‘We buy them, let’s do it’: ik hoor het hem zeggen
COLUMN MARLEEN BLOMMAERTNa eerst gezegd te hebben dat het coronavirus een ‘hoax’ was en dat hij alles onder controle had, probeert Donald Trump nu de exclusieve rechten voor een vaccin te kopen. Een Duits biotech-bedrijf is daarmee bezig en was al bij den Donald op bezoek. Tegelijkertijd probeert hij de medewerkers van dat bedrijf weg te kopen. Waar begin ik?
Delen per e-mail
Als ik het lees, hoop ik dat het fake-nieuws is of een geslaagde publiciteitsstunt van het bedrijf om zo de aandelen, die ernstig te lijden hebben onder deze crisis, een duwtje de goede kant op te geven. Maar ik vrees van niet. ,,We buy them, let’s do it”: ik hoor het hem zeggen. Hij koopt Duitse geleerden en kan zo een vaccin laten maken exclusief voor zijn Amerikanen. En een handjevol superrijken in de rest van de wereld. Want wie de exclusieve rechten heeft, kan vanzelfsprekend vragen wat hij wil. Een gouden formule als verdienmodel: angst, een pandemie en een schaars vaccin. Zijn volk kan hem dan als de nieuwe verlosser op het schild hijsen. Enorme, uitzinnige, dankbare, juichende menigten zullen zijn naam scanderen.
Gratis onbeperkt toegang tot Showbytes? Dat kan!
Log in of maak een account aan en mis niks meer van de sterren.Lees Meer
-
PREMIUM
Man man man
Ik zat rustig de zaterdagkrant te lezen, een artikel over de vraag waarom vrouwen zo oud worden. Ook in het geval van het coronavirus is de tol onder mannen hoger dan onder vrouwen. Tal van deskundigen mochten hun licht over deze kwestie laten schijnen. -
PREMIUMColumn Marleen Blommaert
Zowel koningen als gewone stervelingen hebben soms moeite om te zien dat die regels ook voor hen gelden
Ik zei het afgelopen week in alle oprechtheid nog tegen een collega. “Ik zou er wel eens uit willen, het is jaren geleden dat ik op vakantie ging”. Af en toe komen herinneringen op mijn telefoon langs en zie ik Griekse stranden of markten in Venetië. Ze herinneren me aan een zorgeloze tijd, waarin je zomaar op een vliegtuig kon stappen om je vervolgens onder te dompelen in anders: andere zon, andere wind, ander water, ander eten. Om vervolgens verder te gaan met de opmerking, “maar een vliegtuig nemen lijkt me nu niet zo verstandig en lange stukken in de auto eigenlijk ook niet”. -
PREMIUMcolumn marleen blommaert
Dag 1
Eerste dag vakantie. Leuk hoor, dat oude nieuwe werken thuis, maar ik ben voorlopig wel even uitgeskypet, uitgezoomd en uitgewhatsappt. ‘Marleen, je microfoon staat niet aan! Marleen, je bent zo donker? Waar is Henk? Henk is er weer tussenuit gevallen.’ Na vier maanden dit soort dingen gehoord te hebben, is daar toch eindelijk mijn vakantie. Vanaf zaterdag vooral offline contact met dierbaren in plaats van via bewegende beelden of een matige telefoonverbinding. Dat contact natuurlijk wel op gepaste afstand. -
PREMIUMcolumn marleen blommaert
De weg naar de hel is geplaveid met goede bedoelingen
Het is vier graden boven nul en erg mistig. De kou omwikkelt mijn gezicht en dringt langzaam door de gebreide handschoenen. Het is stil, de wereld slaapt nog grotendeels. Ik denk aan het journaalitem over de verhoren inzake de toeslagenaffaire. Ik merk dat het inwendig begint te koken wanneer ik de minister-president en de minister van financiën het boetekleed zie aantrekken. -
PREMIUMCOLUMN MARLEEN BLOMMAERT
In principe gaan we uit van fraude
Twaalfduizend zijn er, maar het kunnen er ook meer zijn: dakloze jongeren. Afgelopen weken verhaalde onderzoeksprogramma Argos over deze jongeren. De afgelopen tien jaar is hun aantal verdrievoudigd, alle verontwaardiging van verantwoordelijke bewindslieden ten spijt. Natuurlijk zijn het taaie problemen, maar in de kern kan het ook eenvoudig zijn. De oplossing voor dakloosheid is simpel, namelijk woonruimte. Wie jonge twintigers in zijn netwerk heeft, kent hun problemen.
-
PREMIUMCOLUMN MARLEEN BLOMMAERT
Er is zelfs een heks in dit sprookje: de staatssecretaris die een imagovloek over Zeeland uitsprak
Tot drie maal toe herhaalt hij de woorden ‘Zeeland, land in zee’. Zoals in sprookjes de bezwering ook altijd drie keer uitgesproken wordt. Het is het marketingmantra van onze provincie. Beetje gewaagde keuze met de zeespiegelstijging, denk ik dan. Maar marketing is nooit mijn sterkste kant geweest. -
PREMIUM
Nooit liegen
Nooit liegen! Dat was in mijn opvoeding het gebod dat boven alle andere geboden ging. Je kon genoeg dingen doen die eigenlijk niet volgens de afspraak waren, maar liegen deed je nooit. Misschien hadden ze er bij moeten zeggen dat altijd en overal de waarheid zeggen ook niet zo handig was, maar daar kwam ik na enige schade en schande zelf snel achter. Mijn kinderen kennen dit uitgangspunt ook en weten dat de toorn nooit groter zal zijn dan in het geval er over iets gelogen werd. -
PREMIUMcolumn marleen blommaert
De kunst van het ongelukkig zijn
Het is in de vroege avond en ik zit op de bank bij de psychiater. Een lauw kopje thee staat naast me op een tafeltje. De computer op het bureau zoemt zachtjes, ernaast ligt een vers notitieblok en een dikke zwarte pen. De pen ligt ongetwijfeld prettig in de hand als tegenwicht voor al het leed dat ermee opgetekend wordt. De psychiater wordt aangekondigd door een jongeman die me indringend aankijkt. En even later verschijnt de psychiater. Zijn haren nonchalant en van zo’n lengte dat het duidelijk maakt dat hij een autonome denker is, maar net niet zó lang dat iemand zou denken dat hij geen geld voor de kapper heeft. Dirk de Wachter, de bekende Vlaamse psychiater, steekt van wal. Achter hem een wand vol boeken die zijn wijsheid of in elk geval zijn belezenheid moeten onderstrepen.