PREMIUM
De Weeklaaggroep
column marleen blommaert“Nog even en dan wordt er weer een kroonprins ergens op de Balkan neergeschoten en gaat het spel weer op de wagen”, zeg ik tegen mijn zus. “Oh je bedoelt de moord op Frans Ferdinand die de Eerste Wereldoorlog inluidde?” vraagt ze. “Precies”, antwoord ik en we lachen de zojuist gespuide ergernis weg. Ieder heeft zijn eigen klaagmuur nodig en mijn familie is de mijne. We hebben er zelfs een speciale app-groep voor: “De Weeklaaggroep”. We delen onze verwondering of ergernis over de gebeurtenissen in de wereld en bevestigen dat we niet gek zijn. Een oud ritueel waarbij we ergernis omzetten in bevrijdend lachen.
Delen per e-mail
Gratis onbeperkt toegang tot Showbytes? Dat kan!
Log in of maak een account aan en mis niks meer van de sterren.
Verder in het nieuws
-
PREMIUM
column marleen blommaert De keerzijde van het ongedwongen dobberen op zo’n flat
Al grasduinend langs buitenlandse kranten kom ik bij een grote Duitse krant uit. Er was een tijd waarin om me heen geregeld Duits gesproken werd en zodoende kan ik, met enige moeite weliswaar, ook een Duitse krant lezen. Dat gaat wel eens fout. -
PREMIUM
Te krap
Vlak voor de coronacrisis kocht ik nog een fiets. Eentje die mij helpt fietsen, letterlijk en figuurlijk: een elektrische fiets. Van alle cadeaus die ik mezelf deed, is dit één van de betere. Ik merk dat ik veel makkelijker op de fiets stap en zodoende al twee keer meer fietste in de voorbije weken dan in de afgelopen jaren bij elkaar. Hij stond al langer op mijn verlanglijstje, maar zoals dat soms gaat, kwamen er tal van zaken tussen. Na de eerste zonnestraal dit voorjaar ging ik echter naar de lokale fietswinkel en kocht een droom van een fiets. Sindsdien geniet ik immens van het mooie weer en de tochtjes door Zeeuws-Vlaanderen. -
PREMIUM
column marleen blommaert Vrije Dag
Voor de trouwe lezers wil ik beginnen met een welgemeend excuus voor het ontbreken van de column vorige week, op Koningsdag. Ik was in de heilige veronderstelling dat er geen krant zou verschijnen, was heerlijk in de tuin aan het klussen en miste mijn deadline. Excuses. -
PREMIUM
COLUMN MARLEEN BLOMMAERT De halve voet van een van de sokken was weggekauwd
Soms denk je dat het goed gaat en dan opeens stort het kaartenhuis in. De aanleiding was een kapotte wandelsok van dertig jaar oud. De pup had weer eens ongemerkt de slaapkamer bereikt en zich eraan vergrepen. Ze zaten nog in elkaar gedraaid, maar de halve voet van één van de lange rode wollen sokken was weggekauwd. Ik had ze een leven terug gekocht samen met mijn eerste wandelschoenen. Inmiddels ben ik aan mijn vierde paar wandelschoenen toe, maar het favoriete bijbehorende paar sokken bleef hetzelfde. -
PREMIUM
COLUMN MARLEEN BLOMMAERT Vandaag gaan we beginnen. De kinderen weer naar school, u en uw man met werken
Vandaag gaan we beginnen. De kinderen weer naar school, u en uw man met werken. Ieder mag weer in het gareel. De wekker is vroeg afgelopen en u heeft zich verwonderd over het licht op dit vroege tijdstip, omdat u de afgelopen weken aangenaam kon luieren. Het tijdstip van opstaan schoof langzaam maar zeker op tot een voor u aangenaam en natuurlijk moment van wakker worden. De weemoedige nazomer begint. De eerste paddenstoelen zijn ook al gesignaleerd en sommige bomen proberen al voorzichtig hun nieuwe herfstkleuren.
-
COLUMN MARLEEN BLOMMAERT Het probleem nu: ‘Hoe kom ik van spullen af?’
Het grote probleem van deze tijd zijn spullen. Spullen, spullen, spullen en nog eens spullen. Ik kom om in spullen. In mijn jeugd was de ‘uitzet’ nog een concept. Het idee was om, als je het huis uit ging, lees ‘trouwde’, alles wat je nodig had ruim van tevoren geregeld had. -
PREMIUM
column marleen blommaert Ik herinner me van de woonwinkel alleen de Frans Bauer-stijl
Het voorjaar komt eraan en mijn zitbank is meer dan 25 jaar oud. Ik dacht er dan ook goed aan te doen om eens een meubelzaak binnen te gaan. Het toeval wil dat we in ons vrolijke stadje een enorm exemplaar van een dergelijke winkel rijk zijn. Daarom besloot ik met mijn dochter ‘meubels’ te gaan kijken. In de vijftien jaar dat we hier wonen ben ik er twee keer eerder geweest. Ik ben ook niet het type dat u op tweede kerstdag op een woonboulevard aan zult treffen. Ik sleep mezelf wel met enige regelmaat naar de Zweedse meubelboer als het echt niet anders kan, meestal voor een kind. Maar dat zijn ze wel: mijn escapades op woongebied. -
PREMIUM
COLUMN MARLEEN BLOMMAERT Vliegles
Meneer B. slaapt de laatste tijd wat onrustig dus besloot ik voor een nachtje te scheiden van bed. Gelukkig is er altijd wel een bed vrij in deze herberg. Voorzichtig informeer ik of mijn echtgenoot mij een nachtje kan missen. ,,Natuurlijk, doe maar hoor”, is zijn antwoord. Een tikje teleurgesteld ga ik die avond uit logeren in mijn eigen huis. Hij had voor de vorm toch wel even kunnen tegensputteren, vind ik. Als ik de perfecte houding heb gevonden, val ik als een blok in slaap. Totdat.
Meest gelezen
Webwinkel
Meest gedeeld
-
PREMIUM
Zelfs mijn eigen Rooie Buurtje is roestbruin geworden
-
PREMIUM
En zo kwam de waterput terug in beeld
-
PREMIUM
Er zijn weer zwarte zwanen in aantocht
-
PREMIUM
Of een koe mét naam meer melk geeft dan een koe zonder? Echt, het is onderzocht
-
PREMIUM
Misschien moet Sinterklaas gewoon zoveel mogelijk binnenblijven
