Voor Meneer B.
Column Marleen BlommaertHet is zondag. De dag begint met een zon die glinsterend licht over het water laat vallen. Maar dan, langzaam, verdampt het warme water en vormen waterdruppels zich tot een mistgordijn dat dichter en dichter wordt. Uiteindelijk verhult de mist het uitzicht op onze kreek volledig. Buiten hoor ik een vos blaffen in een verstilde witte wereld.
Delen per e-mail
Verder in het nieuws
-
PREMIUM
COLUMN MARLEEN BLOMMAERT The greatest show
Het najaar strooit nog een paar mooie dagen onze kant op. Droog en zonnig weer met mistflarden op het water in de ochtend en roze luchten in de ochtend- en de avondstond. Op een eilandje in de kreek, vlak voor ons huis, is een vijftiental grote witte reigers aangeland. Toen we hier kwamen wonen, waren het alleen blauwe reigers die we hier zagen. Maar sinds een paar jaar hebben zich daar de kleine witte reiger en even later ook de grote witte reiger aan toegevoegd. -
PREMIUM
column marleen blommaert Huttentut
Zaterdagmiddag, geen parkeerplaats te vinden in het stadje Hulst. De markt en alle aanpalende straten staan vol. Gelukkig ken ik een geheim parkeerplaatsje. Het ligt verscholen tussen eeuwenoude stadsmuren en als je het niet kent, ben je er al voorbij gereden voordat je het weet. Ik vraag me af welke festiviteit ik nu weer gemist heb, kijkend naar de drommen mensen. Dan lees ik: “Iedere eerste zaterdag van de maand gratis parkeren”. Om me heen zie ik slechts Belgische nummerplaten. Want hoewel de Zeeuwen de naam hebben, zijn de Belgen in alle eerlijkheid echt op de penning. -
PREMIUM
COLUMN MARLEEN BLOMMAERT Typisch
Typisch Land van Hulst is een tv-programma van de EO dat dagelijks in de vooravond een beeld tracht te schetsen van Hulst en zijn inwoners. Als geboren en getogen Hulsterse kijk ik daar natuurlijk met meer dan gemiddelde belangstelling naar. De oude meneer Van de Walle die op zoek is naar een ansichtkaart van zijn ouderlijk huis vlak voor de Dubbele Poort verhaalt van een tijd waarin iedereen elkaar kende in de binnenstad van Hulst. -
PREMIUM
Column Marleen Blommaert ‘Wees geen stoere vent, wees geen gek’
Het is moeilijk kiezen deze week. Wordt het Trumps weergaloze brief aan Erdogan: ,,Wees geen stoere vent, wees geen gek.‘’ Met alle gedoe rond zijn impeachment begint de man steeds merkwaardiger gedrag te vertonen. -
PREMIUM
column marleen blommaert Verwondering
Het meest opvallende nieuws afgelopen week kwam uit het noorden. Er was koud een besluit gevallen over de aanpak van het teveel aan stikstof daar in Friesland of het werd al weer teruggedraaid na protest van boeren. Met een paar trekkers kun je een boel bereiken, zo blijkt maar weer. De bewuste boeren zullen blij geweest zijn. Maar het valt nog te bezien of dat duurzaam blij is.
-
PREMIUM
COLUMN MARLEEN BLOMMAERT Ik adem gerust als ik ’s avonds het juiste aantal kattenneuzen tel bij de voerbakjes
In de miezerregen loop ik langs het veld met stoppels. Vorige week stond de maïs er nog hoog met dikke kolven. Wat nu rest, zijn scherpe stoppels en een enkele maïsplant die zich moedig heeft geweerd tegen het geweld van de loonwerkers. -
PREMIUM
COLUMN MARLEEN BLOMMAERT Om te janken
Met de opwarming der aarde lijkt ook de temperatuur van de gemoederen te rijzen. Steeds vaker worden we toegeschreeuwd. Links, rechts, jong, oud, iedereen doet er aan mee. Zo zag ik de ene dag een verontruste puber en een dag later de hoogste juridische adviseur van de Engelse Kroon, beiden op zeer luide toon verkondigen wat ze vonden. -
PREMIUM
COLUMN MARLEEN BLOMMAERT Met weemoed denk ik aan de tijd dat de kerstversiering een leven lang meeging
Roze toetsen in de avondlucht. “Witte wieven” die dansen op de kreek in de vroege ochtend. Gras dat knispert onder de wandelschoenen. Handschoenen, mutsen en sjaals liggen voor het grijpen. Langzaam gaan we richting winter. De natuur legt de tooien van het vorige seizoen af en betreedt een seizoen van rust en stilte.
