Marleen Blommaert.
Volledig scherm
PREMIUM
Marleen Blommaert. © Joost Hoving

Er is zelfs een heks in dit sprookje: de staatssecretaris die een imagovloek over Zeeland uitsprak

COLUMN MARLEEN BLOMMAERTTot drie maal toe herhaalt hij de woorden ‘Zeeland, land in zee’. Zoals in sprookjes de bezwering ook altijd drie keer uitgesproken wordt. Het is het marketingmantra van onze provincie. Beetje gewaagde keuze met de zeespiegelstijging, denk ik dan. Maar marketing is nooit mijn sterkste kant geweest. 

Marleen Blommaert

Delen per e-mail

Deze site wordt beschermd door reCAPTCHA en Google privacybeleid en de gebruiksvoorwaarden zijn van toepassing.

Onze Commissaris des Konings spreekt het motto bedachtzaam uit op de persconferentie. Voor het overige laat hij de, hem kenmerkende, bedachtzaamheid varen. De persconferentie waar hij verhaalt van het verdriet van Zeeland en van de onbetrouwbare medeoverheid uit het verre Den Haag. Er is zelfs plaats voor een heks in dit sprookje: de staatssecretaris die een imagovloek over het hele gebied heeft uitgesproken door een langdurig verbond op te blazen. De keurtroepen uit het leger des Konings gaan niet voor een kazerne in het noodlijdende Vlissingen.

Verder in het nieuws

  1. In een omgeving tussen natuur en akkers is het alsof alles zijn normale gangetje gaat
    PREMIUM
    COLUMN MARLEEN BLOMMAERT

    In een omgeving tussen natuur en akkers is het alsof alles zijn normale gangetje gaat

    In de vroege ochtend hang ik de klamme was op de draad. Mijn handen verkleumen langzaam. De wind bolt de witte lakens en snijdt door mijn te optimistisch gekozen voorjaarstrui. Ik ril. Een winddichte jas was meer op zijn plaats geweest. De zon is hier pas over een uurtje. Wanneer het lukt om een plekje zonder wind te vinden, is ‘ie al in staat om weldadig te warmen: echt terrasweer. Maar de terrassen zijn leeg, de stoelen gestapeld als wachters voor de deur. Dit keer niet wachtend op de zon, maar op het loslaten van de regels rond de afstand die we tot elkaar moeten bewaren. De meeste horeca-eigenaren zien de toekomst onzeker en met vrees tegemoet. Wie dit uit wil zingen, moet diepe zakken hebben. Ik prijs me gelukkig met een inkomen dat niet meteen is weggevallen.
  2. Hard hoofd
    PREMIUM

    Hard hoofd

    De grens is dicht. Misschien is dat voor mij wel het meest bevreemdende aan de hele crisis. Het is meer dan honderd jaar geleden dat dat voor de laatste keer het geval was: tijdens de Eerste Wereldoorlog. Niet alleen de grens is nu dicht, ook de poortwachters bij de Schelde doen hun werk met volle ijver. Wie het verhaal leest over de onverbiddelijke tolbediendes bij de Liefkenshoektunnel, zal hoofdschuddend achter zijn krant of tablet zitten. De ambulance die onderweg naar Terneuzen met een naar adem happende coronapatiënte het tolpoortje bereikt, krijgt te horen dat wanneer ze niet betalen ze rechtsomkeert konden maken.
  1. Plots is er dan een onzichtbare speler die het spel bederft
    PREMIUM
    Column Marleen Blommaert

    Plots is er dan een onzichtba­re speler die het spel bederft

    ,,Je hebt je kinderen ook in een droomwereld opgevoed, zo is de werkelijkheid niet!” zegt mijn zus met nadruk. ,,Jullie hebben alleen maar geweldige buren gehad en je hebt enorm veel ruimte en een paradijselijke rust om je heen.” Het jongste kind klaagde over het wonen in een grote stad en mijn zus steekt nu de draak met de woonsituatie in de polder. Er zit zeker een kern van waarheid in. We lachen er hartelijk om. Mijn kinderen leerden in hun jeugd vooral dat je ruimte om je heen hebt en dat buren altijd tot steun zijn. Misschien dachten ze dat dat zo zou blijven: mooie dingen wennen immers snel en scheppen verwachtingen.

Columns

Net binnen

Meest gelezen

Webwinkel

Meest gedeeld