‘Ik ben bruin en alle bruine mensen worden arm.’ Ik verslikte me ter plekke

Mooi zo, denk ik. Menige PKN gemeente is een wit bolwerk. ‘Reza (45) uit Iran ervaart de kerk in Boxmeer als ‘een plek van vrede’. Zijn familie is ver weg, maar ‘in dit huis van onze Vader nemen onze broeders en zusters een beetje hun plek in. Vanaf de eerste dag dat ik hier kom, is dit voor mij een plek van de Heilige Geest’.’ Mooi denk ik nog. Maar van de rest van de tekst krijg ik een ongemakkelijk gevoel. Er wordt geschreven over wij en zij. ‘Zij komen uit het azc, wij halen ze met auto’s op’. ‘Zij doen soms een schriftlezing in het Farsi, wij bieden die mogelijkheid’. ‘Zij doen klusjes in de gemeente nadat wij ze thuis op de koffie vroegen, wij organiseren een kledinginzameling omdat zij dat nodig hebben’. ‘Wij zien ze gewoon als gemeentelid. Zo krijgen zij hun waardigheid als mens terug’.