PREMIUM
Voor Meneer B.
Column Marleen BlommaertHet is zondag. De dag begint met een zon die glinsterend licht over het water laat vallen. Maar dan, langzaam, verdampt het warme water en vormen waterdruppels zich tot een mistgordijn dat dichter en dichter wordt. Uiteindelijk verhult de mist het uitzicht op onze kreek volledig. Buiten hoor ik een vos blaffen in een verstilde witte wereld.
Delen per e-mail
Gratis onbeperkt toegang tot Showbytes? Dat kan!
Log in of maak een account aan en mis niks meer van de sterren.Lees Meer
-
PREMIUM
Column Marleen Blommaert Volgende keer neem ik echt een domme hond
Het daglicht wordt schaarser en schaarser. De avondwandeling met de hond wordt steeds meer een middagwandeling. De laatste weken van een roerig jaar breken aan. Het daglicht, of beter gezegd het gebrek eraan, verraadt dat Sinterklaas met zijn Pieten gauw voor de deur zullen staan. Net als ieder jaar zou ik het liefst in een winterslaap gaan tot maart. -
PREMIUM
column marleen blommaert Nee droppie, zo niet!
Afgelopen weekend kwamen oude, trouwe vrienden langs. Het huis is groot genoeg om afstand te houden en we zetten de ramen op een kier. Het doet goed om weer even wat mensen in huis te hebben. Ze helpen me bovendien met een paar klusjes, zoals het aanbrengen van dakplaten op de kennel. Vorige week bleek namelijk dat de honden er ook bovenlangs uit weten te komen. -
PREMIUM
column marleen blommaert Nog 59 dagen doorploeteren
Nog 59 dagen doorploeteren en dan is dit jaar voorbij. Niet met een knal, zoals het er nu naar uitziet. Of het met of zonder vuurwerk is, het zal de meeste mensen weinig moeite kosten om afscheid te nemen van dit jaar. -
PREMIUM
Column Marleen Blommaert Zowel koningen als gewone stervelingen hebben soms moeite om te zien dat die regels ook voor hen gelden
Ik zei het afgelopen week in alle oprechtheid nog tegen een collega. “Ik zou er wel eens uit willen, het is jaren geleden dat ik op vakantie ging”. Af en toe komen herinneringen op mijn telefoon langs en zie ik Griekse stranden of markten in Venetië. Ze herinneren me aan een zorgeloze tijd, waarin je zomaar op een vliegtuig kon stappen om je vervolgens onder te dompelen in anders: andere zon, andere wind, ander water, ander eten. Om vervolgens verder te gaan met de opmerking, “maar een vliegtuig nemen lijkt me nu niet zo verstandig en lange stukken in de auto eigenlijk ook niet”. -
PREMIUM
column marleen blommaert Een lichte vorm van doofheid is balsem voor de oren
Ik word wat dovig, vrees ik. Steeds vaker moet ik mensen vragen om hun zin te herhalen. Het is een familiekwaal. Net zoals het een familiekwaal is om te ontkennen dat we doof worden. Het leidde vaak tot hilarische taferelen, spraakverwarringen tussen mij en mijn broers tijdens een feestje en de respectievelijke partners die dan smalend opmerkten dat we gelukkig niet doof en ook niet eigenwijs waren.
-
PREMIUM
Misschien is dit een lichtpuntje voor hen
Drie winkelkarretjes breed versperren ze het gangpad. Het onmiskenbare Vlaams van net over de grens is duidelijk hoorbaar. Ja, ja, denk ik, moord en brand schreeuwen dat Nederlanders in hun land moeten blijven en ondertussen hier gangpaden blokkeren met de hele familie. Vader, moeder en oma. Oma wijst een pot Nutella aan en de man pakt hem voor haar. Een discussie ontspint zich. “Laat haar toch...”, zegt de man. Beslist grist zijn vrouw de pot uit zijn handen: “Nee, ze heeft er deze week al drie gekocht!...” De oudere Nutella-dader loopt stoïcijns door alsof het niet over haar gaat. -
PREMIUM
column marleen blommaert Een goed 2020
Het is een zondag zoals alle andere. De kanten van de weg liggen er modderig bij. Een vers gewassen auto met een Belgische nummerplaat komt me tegemoet - net iets te langzaam, net iets te weinig ruimte gevend. De bestuurder mindert nog meer vaart en mijn herder reageert daar meteen op. Ze beweegt naar de auto. Ik, in gedachten verzonken, reageer te laat. -
PREMIUM
column marleen blommaert Net als de vliegers zijn ook wij gekluisterd aan ons huis
Boven het land tussen mij en mijn buren cirkelen al wekenlang dezelfde twee donkere gedaantes. Een toepasselijk beeld in deze barre tijden. Het zijn vogelverschrikkers bedoeld om de ganzen te verjagen: zwarte vliegers aan een hoge mast in de vorm van een roofvogel.