Marleen Blommaert.
Volledig scherm
PREMIUM
Marleen Blommaert. © Joost Hoving

We hebben de loodgieter ‘s nachts stiekem begraven

COLUMN MARLEEN BLOMMAERTSoms, heel soms, neemt mijn zwarte kat een spitsmuis mee naar binnen. Levend, maar enigszins gehavend. Eenmaal los uit de greep van de kat, vlucht het muisje onder de kast of achter het bed of ergens op een van de oneindig veel andere stoffige vierkante centimeters waar zowel de honden als de katten niet kunnen komen. Daar gaat het dan ongegeneerd lopen sterven. De geur is niet te harden en álles moet op zijn kop. En álles is veel hier. Als ik dan eindelijk het lijk gevonden heb, denk ik: ik moet echt kleiner gaan wonen. Maar niet té klein: er moet wel plaats zijn voor de twee herders, het clubje katten en ach, soms een spitsmuisje.

Marleen Blommaert

Delen per e-mail

Lees Meer

  1. Hard hoofd
    PREMIUM

    Hard hoofd

    De grens is dicht. Misschien is dat voor mij wel het meest bevreemdende aan de hele crisis. Het is meer dan honderd jaar geleden dat dat voor de laatste keer het geval was: tijdens de Eerste Wereldoorlog. Niet alleen de grens is nu dicht, ook de poortwachters bij de Schelde doen hun werk met volle ijver. Wie het verhaal leest over de onverbiddelijke tolbediendes bij de Liefkenshoektunnel, zal hoofdschuddend achter zijn krant of tablet zitten. De ambulance die onderweg naar Terneuzen met een naar adem happende coronapatiënte het tolpoortje bereikt, krijgt te horen dat wanneer ze niet betalen ze rechtsomkeert konden maken.
  2. In een omgeving tussen natuur en akkers is het alsof alles zijn normale gangetje gaat
    PREMIUM
    COLUMN MARLEEN BLOMMAERT

    In een omgeving tussen natuur en akkers is het alsof alles zijn normale gangetje gaat

    In de vroege ochtend hang ik de klamme was op de draad. Mijn handen verkleumen langzaam. De wind bolt de witte lakens en snijdt door mijn te optimistisch gekozen voorjaarstrui. Ik ril. Een winddichte jas was meer op zijn plaats geweest. De zon is hier pas over een uurtje. Wanneer het lukt om een plekje zonder wind te vinden, is ‘ie al in staat om weldadig te warmen: echt terrasweer. Maar de terrassen zijn leeg, de stoelen gestapeld als wachters voor de deur. Dit keer niet wachtend op de zon, maar op het loslaten van de regels rond de afstand die we tot elkaar moeten bewaren. De meeste horeca-eigenaren zien de toekomst onzeker en met vrees tegemoet. Wie dit uit wil zingen, moet diepe zakken hebben. Ik prijs me gelukkig met een inkomen dat niet meteen is weggevallen.
  3. De onmiskenbare blik van een volwassen man wiens speeltje is afgepakt
    PREMIUM
    Column Marleen Blommaert

    De onmiskenba­re blik van een volwassen man wiens speeltje is afgepakt

    De schemer valt: het moment waarop de scherpte uit de kleuren verdwijnt. Het moment tussen licht en donker waarin zaken nog juist zichtbaar zijn. De hond laat een diep lage grom horen en kijkt naar buiten. Nog geen onraad of echt aanslaan maar een waakzame, diepe, steeds luider wordende grom. Ik kijk door het raam en zie een silhouet van iemand die roerloos in de berm achter een struik staat. De enige die daar meestal op dat moment loopt, is de buurman. Maar deze schaduw is niet de buurman. Enigszins gealarmeerd sta ik op en dat is het sein voor de hond om vol aan te slaan. Ik open de keukendeur en de herder stuift naar buiten en blaft woest bij het hek. Ik loop naar het hek maar zie niemand op de weg.
  5. Ik voel me een beetje als de fazant als het gaat om corona
    PREMIUM

    Ik voel me een beetje als de fazant als het gaat om corona

    We hebben sinds kort een nieuwe bewoner. Hij is enigszins wild en jaagt de katten angst aan. Als ze hem zien, maken ze zich uit de voeten. De gast is een beetje een dommerik, luidruchtig en opzichtig gekleed. Persoonlijk houd ik wel van dat opzichtige, maar ik ben dan ook geboren in de jaren zestig, waarin psychedelische kleuren overal je netvlies bereikten. Het is een fazantenhaan, die waarschijnlijk op zoek is naar een vrouwtje.
  1. Logica en rouw hebben niets met elkaar te maken
    PREMIUM
    column marleen blommaert

    Logica en rouw hebben niets met elkaar te maken

    De laatste cadeaus zijn uitgepakt en de eerste kerstbomen liggen uitgekleed op de verzamelplaatsen. Naar goed gebruik staat de kerstboom hier nog te stralen. Dat hij het huis verlaat voor Driekoningen is ondenkbaar. Ook al zijn de stenen koningen zelf dit jaar wederom in de doos in de kelder gebleven. Als er een familielid binnenkomt, grijpt de hond namelijk uit pure blijdschap dat wat voorhanden is als. Meestal waren het de schapen die eraan moeten geloven, maar soms ook de koningen. Die bevonden zich namelijk doorgaans buiten de stal. Dus zolang deze blije hond hier rondloopt, zien we maar even van de kerststal af.
  3. Geesten van tweedracht en strijd kun je beter met rust laten
    PREMIUM
    column marleen blommaert

    Geesten van tweedracht en strijd kun je beter met rust laten

    Zaterdag was de langste dag. Je kon zelfs de zonnewende online via een live webcamverbinding meemaken bij het bekende monument in Stonehenge. Ik schakelde even in en zag twee stenen en een zon die op het punt stond onder te gaan. Dat was het. Vervolgens keek ik door het raam naar de zonnewende in Zeeuws-Vlaanderen en die was op dat moment een stuk spectaculairder. Ik vond het daar op die iconische plek in het Verenigd Koninkrijk wat tegenvallen, maar misschien keek ik niet lang genoeg. Misschien had ik verwacht dat elfen, aardmannetjes en roodharige feeën uit de grond zouden springen. Ik las als kind dolgraag sprookjesboeken en dat is blijkbaar nooit helemaal overgegaan.
  1. Strijenham: paradijselijke natuur, maar het mist een frituur
    Play

    Strijenham: paradijse­lij­ke natuur, maar het mist een frituur
  2. Geitenboer Roy raakt niet van zijn kaas af
    Play

    Geitenboer Roy raakt niet van zijn kaas af
Alle video's

Columns

Net binnen

Meest gelezen

Webwinkel

Meest gedeeld