Marleen Blommaert.
Volledig scherm
PREMIUM
Marleen Blommaert. © Joost Hoving

Een nieuwe lente

COLUMN MARLEEN BLOMMAERTDe temperatuur loopt op. Heerlijk. Klaar met die winter denk ik meteen. En ik ga ongegeneerd poetsen. Dat is geen hobby van me, dus ergens moet er iets in de genen meegegeven zijn. Zo’n voorjaarsschoonmaak die stamt uit de tijd van de kolen- en/of houtkachels. Daarbij werd aan het eind van de winter het hele huis ondersteboven gezet om stof, roet en spinnenwebben te verwijderen.

Marleen Blommaert

0 reacties

Lees Meer

  1. Drie dagen helse jeuk en je ziet eruit alsof je ergens de builenpest hebt opgelopen
    PREMIUM
    Column Marleen Blommaert

    Drie dagen helse jeuk en je ziet eruit alsof je ergens de builenpest hebt opgelopen

    De zon tovert een schitterend, glinsterend lichtspektakel op het water in de baai. Het water is kalm. De heuvels van Connemara liggen als wachters aan de overkant van het water. “Goodmorning, how are you today? I’m fine thank you, how are you? Oh great, thank you”. Ik ben een week op Inis Mór, een van de Aran-eilanden voor de westkust van Ierland. De vraag hier klinkt opvallend oprecht maar misschien is het mijn zelfgekozen vertraging. Er hoeft even niks. De stilte, de rust en het tempo hier maken het een bijna perfecte plaats om na jaren de koffers uit te pakken.
  4. Een bos met een geheugen
    PREMIUM
    Column Marleen Blommaert

    Een bos met een geheugen

    Ze gooit ons een voorzichtig kushandje toe. Geïnteresseerd kijkt ze vanuit haar buggy naar ons drieën op het bankje. We zitten op een veilige afstand en ze hoort aan haar grootmoeders stem dat wij geen bedreiging vormen. Het is niet alleen het zonnetje dat ons doet smelten daar in het Stropersbos. Het bos ligt op de grens en is een oase van rust op een mooie, zonnige winterdag als deze. Wanneer het bos kon spreken, zou het verhalen vertellen over de zinloosheid van oorlog. De grond zou spreken over de vele slachtoffers uit de Tachtigjarige Oorlog en de Eerste Wereldoorlog.
  2. Het stormseizoen is onmiskenbaar begonnen
    PREMIUM
    column marleen blommaert

    Het stormsei­zoen is onmisken­baar begonnen

    Het stormseizoen is onmiskenbaar begonnen afgelopen week. In de tuin sleur ik zaterdag een grote takkenbos achter me aan. Want zaterdag is afgewaaide-takken-dag of maak-de-vlier-een-kopje-kleiner-dag. Het is nog koud ’s ochtends. Onhandig beweeg ik mezelf voort, met onder mijn armen meterslange vliertakken. De takken blijven plots haken aan, hoe kan het ook anders … een vlierstruik. ,,Nee, laat los!” klinkt mijn stem vermoeid in de stille polder.
  3. Nog even en er zijn in de Kamer 150 groepen die strijden om aandacht
    PREMIUM
    column marleen blommaert

    Nog even en er zijn in de Kamer 150 groepen die strijden om aandacht

    Pieter Omtzigt, als ik aan hem denk, zie ik gek genoeg altijd het beeld van hem in carnavalskleren en met een kind op zijn arm. Een net iets te serieus gezicht boven een grote rode boerenzakdoek, de koter veilig op zijn arm gezeten. Misschien zoekt mijn brein naar een beeld dat hem het beste beschrijft: bloedserieus, beschermend, onverwacht en een beetje uit de toon. We zullen niet zo snel een dergelijk beeld van Wopke aantreffen.
Alle video's

Columns

Net binnen

Meest gelezen

Webwinkel

Meest gedeeld