begon.

Lang duurde dat niet bepaald: vlak daarop kopte Wout Weghorst alsnog de 1-2 binnen.

Het duel had negentig minuten lang bovenal de sfeer gehad van een typische oefenwedstrijd. Beide teams speelden weliswaar voor de punten in het Nations League-toernooi, maar de beste spelers ontbraken lange tijd aan beide kanten. 

Indrukwekkend was het allemaal geen moment, laat staan onvergetelijk. Bondscoach Louis van Gaal wilde vooraf niets weten van een ‘B-ploeg’, maar dat was het natuurlijk wel degelijk, in alle denkbare opzichten. Niet één Nederlandse speler die vrijdag tegen België (1-4 winst) in de basis stond, verscheen ook in Cardiff aan de aftrap.

Dat die reserves afgelopen week een verrassend onderling partijtje wonnen op de training, zoals de bondscoach in Brussel nog trots vertelde, was tegen Wales geen moment terug te zien. Niet per se heel vreemd: deze elf spelers speelden vrijwel geen van allen ooit samen, een handvol uitzonderingen daargelaten.

Dat deed terugdenken aan een haast vergeten interland in augustus 2010 in Donetsk tegen Oekraïne (1-1), toen bondscoach Bert van Marwijk bewust al zijn vaste spelers thuis liet, een paar weken na WK-finale in Johannesburg. De Ricky van Wolfswinkel, Theo Janssen en Wout Brama van destijds heetten nu Jerdy Schouten, Hans Hateboer en Noa Lang. Spelers die nog maar moeten afwachten of hun interlandcarrière straks nog een vervolg gaat krijgen.

,,Het is belachelijk dat we van de UEFA vier interlands moeten spelen in elf dagen’’, benadrukte Van Gaal voor de aftrap nog maar eens. ,,Daarom kies ik voor deze opstelling.’’

Het gebrek aan automatismen was in Cardiff in alles terug te zien. Oranje begon tegen Wales bovendien in een iets andere speelwijze dan Van Gaal in de laatste interlands toepaste: deze keer met een zogenaamde ‘Hollandse driehoek’ voorin. Noa Lang en Cody Gakpo fungeerden feitelijk als buitenspelers, al speelden ze dan kort in de rug van spits Wout Weghorst.

Een succes was het lange tijd niet bepaald. Met name Lang grossierde in balverlies, terwijl ook Gakpo en Weghorst amper gevaarlijk werden. Pas na dik een half uur dwong Oranje iets af wat op een aanval leek, en pas kort daarop waagde Schouten een eerste doelpoging: een geblokt schot.

Het onwennige samenspel maakte het lastig om spelers individueel zuiver te beoordelen. Maar behalve ervaren krachten als Matthijs de Ligt en Stefan de Vrij solliciteerde niemand direct naar een basisplaats in de volgende interland tegen Polen, komende zaterdag in de Kuip.

Keeper Mark Flekken verslikte zich voor rust knullig bij het meevoetballen, en stompte onnodig vaak in plaats van de bal te vangen. Debutant Jordan Teze had veel overtredingen nodig. Tyrell Malacia was slechts af en toe een schim van de bravourespeler die hij bij Feyenoord dit seizoen was. De tweede debutant Schouten speelde in relatieve zin nog het aardigst, als controleur/strateeg naast Teun Koopmeiners.

Dat duo leidde kort na rust ook de openingsgoal in, in een fase waarin Oranje eindelijk wat meer initiatief toonde. Schouten speelde Koopmeiners in op de rand van het strafschopgebied, waarop de middenvelder van Atalanta droog raak schoot in de lange hoek: 0-1.

Dat doelpunt had het signaal kunnen zijn tot wat beter en onbezorgder voetbal, maar dat werd het slechts gedeeltelijk. Wales probeerde nog wel de gelijkmaker te forceren, maar zonder veel overtuiging. Oranje speelde zich vooral degelijk naar de overwinning, waarbij de invallers Frenkie de Jong en Steven Bergwijn direct voor een kwaliteitsslag zorgden. Tot een opwinding leidde het pas in de absolute slotfase, met twee goals binnen amper een minuut: 1-2.