Voor Meneer B.
Column Marleen BlommaertHet is zondag. De dag begint met een zon die glinsterend licht over het water laat vallen. Maar dan, langzaam, verdampt het warme water en vormen waterdruppels zich tot een mistgordijn dat dichter en dichter wordt. Uiteindelijk verhult de mist het uitzicht op onze kreek volledig. Buiten hoor ik een vos blaffen in een verstilde witte wereld.
Delen per e-mail
Verder in het nieuws
-
PREMIUM
Column Marleen Blommaert Alleen de koelkast was gevallen
,,Mam, we zijn over”. Met een zucht van verlichting meldt ze dat alle spullen van die ene kamer van 12 vierkante meter waar ze woonden veilig overgebracht zijn naar een appartement van 80 vierkante meter. Nou ja, veilig, alleen de koelkast was ‘gevallen’. Het gaat om een manshoge koelvriescombinatie en ik houd dan ook mijn hart vast voor het verhaal dat gaat volgen. -
PREMIUM
column marleen blommaert Ik herinner me van de woonwinkel alleen de Frans Bauer-stijl
Het voorjaar komt eraan en mijn zitbank is meer dan 25 jaar oud. Ik dacht er dan ook goed aan te doen om eens een meubelzaak binnen te gaan. Het toeval wil dat we in ons vrolijke stadje een enorm exemplaar van een dergelijke winkel rijk zijn. Daarom besloot ik met mijn dochter ‘meubels’ te gaan kijken. In de vijftien jaar dat we hier wonen ben ik er twee keer eerder geweest. Ik ben ook niet het type dat u op tweede kerstdag op een woonboulevard aan zult treffen. Ik sleep mezelf wel met enige regelmaat naar de Zweedse meubelboer als het echt niet anders kan, meestal voor een kind. Maar dat zijn ze wel: mijn escapades op woongebied. -
PREMIUM
column marleen blommaert Duizend euro voor zestig vierkante meter. Belachelijk hoge huurprijzen voor een kamer
Het kind zoekt en zoekt en zoekt maar vindt niet. Ze is net als haar moeder een goede zoeker, dus daar ligt het niet aan. Ze is bovendien niet de enige van haar generatie. Veel van haar leeftijdsgenoten zitten in een vergelijkbare positie. -
PREMIUM
column marleen blommaert Wees vriendelijk (ook voor uzelf)
De eerste volle week van het nieuwe jaar begint vandaag met alle bijbehorende zaken. Velen beginnen vandaag met werken: de mailbox die de afgelopen week afgeladen vol was met automatische afwezigheidsberichten, wordt nu weer langzaam gevuld met persoonlijkere boodschappen. De randen van de weg naar het werk zijn afgezet met overvolle, goud omrande, vuilnisemmers die getuigen van weken van overvloed -
PREMIUM
column marleen blommaert Een goed 2020
Het is een zondag zoals alle andere. De kanten van de weg liggen er modderig bij. Een vers gewassen auto met een Belgische nummerplaat komt me tegemoet - net iets te langzaam, net iets te weinig ruimte gevend. De bestuurder mindert nog meer vaart en mijn herder reageert daar meteen op. Ze beweegt naar de auto. Ik, in gedachten verzonken, reageer te laat.
-
PREMIUM
column marleen blommaert Wende
De langste nacht hebben we gehad: zonnewende. Hoewel het zwerk nog redelijk donker is, is de zon weer opgekomen. ‘De zon die opkomt’ is natuurlijk feitelijk een onjuiste benaming. De zon komt niet op. Wij keren ons gelaat weer naar de zon en de dagen gaan zich langzaam weer vullen met licht. -
PREMIUM
Column Marleen Blommaert De wind
De afgelopen weken waait het alsof de wind zijn best doet alle verdriet uit mijn lijf te blazen. Beaufort, een schone kracht inderdaad. -
PREMIUM
COLUMN MARLEEN BLOMMAERT The greatest show
Het najaar strooit nog een paar mooie dagen onze kant op. Droog en zonnig weer met mistflarden op het water in de ochtend en roze luchten in de ochtend- en de avondstond. Op een eilandje in de kreek, vlak voor ons huis, is een vijftiental grote witte reigers aangeland. Toen we hier kwamen wonen, waren het alleen blauwe reigers die we hier zagen. Maar sinds een paar jaar hebben zich daar de kleine witte reiger en even later ook de grote witte reiger aan toegevoegd.
