Leeg nest
Column Marleen BlommaertIk reageer meestal wat secundair en zelden uitbundig. In zekere zin ben ik het tegenovergestelde van een Zalando reclame. Ergens over gillen doe ik nooit. Dit tot grote ergernis van mijn uitbundige Haagse man, Hij kan het maar matig verdragen, zuinige reacties op geweldige zaken. De positieve keerzijde daarvan is, dat ik ook niet snel uit het veld geslagen ben of in huilen uitbarst bij tegenslag of rampspoed.
Delen per e-mail
PZC gebruikt je persoonsgegevens om deze reactie te kunnen plaatsen. Meer informatie vind je in ons privacy statement
Verder in het nieuws
-
PREMIUM
column marleen blommaert Hier en nu
Het is zondagochtend. De enige dag in de week dat ik mezelf een loom opstaanritme gun. Meneer B. praat een kamer verderop op iets te luide toon tegen de hond. Zoals sommige ouders tegen hun kinderen spreken in de trein. Een optreden is het eigenlijk. Niet bedoeld voor het kind maar voor de reizigers in de treincoupé. In het huidige geval ben ik het publiek. Meneer praat over bazinnen die de hond zullen uitlaten en bazen die koffie blijven drinken. Het regent. Ondertussen blijf ik stoïcijns via Youtube luisteren naar een Amerikaanse meneer die zinnige dingen zegt over geweld in communicatie. Het is nog vroeg. -
PREMIUM
COLUMN MARLEEN BLOMMAERT We vinden deze werklozen kennelijk inwisselbaar, niet belangrijk
Waar de zon nog niet heeft geschenen, is het onzichtbaar glad. Waar de zon schijnt, is het meteen warm en oogverblindend. De IJsheiligen zijn nog ver weg en daarmee ook het voorjaar. Maar Buurman Jan is jarig begin februari. Zijn verjaardag brengt de lente mee en de eerste lieflijke bloeiers langs de kant van de weg. Mijn wandeling is dan ook net iets verder dan gebruikelijk. Ik speur in de graskant naar de hoopvolle kleine groeiers. Tegenover het huis van Buur Peter staan ze in grote hoeveelheden. Sneeuwklokjes, klein en maagdelijk wit. Spreekwoordelijke schoonheid in eenvoud. -
PREMIUM
Column Marleen Blommaert Geschiedenisles
Zaterdag was een dag in bed met koorts en honingthee. Om de tijd te doden keek ik een welhaast oneindige reeks onsamenhangende afleveringen van een Zweedse detective via Netflix. De koorts bracht af en toe gezegende slaap met onrustige dromen. En met een uitgebreide nachtrust voel ik me de volgende ochtend al weer stukken beter. -
PREMIUM
column Marleen Blommaert IJs
Persoonlijk ben ik niet zo van het ijs. Van het schaatsen al evenmin. Misschien zou ik er wel van houden als het ijs iets minder hard en koud was. Ik ben meer van de temperatuur en het zachte van de Middellandse Zee in de zomer. -
PREMIUM
Column Marleen Blommaert Basso
Met een hoofd vol malende gedachten stap ik de dijk op. Het stormt en het is misschien erg dom om dan langs een lange rij populieren te gaan lopen. Ik waag het er toch op want buiten en stormwind zijn heilzaam voor mij. Het is een loodgrijze dag waarop de lampen een hele dag branden. Ik loop naar het jaagpad achter de dijk. Gelukkig is deze dijk nog wel getooid met een lange rij populieren.
-
PREMIUM
column marleen blommaert Ga je mee?
Ga je mee? vraagt meneer B. Meteen zeg ik ja, ook al hoorde ik niet wat hij daarvoor zei. Onze uitstapjes van de afgelopen tijd hebben de ongelukkige neiging om steeds op het allerlaatste moment niet door te gaan. Meneer B. heeft het te goed naar zijn zin op de dijk en zodoende zijn we bovendien veel minder op stap dan vroeger. De uitstapjes hebben vaak een landelijk thema. Ik ga graag uit en dus ook graag mee. Of het nu een kweker in Zomergem of Bodegraven is. Maar vandaag doen we mondain: Antwerpen. De stad (of ’t Stad, zoals ze daar zeggen) waar ik het liefste vertoef, vermoedelijk omdat er van kinds af aan vele stappen liggen. -
PREMIUM
COLUMN MARLEEN BLOMMAERT De hel waar de moeder in Clinge doorheen gaat tart mijn voorstellingsvermogen
In de grauwe ochtend klinkt het geschetter van een eenzame ekster over de akkers. De vogel vliegt op uit een dode boom, De boom is afgebroken en vermoedelijk door de bliksem getroffen. Ik speur gauw naar een tweede ekster en denk aan het kinderrijmpje dat Loes, mijn te vroeg overleden vriendin, dan altijd opzei: “One for sorrow, Two for joy, Three for a girl, Four for a boy, Five for silver, Six for gold, Seven for a secret, Never to be told…”. Ik lachte haar bijgelovigheid altijd weg. In mijn hoofd draaien de films van haar warmte en vriendschap. Zelfs na zoveel jaren missen ik en mijn kinderen haar nog steeds. -
PREMIUM
Column Marleen Blommaert Kerstgedachtes
Op mijn kersttafel zijn de veranderingen in de samenleving zichtbaar. Naast wat Gravad Lax en een beetje ham staat ook een bloemkoolgebraad op de rijkelijk gevulde tafel. Het geheel wordt omgeven door veel groenten. Zo wennen we aan een naderend vleesloos tijdperk.
