PREMIUM
Wat durf jij? In de kerk?
Delen per e-mail
Moed, dat is dat doen wat je eigenlijk niet durft. Durven heeft al iets van twijfel in zich. Een ander met meer ervaring kan je dan op weg helpen, bemoedigen. Jong Protestant werkt met een methode #Durfte. Eerder deze zomer werd het initiatief #Durfte via digitale meetups onder de aandacht gebracht van kerkelijke gemeenten.
Gratis onbeperkt toegang tot Showbytes? Dat kan!
Log in of maak een account aan en mis niks meer van de sterren.Lees Meer
-
PREMIUM
Monnikenwerk Coronavirus, smetvrees en zingeving
,,Het ging wel erg langzaam”, merkt een bezoeker van de Christelijke Gereformeerde Gasthuiskerk in Middelburg op. Bij sommige kerken is direct gehoor gegeven aan de oproep om preventief maatregelen te nemen ter voorkoming van verspreiding van het coronavirus. Sommigen vinden het overdreven, een Heilig Avondmaal met kleine plastic bekertjes of een predikant die na de dienst geen handen schudt. -
PREMIUM
Komt God binnen op 1,5 meter afstand?
Afgelopen zondag sprak Joshi van Veen ‘ons’ toe in de uitzending Geloven in Zeeland bij Omroep Zeeland. De voorganger verbonden aan de Rafaëlgemeente in Goes kijkt op een natuurlijke wijze in de camera. Hij kijkt mij aan. Zo voelde het wel tenminste. Hij heeft het over God, die juist nu dichtbij wil komen, terwijl we ook hier thuis aan iets als huidhonger gaan lijden. -
PREMIUM
Monnikenwerk Opblaasbare kerk en vredeskapel
Hij heeft een mediatraining gehad of hij kan er een geven. Daar ben ik nog niet helemaal uit. Maar hij wil volgens mij slechts één ding. Mensen en de kerk en de kerk en mensen dichter bij elkaar brengen. Kapelaan Jochem van Velthoven is een jaar in Zeeuws-Vlaanderen werkzaam en hij schudt de boel op. Op gezette tijden praat hij in krantenkoppen van het type ‘man bijt hond’. Neem nu de opblaasbare kerk en de vredeskapel. -
PREMIUM
monnikenwerk Gelooft een Zeeuw in wonderen?
Nee, dit stukje gaat niet over compensatie van schade voor het vertrek van overheidsdiensten door het naar Zeeland komen van mariniers. Er is een nieuw onderzoek naar wonderen gedaan in opdracht van het Catharijne Convent en KRO-NCRV. Religieuze mensen noemen een onverklaarbare of onverwachte gebeurtenis eerder een wonder dan mensen die weinig met het bovennatuurlijke op hebben. -
Godsdiensten als vingers van één hand
Heel bekend is het niet. De plek van samenkomst in de Kerksteeg in Middelburg is klein en je moet bijna bij toeval tegen informatie over de bijeenkomsten aanlopen. Niet eens iedere maand vinden in Zeeland soefi-bijeenkomsten plaats. Maar ‘geheim’ is er niets aan. Iedere belangstellende is welkom in de dienst, bij workshops of tijdens de open dag. In december nam ik mijn kans waar en ging ik naar een bijeenkomst.
-
PREMIUM
Monnikenwerk Parkeerheibel rond de Abdijkerken
In Middelburg is een grote PKN-gemeente ontstaan nadat verschillende kerkgebouwen zijn verkocht. De zondagsdiensten van de fusiekerk, waarin vijf wijkgemeenten zijn opgegaan, vinden plaats in de Nieuwe Kerk, links van de Lange Jan. Rechts van de toren ligt de Koorkerk, waar sinds jaar en dag iets minder dan honderd vrijzinnigen kerken. De Nieuwe Kerk kan tegenwoordig ‘s zondagsmorgens zeker op zeshonderd mensen rekenen, terwijl dat voor de fusie ook met zo’n honderd man ophield. En voor wie minder mobiel is, wordt er vervoer geregeld. -
PREMIUM
Monnikenwerk Waar zijn Gods handen?
Bij de voorbereiding van een weekje kamperen in Twente, vroeg ik mijn man: ,,Wat zou jij willen doen?” ,,Ik wil wel een kijkje nemen bij de Zwanenhof”, zei hij en ik had daar zelf stiekem ook al aan gedacht. -
PREMIUM
monnikenwerk Ontsnapt aan een snertmiddag
,,Ploing.” Er valt een berichtje in mijn brievenbus. Een welkome afwisseling op het uit het raam staren en denken over de pasvorm van mondkapjes. ,,Aha, van het werkgezelschap godsdienstsociologie en godsdienstantropologie”, die berichtjes lees ik altijd gelijk. ‘De coronatijd raakt ook ons vakgebied: de studie van religie, spiritualiteit en zingeving. Welke impact heeft de coronatijd en welke rol kunnen religie, spiritualiteit en zingeving spelen in de huidige ‘ontwrichte’ samenleving? Deze en andere vragen verdienen onze wetenschappelijke aandacht.’
