PREMIUM
Nooit liegen
Nooit liegen! Dat was in mijn opvoeding het gebod dat boven alle andere geboden ging. Je kon genoeg dingen doen die eigenlijk niet volgens de afspraak waren, maar liegen deed je nooit. Misschien hadden ze er bij moeten zeggen dat altijd en overal de waarheid zeggen ook niet zo handig was, maar daar kwam ik na enige schade en schande zelf snel achter. Mijn kinderen kennen dit uitgangspunt ook en weten dat de toorn nooit groter zal zijn dan in het geval er over iets gelogen werd.
Delen per e-mail
Gratis onbeperkt toegang tot Showbytes? Dat kan!
Log in of maak een account aan en mis niks meer van de sterren.Lees Meer
-
PREMIUM
Column Marleen Blommaert Volgende keer neem ik echt een domme hond
Het daglicht wordt schaarser en schaarser. De avondwandeling met de hond wordt steeds meer een middagwandeling. De laatste weken van een roerig jaar breken aan. Het daglicht, of beter gezegd het gebrek eraan, verraadt dat Sinterklaas met zijn Pieten gauw voor de deur zullen staan. Net als ieder jaar zou ik het liefst in een winterslaap gaan tot maart. -
PREMIUM
COLUMN MARLEEN BLOMMAERT In een omgeving tussen natuur en akkers is het alsof alles zijn normale gangetje gaat
In de vroege ochtend hang ik de klamme was op de draad. Mijn handen verkleumen langzaam. De wind bolt de witte lakens en snijdt door mijn te optimistisch gekozen voorjaarstrui. Ik ril. Een winddichte jas was meer op zijn plaats geweest. De zon is hier pas over een uurtje. Wanneer het lukt om een plekje zonder wind te vinden, is ‘ie al in staat om weldadig te warmen: echt terrasweer. Maar de terrassen zijn leeg, de stoelen gestapeld als wachters voor de deur. Dit keer niet wachtend op de zon, maar op het loslaten van de regels rond de afstand die we tot elkaar moeten bewaren. De meeste horeca-eigenaren zien de toekomst onzeker en met vrees tegemoet. Wie dit uit wil zingen, moet diepe zakken hebben. Ik prijs me gelukkig met een inkomen dat niet meteen is weggevallen. -
PREMIUM
Column Marleen Blommaert Ja mam, jij met je ‘even’
Mijn kinderen hebben al vaker hartelijk gelachen als ik ze vraag om ‘even’ iets te doen. Dat ‘even’ is namelijk nooit even, want óf de klus duurt een halve dag óf de klus wordt gevolgd door vele andere klusjes. Ja mam, jij met je ‘even’! -
PREMIUM
column marleen blommaert Een lichte vorm van doofheid is balsem voor de oren
Ik word wat dovig, vrees ik. Steeds vaker moet ik mensen vragen om hun zin te herhalen. Het is een familiekwaal. Net zoals het een familiekwaal is om te ontkennen dat we doof worden. Het leidde vaak tot hilarische taferelen, spraakverwarringen tussen mij en mijn broers tijdens een feestje en de respectievelijke partners die dan smalend opmerkten dat we gelukkig niet doof en ook niet eigenwijs waren. -
PREMIUM
Column Marleen Blommaert Zowel koningen als gewone stervelingen hebben soms moeite om te zien dat die regels ook voor hen gelden
Ik zei het afgelopen week in alle oprechtheid nog tegen een collega. “Ik zou er wel eens uit willen, het is jaren geleden dat ik op vakantie ging”. Af en toe komen herinneringen op mijn telefoon langs en zie ik Griekse stranden of markten in Venetië. Ze herinneren me aan een zorgeloze tijd, waarin je zomaar op een vliegtuig kon stappen om je vervolgens onder te dompelen in anders: andere zon, andere wind, ander water, ander eten. Om vervolgens verder te gaan met de opmerking, “maar een vliegtuig nemen lijkt me nu niet zo verstandig en lange stukken in de auto eigenlijk ook niet”.
-
PREMIUM
COLUMN MARLEEN BLOMMAERT ‘We buy them, let’s do it’: ik hoor het hem zeggen
Na eerst gezegd te hebben dat het coronavirus een ‘hoax’ was en dat hij alles onder controle had, probeert Donald Trump nu de exclusieve rechten voor een vaccin te kopen. Een Duits biotech-bedrijf is daarmee bezig en was al bij den Donald op bezoek. Tegelijkertijd probeert hij de medewerkers van dat bedrijf weg te kopen. Waar begin ik? -
column marleen blommaert Vriendelijkheid kost niets
Niet iedereen kan thuiswerken. Zoals de schilders op de steiger hier buiten. Het waait en het is, zoals altijd, wisselvallig weer in oktober. Koud en nat en dan weer warm: perfect weer om een verkoudheid op te lopen. -
PREMIUM
Column Marleen Blommaert Voor Meneer B.
Het is zondag. De dag begint met een zon die glinsterend licht over het water laat vallen. Maar dan, langzaam, verdampt het warme water en vormen waterdruppels zich tot een mistgordijn dat dichter en dichter wordt. Uiteindelijk verhult de mist het uitzicht op onze kreek volledig. Buiten hoor ik een vos blaffen in een verstilde witte wereld.
