De verjaardag van… Wout Droste: ‘Al met al heb ik een topcarrière, dat is goud waard’

Wout, van harte gefeliciteerd! Kan je het een beetje vieren?
,,Dankjewel! Goede vraag haha, je kan niet zoveel doen natuurlijk. Ik vier het met mijn ouders en daar blijft het wel bij. En dan is het kijken of mijn vrienden op een ander moment langskomen, maar dat zal dan echt één-op-één-werk worden. Ik probeer me wel echt te houden aan die regels, hoewel het mijn verjaardag is. Het is niet anders. Normaal gesproken vier je je verjaardag nooit alleen, maar nu voelt dat dus wel zo.”

Je liep aan het begin van dit seizoen een zware blessure op. Hoe revalideer je in deze tijd?
,,Ik zat in het revalidatiecentrum in Zeist. Dat bleef gelukkig wel doorgaan, want er was voor de rest niemand in het gebouw. Alleen de fysio’s en drie andere profvoetballers. Dus in principe veranderde er voor mij vrij weinig. Ik kon mijn schema gewoon afwerken, er waren alleen veel minder mensen. Het enige wat veranderde is dat je alleen met de fysio het veld op ging in plaats van met groepjes. Voor mij was de verandering dus gelukkig niet zo heftig.”

Hoe staat het nu met je blessure?
,,Wel redelijk. Ik heb de laatste tijd wat tegenslagen gehad, maar in principe gaat de revalidatie wel goed. Maar ik heb nog niks op de club kunnen doen.”

Nu je in deze tijd niet kan voetballen, reflecteer je dan ook over je carrière tot nu toe? Kijk je bijvoorbeeld naar wat je beste seizoen was?
,,Ja, zeker wel. Zeker nu alles stil ligt. Je gaat kijken naar hoe je je carrière aangepakt hebt. Heb ik het maximale er uit gehaald? Wat waren mijn hoogte- en dieptepunten? Daar heb ik zeker op gereflecteerd de laatste tijd. Ik ben zeer tevreden met wat ik er tot nu toe uit heb gehaald. Het begon allemaal bij FC Twente. Toen ik daar mee mocht trainen met het eerste stonden daar echt goede spelers op het veld. Maar toen ik op huurbasis naar Go Ahead Eagles ging kwamen pas echt hoogtepunten. Als eerstedivisieclub in de halve finale van het bekertoernooi tegen Ajax gespeeld. Jammer genoeg niet gepromoveerd. Vervolgens wel kampioen geworden met Cambuur, daar twee goede jaren in de eredivisie mee gehad. En daarna met Heracles Europees voetbal gehaald. Dus als ik zo terugkijk heb ik zeker een mooie carrière gehad. Ik heb financieel gezien nooit echt een klapper gemaakt, maar sportief gezien heb ik echt een topcarrière gehad tot nu toe. Dat is goud waard.”

Je carrière is natuurlijk nog niet voorbij, hopelijk kan je na de zomer weer voetballen. Wat zijn dan je ambities nog? Of denk je vooral: eerst maar fit worden?
,,Ja, precies. Fit worden is prioriteit nummer één. Ik ging naar Go Ahead met het doel om nog veel van mezelf te laten zien. Ik koos echt bewust voor deze stap. Ik dacht echt dat ik mezelf weer ging laten zien. Maar toen was het dus in de tweede wedstrijd, uit bij Cambuur, gelijk klaar. Ik scheurde mijn voorste kruisband en ik had meniscusletsel. Daar ging het seizoen. Terwijl ik superfit was. Je denkt dat je onbreekbaar bent, maar toch gebeurt zoiets dan. Ook meteen de zwaarste blessure die je bijna kan hebben als voetballer. Dat was echt wel een megadomper. Maar het doel is nog niet veranderd. Ik ga mezelf nog steeds laten zien en dat doe ik bij Go Ahead. En ik hoop op een heel succesvol jaar volgend seizoen. Hopelijk kunnen we nóg beter presteren dan dit afgelopen seizoen.”