Brood

Het is nog vroeg. De kilte van de nacht wordt langzaam verdreven door de zonnestralen. De dauw is net vertrokken. Ik loop over onze dijk op deze verstilde zondagochtend. De stilte en de geur van de naderende herfst doen een drukke week vergeten. De pelotons wielrenners met hun nerveuze fluitjes en geschreeuw zijn er nog even niet. Ook alle auto’s slapen nog. Het geritsel van de bladeren is het enige dat de stilte van de herfst doorbreekt. Als de hond na enige tijd een vers reeënspoor oppikt, komt daar het ongegeneerde gesnuif van de hondenneus bij en het geritsel van haar lijf door het hoge gras: Snuif, snuif, swoesj, swoesj.