PREMIUM
De weg naar de hel is geplaveid met goede bedoelingen
column marleen blommaertHet is vier graden boven nul en erg mistig. De kou omwikkelt mijn gezicht en dringt langzaam door de gebreide handschoenen. Het is stil, de wereld slaapt nog grotendeels. Ik denk aan het journaalitem over de verhoren inzake de toeslagenaffaire. Ik merk dat het inwendig begint te koken wanneer ik de minister-president en de minister van financiën het boetekleed zie aantrekken.
Delen per e-mail
Gratis onbeperkt toegang tot Showbytes? Dat kan!
Log in of maak een account aan en mis niks meer van de sterren.Lees Meer
-
PREMIUMcolumn marleen blommaert
Nee droppie, zo niet!
Afgelopen weekend kwamen oude, trouwe vrienden langs. Het huis is groot genoeg om afstand te houden en we zetten de ramen op een kier. Het doet goed om weer even wat mensen in huis te hebben. Ze helpen me bovendien met een paar klusjes, zoals het aanbrengen van dakplaten op de kennel. Vorige week bleek namelijk dat de honden er ook bovenlangs uit weten te komen. -
PREMIUMcolumn marleen blommaert
Zondertijd
De combinatie van thuiswerken, vrije dagen, buitengewone droogte en zomerse dagen maken dat ik het gevoel voor tijd kwijt begin te raken. Geen vakantieplannen qua bestemming is niet ongewoon maar zelfs geen idee van vakantieperiode geeft een vreemde uitgestrektheid aan de dagen, weken en maanden. -
PREMIUMcolumn marleen blommaert
Geesten van tweedracht en strijd kun je beter met rust laten
Zaterdag was de langste dag. Je kon zelfs de zonnewende online via een live webcamverbinding meemaken bij het bekende monument in Stonehenge. Ik schakelde even in en zag twee stenen en een zon die op het punt stond onder te gaan. Dat was het. Vervolgens keek ik door het raam naar de zonnewende in Zeeuws-Vlaanderen en die was op dat moment een stuk spectaculairder. Ik vond het daar op die iconische plek in het Verenigd Koninkrijk wat tegenvallen, maar misschien keek ik niet lang genoeg. Misschien had ik verwacht dat elfen, aardmannetjes en roodharige feeën uit de grond zouden springen. Ik las als kind dolgraag sprookjesboeken en dat is blijkbaar nooit helemaal overgegaan. -
PREMIUMcolumn marleen blommaert
Dag 1
Eerste dag vakantie. Leuk hoor, dat oude nieuwe werken thuis, maar ik ben voorlopig wel even uitgeskypet, uitgezoomd en uitgewhatsappt. ‘Marleen, je microfoon staat niet aan! Marleen, je bent zo donker? Waar is Henk? Henk is er weer tussenuit gevallen.’ Na vier maanden dit soort dingen gehoord te hebben, is daar toch eindelijk mijn vakantie. Vanaf zaterdag vooral offline contact met dierbaren in plaats van via bewegende beelden of een matige telefoonverbinding. Dat contact natuurlijk wel op gepaste afstand. -
PREMIUMColumn Marleen Blommaert
Plots is er dan een onzichtbare speler die het spel bederft
,,Je hebt je kinderen ook in een droomwereld opgevoed, zo is de werkelijkheid niet!” zegt mijn zus met nadruk. ,,Jullie hebben alleen maar geweldige buren gehad en je hebt enorm veel ruimte en een paradijselijke rust om je heen.” Het jongste kind klaagde over het wonen in een grote stad en mijn zus steekt nu de draak met de woonsituatie in de polder. Er zit zeker een kern van waarheid in. We lachen er hartelijk om. Mijn kinderen leerden in hun jeugd vooral dat je ruimte om je heen hebt en dat buren altijd tot steun zijn. Misschien dachten ze dat dat zo zou blijven: mooie dingen wennen immers snel en scheppen verwachtingen.
-
PREMIUM
Te krap
Vlak voor de coronacrisis kocht ik nog een fiets. Eentje die mij helpt fietsen, letterlijk en figuurlijk: een elektrische fiets. Van alle cadeaus die ik mezelf deed, is dit één van de betere. Ik merk dat ik veel makkelijker op de fiets stap en zodoende al twee keer meer fietste in de voorbije weken dan in de afgelopen jaren bij elkaar. Hij stond al langer op mijn verlanglijstje, maar zoals dat soms gaat, kwamen er tal van zaken tussen. Na de eerste zonnestraal dit voorjaar ging ik echter naar de lokale fietswinkel en kocht een droom van een fiets. Sindsdien geniet ik immens van het mooie weer en de tochtjes door Zeeuws-Vlaanderen. -
PREMIUMColumn Marleen Blommaert
Ben ik te lui om te koken? Helemaal niet!
Tegen sluitingstijd loop ik door de meubelzaak. De jonge verkoper wenst me alvast ‘smakelijk eten’. Dat ik zo meteen ga eten leidt hij af uit het tasje van de eetketen die in de zaak gevestigd is. Ik heb eerder die dag een maaltijd besteld en betaald die ‘over’ is via de app Toogoodtogo. Je kan zien welke zaken er aangesloten zijn bij jou in de buurt. -
PREMIUMColumn Marleen Blommaert
Voor Meneer B.
Het is zondag. De dag begint met een zon die glinsterend licht over het water laat vallen. Maar dan, langzaam, verdampt het warme water en vormen waterdruppels zich tot een mistgordijn dat dichter en dichter wordt. Uiteindelijk verhult de mist het uitzicht op onze kreek volledig. Buiten hoor ik een vos blaffen in een verstilde witte wereld.